Alle inzendingen over leed

depressiviteit is usurperend voor je het weet is het gemoed triest gestemd tranen dringen leed in de botten het hart doet gestoord de maag draait zich om ziet de darmen wanstaltig bewegen vreemde geluiden produceren ogen verwijden starend schouders hangen armen in rouwstand knieën knikken bevestigend de keel dikt buikpijn completeert…

- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…

richting verloren ging in afstand, met mijn oog op de zon, zijn bleke kleuren, als verblindend aan de horizon, mijn hoop verscheurend, mijn lichaam getroffen, 'Die rotmoffen;' Zei ik die avond, toen leven verloren ging in leegte en korrels zand mijn lichaam raakte, als kogels afgevuurd uit het verleden, waar botten kraakten, mensen leden…

Onverdraaglijk leed hoe het ook zij.…

De tijd loopt door Kijk niet achterom want Achter je wacht het leed, De pijn En er is niemand die Dat kan veranderen Niet meer.…

schoonheid is goed verborgen Honderd schachten moet men door Duizenden hordes nemen alvoor Daar wachten ontelbaar veel zorgen Monsters waken aan de poort Beesten zijn trouw uw reisgezel Dorstig de dagen in grijze hel Onversaagden gaan hier voort Zijn schoonheid is een kleuterhand Friemelend aan het tafelkleed Kwetsbaar hart gehuld in leed…

In het mysterieuze veld van diepe zieleroerselen maak ik een vrije val omgeven door duister Waar niemand komen kan en woorden weinig zeggen waar langzaam het licht door liefde wordt ontstoken Diepe emoties vullen mij in ongesproken zinnen waar lief met leed samenvalt in het ogenblik van weten Dat pijn zo zacht kan zijn en vreugde…

Clara is langs geweest het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgezaaid in de verstuurde brief die wij van haar ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief .... en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd, de schemering haast donkert, dan lícht er aan de kant een vonk, een niet-verwachte…

lijf leden en de geest zijn onscheidbaar dat is bij een scheiding duidelijk voelbaar die ander gaat of jij bent weggegaan is van de weeromstuit niet van belang toch is er de hang naar de gewone gang het mistasten waar pas nog die hand dat lijf die je zo onwrikbaar veel te vast bevond je lief die hoe dan ook nog bij je stond geeft stil geen…

En 'k heb u niets verborgen Van blijheid, drift en leed, En hoe uw plegend zorgen Me in stilte wenen deed. Maar - 'k zal u niet beminnen, Met brandend hart en brein; Ik wíl u niet beminnen: Ik wil gelúkkig zijn. ---------------------------- Het vaderhuis (1903)…

Ik werp gedachten het venster uit Er is vast iemand om het op te rapen Heden ben ik gelukkig zonder dieper leed Dat is thans wat ik voel en weet.…

onder de granieten boog ontvlucht een streepje lucht de vroom gedempte stilte hier wordt gefluisterd in diverse talen verhaald over peilloos leed zo vreemd dat het onherkenbaar wordt geen deel van oorspronkelijk leven wordt asiel gezocht in gewijd het woord devoot opzij gelegd voor de dood iedereen gelijk bespaart men zich het brood maar…

Spinsels en draden een melancholisch festijn voor zijn lede brilglazen. De vissen donderden met bakken uit de lucht. Hij kwam goed aan in het verdoofde land. Zijn been leek op een afgestorven zwaan en het was donker waar hij lag.…

Veel leed draagt ze mee. Ze voelt zich nergens geborgen. Haar mond lacht niet meer. Lachen is zij verleerd. Soms lacht zij enkel voor de schijn naar buitenaf, maar van binnen wordt zij door pijn verteerd. Ik ken de vrouw die ik voor me zie. Samen hebben we alles gedeeld. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik en mijn spiegelbeeld.…

dichten, ja dat doe ik veel maar wat dicht ik er mee gaten dichten in een zee, een zee vol emoties, veel te veel gevoelens slaan stuk als golven op een rots waar ik eens was, fier en trots als van voor het ongeluk het ongeluk bracht pijn en leed veel lichamelijke pijn geestelijke smart in mijn zijn als een mes door hart en ziel sneed…

