Alle inzendingen over leef-tijd

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

of ze thuis is, éven tijd heeft? En weet je... ze lúistert, hééft een minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD. Heeft ze dat niet, dan maakt ze het en weet je, dát zouden meer mensen moeten doen. Te makkelijk is 't om te zeggen, nu éven niet ook niet om altijd já te zeggen.…

Hij hangt er meestal aan de muur Kan haast niet worden gemist Men kijkt er alle dagen naar en er wordt wat afgeritst Als het jaar zo pas begint Is hij beslist niet mager maar komt men verder in de tijd wordt zijn gewicht steeds lager En gaat hij naar onze zin te vlug Is dat buiten zijn wil Want als wij met vakantie zijn Staat hij beslist…

Als je even tijd hebt denk dan aan mij het hoeft niet lang te zijn maak een minuutje vrij. Als je even tijd hebt laat dan wat horen alleen je stem is genoeg je mag me altijd storen. Als je even tijd hebt mag je langskomen als je wilt dan zal ik naar je luisteren en hou ik me wel stil. Als je even tijd hebt.....…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

Een langere weg klaagzang geen idee waarheen nergens naartoe vliegend in de ruimte geen besef van tijd liggend in de verte iedereen verdwijnt liever staande elfen en feeën leven of stilte luid of dood…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

het uur (in stations wordt tijd bepaald door treinen en ik zocht het spoor naar huis op een perronbank uit de wind liet ik couperus rusten in mijn schoot macht der gewoonte die me tijdinwaarts ontvoert en ik sprak écht met hem) past nergens in…

Je voelde je bedrogen Omdat ik om een beetje tijd vroeg Je dacht dat ik een ander zag Maar aan jou heb ik meer dan genoeg Het doet pijn om te voelen Dat mijn vertrouwen wordt gewantrouwd Ik wil tijd om uit te vinden Waarom je zo’n wantrouwen heb opgebouwd Heb ik me verkeerd opgesteld Of zeg ik soms de verkeerde dingen Ik heb altijd de…

schimmige gestalte gewikkeld, glanzend zwart gelaatloos, gerimpeld aanzienlijk verward blik richtend naar de horizon passie en enthousiasme verloren accepteerde ooit onsterfelijkheid maar wilde niet langer, bij levenden behoren liefde gekend, liefde verloren alles gezien, alles gehoord ik keek naar hem, hij naar mij Hij sprak niet, zei…

Te lang wachten op 'n vergeten afspraak te lang moeite doen om zo'n afspraak te vergeten Ons naïef door elkaar laten leiden naar een nieuwe kans om nieuw leven in te vullen Nadien ook onze roes uitblazen wanneer we na enkele glazen de verdoving merken van 'n zalig nachtje uit Ach, hoe we ook dansten zongen en verdriet hadden…

Waar je de tijd bent kwijtgeraakt Vind je hem weer: in de berm van de weg waar je langstrekt, alleen, met zijn tweeën in groepen, waar je je uitstrekt en uitrust… Hé kijk nou, dat was ik kwijt, weet je nog wel en nou hier in deze oude tuin, bij dit oude huis, waar de uitvinder van die zus-en-zoklok werd geboren, uitgerekend hier vind…

raken wat mensen aan hem hingen, hij sleepte ballast van velen mee en het diepe spoor dat hij zo uitsleet werd de bedding van gieren en hyena's De namen die hij droeg hadden zijn witte lijf uitgeklaard, de klagende cadans had gat gemaakt en in het bekken van zijn verre draagzaamheid echoode de gal van kwalijke minnaars en toen de tijd…

Hoedt u voor de tijd hij sluimert namelijk niet als u vlinders vangt of beukenhagen snoeit In minuten bent u uren verder, niet meer te achterhalen In adviseer u: sta rechtop, geen spiegels, geen diepzeeduikhorloges Alleen maar kijken Ik garandeer u grote rijkdom maar niet dat u zo een maaltijd krijgt…

een lijn van punten één voor één geen twee daarin trok iemand buiten tijd en plaats mijn levensloop en zelfs een scheve schaats kan ik niet rijden, klokvast loopt hij mee de grens van gisteren en morgen, mee de muur van toen en straks die tegendraads gedrag onmoog'lijk maakt, ik huppel aards- gebonden tijdgebonden langs die schee…

Polijst je nagels maar, de vale glans van de spiegel we hebben nog uren te gaan alvorens de ochtend te dopen. Gordijnen paraderen ons voorbij het licht valt dood op mijn schoot gedaan, voorbij met vergeten de vergeelde toetsen te raken. Er tikt een klok, ergens. Ver weg herinneren oude mensen dat er een nacht was.…

Een oude wijsheid van een oude koning (die alles had gezien, zei hij): Er is een tijd van liefhebben, haten opbouwen & afbreken enz.…

de tippelzones zijn opgedoekt verkreukte spiegels weerkaatsen sanseveria’s ik knipoog naar een Belga meisje ze rookt nog steeds…

Stil, om wat van de ander werd vermist in onbewust of onbedoeld vervagen van alle al vanouds gevlijde lagen, waarmee de tijd kon worden uitgewist. Je tastte langzaam naar mijn hand jouw hand om wat ons scheidt wanhopig te weerleggen, je mond bewoog om wat ik wilde zeggen: wij blijven in dit spiegelbeeld gestrand.…

Als de tijd je heeft ingehaald en je gedachten zijn afgedwaald, naar het licht dat op je wacht, dan is dat wat de pijn verzacht.…

ik aanvaard dat nachten vallen als tranen dat stilte breekt maar ook een nieuwe dag dat sterven komt voor al wat leeft en lente winter nodig heeft…

door de wind gedragen muziek John Denver zingt van ver in flarden hoorbaar sunshine on the water always makes me happy je gedachten dwalen terug terug naar de tijden van toen toen je samen ….…

En hoewel ik door tijd ben verbonden drijft ons elke tel verder uiteen want we hebben elkaar slechts te leen; nimmer worden wij samen gevonden. Ieder deel van ons was al bemeten, ieder nu een onmogelijkheid in de vouw op het scherp van de tijd die door niemand kan worden gespleten.…

Ach de tijden zijn niet anders, dan de goede oude tijd, maar vriend en vijand worden meer en de zwakken krijgen de overhand.…

onbereikbaar edoch aanwezig in mij ongrijpbaar maar vastgehouden door mijn verlangen dat het eens nog toen worden kan en vraag de tijd om een minuut stil te staan bij mijn smeekbede maar zelfs daar blijkt deze niet voor te vangen en loopt door…

duurt slechts een tel er is geen vandaag er is geen gisteren en morgen lijkt niet te bestaan de slinger van de metronoom draait als een ballerina haar pirouette om en om rond haar as in dit onmeetbaar ritme van leven wij zweven ongemerkt in de sluimer van deze cyclus mee naar een andere dimensie dwars door de ons toegemeten tijd…

Ik dacht dat ik de stilzetting van de tijd zou afsmeken, maar ik leer me verzoenen, zoals anderen voor mij.…

De geur was onmiskenbaar Een nooit te vergeten reuk Van armoede vreugde en lijden De reuk van vervlogen tijden Het was de geur van haar persoonlijk Roept bij mij beelden op van weleer Dat lang gebloemde jasschort Dat bruine plaatje van onze lieve Heer En soms wanneer ik dat aroma opsnuif Hoor ik in gedachten weer mijn Oma Vragend of…