Alle inzendingen over lam resten vlekken

Laat ze in Oekraïne nou maar schuiven, De Russen rest de smaak van zure druiven.…

het provencaalse zonnetje deed de rest en wiegde mij langzaam weg van de werkelijkheid tot ik wreed gewekt werd door de tijd van vandaag…

het enige wat mij rest is een laatste zucht alles wat ik had is nooit wat ik hebben wou het enige wat ik nog heb is een ruw touw ik doe mijn ogen dicht, ik kom nu naar jou. het licht in mijn ogen raakt langzaam vervuld  met duisternis het spijt me voor dit gemis.....…

de dichter heeft als “wapen” enkel woorden waarmee hij haat - en “molens” ook - bestrijdt het woord (zijn slagveld) vindt hem steeds bereid in zelfs de landen waar ze hem vermoorden daar is zijn woordenstrijd een gruweltest waar slechts ons diep respect hem dan nog rest…

Vannacht is het donkere maan Tijd om je te laten gaan Wat goed was, dat neem ik mee De rest geef ik aan de zee De pijn gooi ik in het vuur Het afscheid is voor lange duur Al wat niet was, is vergeven We zien elkaar in een volgend leven…

op een dag die ontspringt in voortijdig vergeten meldt mijn deelgenoot het nalaten van een voornemen ‘of we dit alsnog schriftelijk kunnen afhandelen’ voor het besef van ogenblikken is een klok te gehaast en voor mondeling akkoord is een kroniek te chronologisch rest stilzwijgende verlenging van inschrijving…

Van Nistelrooy gaat weg maar Arne niet Zo gaat dat in een voetbaltrainersleven Je bent er lang of bent er soms maar even Altijd onzekerheid in het verschiet Maar Feyenoord dacht “better than the rest” Voor ons is Arne Slot “simply the best”…

Verward beleef ik deze fase Ik weet het niet precies Ben ik nu jong en moet ik stappen Of is het thuisblijven waar ik voor kies Ga ik wandelen langs het strand Of ga ik uit in Rotterdam Lekker vroeg naar bed vandaag Of zuip ik me vanavond lam Ik weet niet wat nu bij me past Het trekt me allebei Soms baal ik van een doorzakavond Dan is…

Hoe groot is dan het wonder, dat Christus op zich nam, voor wie in Hem gelooft, de zonden, Hij, het geslachte Lam. De straf is nu betaald, Hij brengt zijn kind’ren thuis, de poorten staan weer open, van het eeuwig paradijs.…

Gemengd bedrijf: aardappels, knollen, graan, het varken en de kip, de koe, het paard, de mens, het huis, de stal, het groene land, de nacht, de dag, de kringloop van de maan, het schommelen van de wieg, de wekroep van de haan, drift, vruchtbeginsel, rijping, ooi en lam, zomer en winter, appels, pruimen, jam - slagregen, windhoos, hagel, bliksem…

en hij had een bliksemschicht op zijn voorhoofd geschilderd wat deed denken aan de Noorse God Thor Gek Paard was zo gek nog niet en hij won menige strijd met de blanke cowboys en cavaleriesoldaten totdat ze hem op zijn zevenentwintigste met laffe kogels de grond in boorden ik had de eer om een zweethutritueel met wijlen Archie Fire Lame…

O schone kracht Geestdrift die doet vergeten alle aardse ellende, elke lichaamsnood, en het sidderend lijf voedt met de beten van uw zonne-gerijpte goden-brood, die uw stroom door de lam-gewerkte leden en door de moe-gedachte hersens stuwt, en ze op-richt tot de gespannenheden waarvoor het laag en klein bewustzijn gruwt; – gij heerlijke,…

