Alle inzendingen over laf

ik sla jouw liefde niet in de wind maar omarm ze met al ik ben snuif haar diep, tot in m'n poriën stop wat in mijn broekzak, voor later springend over wolken goud omrand dans ermee tot mijn benen 't begeven glij langs een jakobsladder naar benee alwaar ik me laaf aan al dat rest…

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

Neem ik het alfabet mee naar mijn brief dan is het om de letters uit te zaaien zoals bloemen in het donker van de nacht zodat je weet dat ik steeds op je wacht laat ik in mijn zinnen zien dat ik je bemin begint de hartstocht met een nieuw begin achter de komma waar ik je laaf ontbloot en als jouw liefdesslaaf.…

Je dood kwam te vroeg en was laf, maar misschien zie ik het verkeerd. Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd. Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt dronken ...…

waarom kom jij toch nooit je beloftes na eens wordt het voor jouw een groot dilemma dan wijzen de mensen je af ze vinden je ontzettend laf doe gewoon wat je hebt gezegd belofte maakt schuld en terecht!…

hemelwater viel in kleine spettertjes uiteen op mijn wangen zonder pose worden zorgen opgetild door deze neerslag de wereld is een spiegel in tegenwerkende krachten die de mens opvoert als wil tot macht hoe zal ik mij weren tegen schijnverrijkers zoals je het ziet ik zucht, sluit mijn ogen tussen de buien door laaf ik mijn dorst…

En toch: zo donker als het in mijn varens was, zo wit als ik ooit de zee heb gezien, zo laf als ik stierf en zo vaak kan er niet een geweest zijn. Zag je mij dan niet? Wie hoest? Het is mijn keel, niets anders.…

de bijen zullen steken nu kan je niet meer weg ze kunnen niet vergeten wat heb je brute pech… hun vriendje werd vermoord in een glas cola laf versmoord de bijen willen zich nu wreken en daarom gaan ze steken… een wijze les voor iedereen heb respect voor mens en dier want het is enkel op die manier dat alles goed komt niet… gemeen!…

Waardoor wordt men tot zoiets waanzinnigs gedreven een antwoord daarop ligt in het niets het houdt hem even bezig dan zapt hij laf het journaal halverwege voorbij naar een oorlog op het veld voetbal op RTL zeven…

woord voor woord spel jij je leven schrijf je geschiedenis praat van je af markeren je tranen waar je was gebleven een ware getuigenis verre van laf woord voor woord verlicht je je zorgen verzacht je je pijnen vergeet je verdriet schonen je tranen wat was verborgen maar altijd blijft schrijnen… …ik wist het niet…

je hebt mijn woorden afgenomen langzaam aan mijn zijn ontvreemd hoe ben je daar zo toe gekomen ben van nu af aan ontheemd nu jouw kleuren zijn verdwenen mij dit leed is aangedaan zeker wetend dat datgene jou duur zal komen te staan laat me niet meer onderdrukken voor spijt betuigen ben je laf nu zal ik de vruchten plukken voor eeuwig…

Als ik toen dan al zag heb ik jaren uitgelachen verprutste overmoed kwijnt laf weg in hoekje - waar heb ik het dan over? Pasen valt vroeg dit jaar het hagelt uit de hemel het sneeuwt vol ongeloof wie opstaat is een held - wat heb ik nog over? Ik hoop een goede dood.…

Genoeg nu, het boek klapt dicht, zal de ziel ooit rusten denk ik wanneer ik teder haar schouders streel en me aan haar trage tranen laaf.…

Ik zal je altijd diep bewonderen Voor wat je voor me bent geweest Een stempel op mijn leven Een wond die nooit geneest Soms leef ik in het verleden Denk ik terug aan wat ooit was We trokken samen door het leven Liepen uiteindelijk uit de pas Desondanks ben ik je dankbaar Dat niet erkennen vind ik laf Jij verdient respect En niet zo'n…

bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was ik weer top!'…

Ik kus tranen van geluk die zielen doen bevrijden van dansend door tijden vol vreugde en verdriet Ik kus de glimlach van 't leven vergenoeg mezelf met haar zijn met smacht wachtend op de zon die ons verwarmen zal Ik kus de muziek van de wereld laaf mezelf aan het ritme opgaand in rokken die zwieren geef ik mijn hart aan 't avondrood…

