Alle inzendingen over levenslustig

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

zoete zonnedauw ontvangt het fruitig vliegje vol van levenslust…

Ogen zo trouw, waauw Bron van licht en wonne Levenslust totaal.…

Ik word nooit meer dat meisje dat kindje zo vol levenslust ik ben op dit moment gewoon een heel klein beetje uitgeblust.…

met ons bedoelen hun lichtheid is het die de diepte van onze levenslust ooit schiep…

Ik zal haast naïef haar levenslust geloven en blind verliezen Ik zal verlegen dansen voor haar ogenblik en zal onhandig struikelen zodra ze kijkt…

een rijk hart sterft niet het rust slechts op levenslust totdat het opent dan stroomt de bloedbaan sterker terug deze wereld in…

lieve jongen speelgoed en cadeaus feestjes en vrienden familie en taartjes ballonnen en slingers ook met deze ingrediënten acht in getal vieren wij jouw jaardag niet een, twee, drie niet vier, vijf, zes zelf geen zeven maar acht nu tellen jou de jaren onbezorgd nog speel je met kwartet en voetbal de sterren van de hemel en des…

Toen was er plots dat vuurwerk in zijn hoofd: Zijn oude lijf dat kon zich niet verweren, In één klap was zijn levenslust gedoofd. Hij die zich nimmer wilde conformeren En altijd zo in vrijheid heeft geloofd Ook hij moest voor de dood capituleren.…

zelfs op één been poogde hij nog levenslustig rond te hippen zong nog gedichten als een jonge vogel nu zwijgt hij met gesloten ogen op zijn laatste vlucht…

Jouw levenslust Is nog niet uitgeblust, Je leeft in goede gezondheid. Deze levenskracht beklijft, Zolang je maar nieuwsgierig blijft.…

Levenslust stapelt in onverschrokken groeitempo. Zand erover. Losjes begraven foto’s galmen na op deze dagen van mij.…

iets van levensvatbaarheid als een eeuwige stroom die grote dorst lest zo mogen wij van geluk spreken koesteren levenslust zolang het water blijft stromen…

Ik zie de afkeer in je ogen hoor de woede in je stem als ’t klappen van de zweep voel ik de striemen in mijn hart de schaduw van gescheiden zijn ontneemt me levenslust…

Want ik voel me vaak alleen, alsof de wind mijn levenslust wegvaagt. Weet je dat ik mezelf soms haat, al wil ik dat eigenlijk niet. Want terwijl de rest zijn gangen gaat, zit ik boordevol verdriet. En dat maakt me dan zo kwaad! Want er is bijna niemand die mijn pijn en verdriet ziet.…

mijn klanken zijn er nog niet mijn lied niet afgeschreven leeft in een ver dromenland het wil tot passionele tango voeren roeren diepe levenssnaren ontketenen dat stil verdriet in maten die onstuimig pijn bevrijden van verloren liefde dans dicht dimensies die verglijden haal aan banden hand op hand met rozen waar tanden kleurloos verbeten…

Als een druppeltje, Een druppeltje lichaamssap Dat parelt op een voorhoofd, Glinstert op een vale huid. Zomaar, een pareltje geboren. Dat glijdt over een wangetje Omlaag als op een glijbaan. Zomaar, een traantje gelaten. Dat sijpelt uit een mond, Lost op in een kussen. Zomaar, zonder het te weten. Zo, als een druppeltje, Een druppeltje…

ga verder dichter schep de woorden wek de vele dove oren met uw natuurlijke akkoorden u dient haar die al het leven draagt en telkens geeft om dan te laten vieren feest gelijk de dieren om u heen bezing ze onbevreesd ook de steen de wolken en rivieren laat aardse pracht uw ogenblikken hier verlichten zodat verwondering de barsten…

Ik heb vandaag de vrouw gezocht die mij aansprak met haar zwijgen toverfee in stille hartstocht ziel om aan elkaar te rijgen door de poorten van je ogen zie ik de pure levenslust ongebreideld ingetogen voor onze liefde toegerust wij zijn levende vulkanen draaiend om onze eigen as vruchten van verloren tranen herboren tot een nieuw gewas…

de morgen is breekbaar langzaam kruipt alles uit de nachtslaap op zoek naar de zon of een gelukkige regen is het toch weer oorlog of een vernietigende depressie in dat licht is elke vrolijkheid niet meer dan een geforceerde ontkenning evengoed fluit ik mee met de vogels maar weet niet of dat een aanbeveling is…

Oude mannen die 's zomers, naar korte rokjes kijken, kwellen zichzelf mateloos. Oude mannen toch, stop daarmee! Hou daar volgend jaar mee op! Geniet 's winters toch liever, dat is gewoon veel verstandiger, van een mooie bos met bloemen. Of, wanneer het weer lente wordt, van bloesemtakken in de knop.…

Ik weet haar doodgewoon een overvolle tram in Amsterdam het Damrak waar mijn oma kwam met hoed, zo statig toen nog geen verkeer en nu ze is er weer in andere gedaante straalt ze door generaties van weleer behoedt zij zonder het te weten zonder naam, zonder te heten de reiziger naar wat ik weet niet, maar wel dat ze is die geboorte…

Ziedaar, het bloemt en bijt in lentebuien Vol witwes levenslust en avontuur Al raakt zij licht van slag en overstuur Van hamerkussen en de klokken luien Haar caput leeg met lente in de bol In vuur en vlam in vreemde legersteden Met jan en alleman te snel tevreden Zij is een vrouw maar toch geen toverkol?…

De hond rent binnen, glijdt uit over de vloer, en -- snuffelt aan mijn stoel.…

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

Het kwispelt levenslustig. Krioelt, is in zijn sas. Het is mijn tweede klas.…

jaar na jaar ziet hij verlepte zestigplussers opbloeien in de zon de lange winters in noordelijker landen vertragen beweging en levenslust op zijn terras in de Provence serveert hij salade niçoise.…

Verbeten, onverdroten in de steen nieuw leven steken zodat ze zich mijn levenslust verschoten aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten de strijd, het zwoegend zweten is vergeten nu ik voor altijd iets beteken.…

een frivool kiekje van een aantal al wat oudere dames in een achtbaan of zoiets ze wanen zich voor even weer jeugdig in speelse tegenwind soms getuigt een vleugje ondeugd van een wervelende levenslust…

Het is die levenslust welke ons sterkt maakt we voelen ons dan één zonder dat het ons zo raakt.…