Kerkklokken luiden het tijdstip in van acht uur een windvlaag laat groene bladeren knisperen de aandacht typeert het interesse van generaties zoals jong, welp, kuiken, kalf, pup, veulen en lam.…

nagedacht ook over de verschillende trappen die diverse groepen te nemen hadden triggers en immuniteit in levende organisaties ze waren er maar nog niet volmaakt wilden allemaal graag eeuwigheid ook bij de mens daar waren ook fouten binnen geslopen want zijn arrogantie sloopte de schepping hij provoceerde en domineerde de rest…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

Haar allergrootste straf Is haar voorspelbaar lot Voor haar rest het kaf Het koren van de zot Ik laat mijn grieven Dan ook voor wat ze zijn Geen vuur, geen sneer, geen wraak Geen krenk en ook geen pijn Laat, voor deze blaaskaak, De tijd mijn oordeel vellen Zodat ik dan naderhand Met vreugde kan vertellen Toch gelijk te hebben…

dromen draag ik naar de zee wind fluistert door mijn haren neemt jouw geur en woorden mee de rest wil ik bewaren tussen schelpen en glanzend steen en het zout dat ik nog proef zal het helpen als ik ween of blijft de leegte diep en droef…

waar het ochtendlicht tinten achterlaat in de resten nacht kraakt het eerste leven barsten in het bestaan vol trots en zekerheid wiegt je naam in de wind van het bestaan, je bent nu en even twijfel je nog heel even maar langer. een seconde, meer was het niet…

Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

hield maar niet op rond de jaarwende stemmen die hoog opgaven van sterren aan firmamenten goede bekenden maar wat ik ook kon zien een sterretje her en der voor de rest nop te dichtbij misschien ze stralen immers pas van verre je verliest zicht als je mee licht…

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

De man die altijd goud in handen had De man met twaalf Edisons op zak De man die vele zangrecords verbrak De man die twintig TMF-awards bezat Hij ging voor hem volledig onverwacht failliet Zijn licht is nu gedoofd: rest slechts zijn benefiet…

Tien weken lang gedonder in de tent Twee-en-een-halve-maand niets dan geruzie Voor Timmermans rest er maar één conclusie: 'Terug bij af!' Wat werd er nou verkend? Yesilgöz wil vooruit, met Plas en Geert Zelfs als het 'Hoe nu verder' hen ontbeert…

van achter gesmeden maskers voor altijd in de plooi, klinkt de kortzichtigheid door gewiekstheid ligt ten grondslag aan hetgeen zij zelf verafschuwden 't door de strot duwen van kleurt hun geblèr nog valser tot de dekmantel in duizend stukken uiteenspat er niets rest dan de naakte waarheid…

Alles lijkt samen te komen om dan weer te verdwijnen naar verten die onbereikbare uitdagingen lijken te blijven Wat rest is een wervelwind die de chaos in stand houdt waardoor oplossingen sporadisch kleine stapjes mogelijk maken Geluk is de bereidheid om dat te waarderen…

Nee, dat geldt slechts het Catalaanse deel En buiten de arena's mag nog veel Ze zijn echt niet vervuld van dierenrechten Men wil slechts een - schijnheilig - statement maken Om de rest van Spanje in de ziel te raken…

heb kleuren gemengd met muziek uit de hemel door zwart wit in schokkend effect schaduw en licht gecreëerd vormen gestolen in magisch realisme uit het diepst van mijn ziel maar de flessen zijn leeg zij hebben hun geest al gegeven ik droom wel de rest van mijn leven…

Binnen twee dagen ligt het al op tafel Maar Diederik die vraagt zich peinzend af Hoe het toch zit met ’t koren en het kaf En staart met rechte rug nu naar z’n navel Ik ben waarschijnlijk te intelligent Ik scoor meer dan de rest...ruim drie procent…

Bij nader inzien moest Jolande wijken Zij miste voor herstel het heilig vuur Vond vrijdag het GroenLinks-partijbestuur Dat één dag later zelf de vlag zou strijken Het heeft met eigen vuur ongegeneerd De groene linkse resten gecremeerd…

Waarom zei je dat alles niet, toen er nog tijd was voor ons nu rest enkel eeuwigheid!?…