Vluchten door de achterdeur is laf!…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

laatste keer geen reden voor een leugen voor deze laatste keer ben ik vroeger thuis hij deed me pijn elke keer weer het kon hem niet schelen wie had dat van hem gedacht hij bezorgt vele meisjes hartezeer ik ben nu van hem af nooit meer zal ik daar komen maar wat als hij andere meisjes er in laat lopen ik wil ze waarschuwen maar ik ben te laf…

… niet omdat het moet Laf? Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust! Ik ben uitgestreden Iemand die opkomt voor míjn belangen Vechten, wanneer behoort dat tot het verleden?…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

het past bij jou de opgelegde stenen, als blad en aarde, tussen alles wat de tijd verbeeldt winter steelt de mooiste bloemen maar hoe ik jou nochtans zal noemen in een klank die niet verveelt ik weet het en ik weet het niet ik laaf me aan jouw lach dag, dag.. jouw kleine hand wuift helder in de morgen, als de zon met dauwgras…

Ik laaf mij aan de vele woorden Die stromen uit mijn hersenspinsels Samen verbind ik ze in akkoorden En schrijf ze op als papieren verzinsels Mijn woorden laat ik zwierig dansen Voor de ogen van een menig lezer Het zijn vaak geschreven kansen Maar ook soms dienend als genezer Ik luister naar mijn ongeschreven taal Die woorden zijn nog ongeboren…

Hoofd in de wolken Handen in m'n zak Negeer ik valkuilen en draaikolken Daaraan heb ik lak Koude handen, warm hart Zweef ik op haar af Misschien niet de juiste start Maar ik ben alweer niet laf Alsof ik 't echt nooit leer Helemaal in haar ban Vraag ik 'r voor de zoveelste keer: "Ken ik jou niet ergens van?"…

Het was zo na de zesde dag en na het scheppen van de vrouw dat Hij met vergulde lach nagenoot van wat hij zag en nog staande in de kou een heel klein luchtje scheppen wou Het paradijs leek nu echt af en niemand die Hem iets verweet tot de duivel -echt heel laf- aangesneld kwam in een draf en nog steels in God zijn zweet twee muggen bij…

Als ik in jouw ogen kijk dan voel ik mij verliefd, want door je mooie diepe ogen wordt mijn hart doorkliefd en als mijn hart zo wordt getroffen kan ik het niet laten, dan moet ik uiten wat ik voel en mijn remmen loslaten En als mijn remmen dan bezwijken stap ik op je af, ik bezwijk dan van de zenuwen en stuur je deze brief, (wat laf)…

Ergens aarzelt het begin met twijfels, droef geaard en het woord dat ik bemin klinkt nogal laf, misschien bedaard keer ik mijn rug tot eizinnen als de ochtend in regen valt ‘t paskonijn ontbijt verknalt vertel ik chocolade dat ik zelf in draf gesmolten raak ’t kruis verandert in een draak eigenlijk aarzelt ook het einde maar dat…

Trouw uit karakterloosheid, sluw en laf. Tot in mijn keel ruik in zijn stand. Hij piest tegen elk ding, ellendeling verpieterde proleet, verslapte decadent die Barzoi heet. En 't spijt me zo, dat ik me niet vergis en zelfs zo'n stinkend piesbeest Brahman is. -------------------------------- uit: Volledig dichtwerk, 1986.…

zij is een leeuw en ik een maagd we zijn echt wel aan elkaar gewaagd zij jut mij op ik rem haar af zij is veel te dapper ik soms iets te laf wat ik tekort kom heeft zij te veel maar ‘s avonds als ik haar liggende op de bank streel ervaar ik ieder keer weer dat mijn schattige snoes mij ziet als een knuffelige teddybeer en besef…

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…