Mijn vriend, als weldra de ouderdom ons onherstelbaar heeft verzuurd, als onze leden goor en krom, en enkel nog door jicht bestuurd, verraden: 't Is gans uitgevuurd', zullen wij dan met stille trom verdwijnen, langs een achterbuurt, mijn vriend?…

Ik gaf aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je heb liefgehad.…

Donkere nevel geeft beklemd gevoel van onzeker geprevel in ongekend doel energie gekregen vloeit weg als zandkorrels in de hand gelegen zee van zoute borrels het woord gesmoord in stille noodkreet die geest verwoordt in angstig verborgen leed hoe, waarom en schuld het noodlot dat jullie verguldt in eigen complot denk dan maar…

Jouw wang raakt vederlicht de mijne Ik ruik de aarde van je adem Proef het zout van je huid Ga onder in de zee van je ogen Ik begraaf mijn vingers in je zachte vormen Mijn lippen proeven bevend hun tegenpolen De zeven chacra's stromen, wijd open in kosmische extase, in zoete razernij Even is alle leed geleden De eenheid hersteld…

Verknocht aan het verleden Verkocht aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aaneen geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde…

De zwoele nazomerbries Zwanger van zompige geuren Voor ons is er geen treuren Over wat niet was Het prille herfsten Doet de bladeren kleuren Jichtige gewrichten zeuren Hoog staat het oude gras Loom strek je lijf en leden De ogen gesloten in stil genot Verbonden zijn wij, dicht bij God Tweezaamheid kleurt ons bestaan Eens…

De leden van de literaire kring halen de neus op voor hun dorpeling. Met gesteven boorden en gewassen handen ontwijken juristen evenals de anderen de scherven van de gebroken pot. Ze lachen om hun dorpeling voorbijgaand aan haar aanwijzing de alleroverstemmende lach van hun eigen schijnvertoning.…

zacht kleuren de jaren die ik In je ogen zie de diepte van je lach een huid vol seizoenen waar zomer nog bloeit en oogst naar volrijp groeit geen spoor van winterse stramheid van leden door kou en gladheid van heden je straalt een vrolijk sportieve ambiance die nog tot in de late uurtjes kan dansen klaar voor een echte winter…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

Een land zo golvend groen voorbij alle leed en zorgen Wat je ervoor moet doen is opstaan in die nieuwe morgen Last van wetten? Praktische bezwaren? Niet alleen zul je zijn Geliefden gingen voor Troost voor alle pijn Blij gelach in ‘t grote koor Wat kan je beletten? Welke mitsen, maren?…

Door trouw getooid, was het beter het mij gewaande, getoetst aan het niet bestaande, de veren af te leggen door oud zeer en krijgt leed z'n eigen pracht, in gestalte van een gekooide zwaan, tevreden van wat de tijd hem bracht.…

Al mijn lief en al mijn leed, Dat me lachen of huilen deed. Al mijn taken en mijn zorgen, Steeds weer voor de nieuwe morgen. Tja belangrijk zo'n velletje papier, Voor mij wel, lees maar hier.…

te snel en als altoos ontmoet een mens de dood die zet het sein op rood breekt alle botten broos het eindelijk gelaat dat schedelt scherp en strak de levenswil nog zwak bij laatste ademstaat onzichtbaar voor de rest begint finaal de reis bij't snijden van de zeis wordt doodman’s dorst gelest wat achter blijft is leed soms ironie in…

Nooit zou hij het zeggen aan zijn leuke ruwe maten - dat bij elke streek van zijn ingedoopte witte kwast, dat bij elke kier die hij bedekken zou, nee hard en grondig gronden moest, hij ineenkromp onder eigen handen die naast het witten leed verspreidden zonder dat hij ’t koos.…

Was ik tactloos of brutaal, bracht ik iemand schade toe, vond ik iemands leed banaal of was ik even 'mensen' moe. Heer, dan help mij, kleine mens, wil mij leiden, wees mijn baken. Geef mij alsjeblieft de kans deze misstap goed te maken.…