Alle inzendingen over licht OR lucht OR verkering

Mijn eerste meid was paaps, moest zoenen biechten bij de pater En ik kon bij hervormde Kees op schoot. Met roomse vrouwen wordt het nooit wat, jongen, zei hij later Altijd op vrijdag vis, dat wordt gewoon je dood. Maria was wel mooi, maar bleef een roomse donder Haar eigen vader zag me ook niet graag in huis Dus dwong hij vrijen af in 't…

Ja, het kan verkeren het gaat niet altijd even mooi en het gevoel is niet altijd even lekker als fijn als goed. Geef de dagen meer kracht door geluk niet te houden maar te delen met anderen geef, geef, geef en durf ook nemen.…

Daar kwam dan al weer een einde Aan een mooie dennenboom Die met Kerstmis had staan flonkeren Mooier dan de mooiste droom Prachtig licht gaven de kaarsen Glinsterend van eng'lenhaar Trots droeg hij de ballen En nu lag hij daar.…

Zo plots zat jij toen achter bij mij daar op de fiets we gingen naar je vader want die wist nog van niets Nog niets van al datgene wat ik hem vragen wou dat ik van alle dagen het liefste was bij jou Jouw vader moest hard lachen en was mij even voor hij zei dat ik te jong was dus fietsten wij maar door Zo fietste ik wind tegen en dacht…

Door mooie herinneringen niet gestoord, alleen door slechte Wat was, en vooral wat is gebleven, aan mijn geest is blijven kleven Zei Bredero “Het kan verkeren”, maar ik heb niets geleerd.…

Wanneer verkeer, verkeerd is, is men in opperste staten. Als echter de gelukzaligheid verkeert is "verkeerd" ineens als een ballon opgelaten!…

Ik was vroeger een kwebbeltante ook een behoorlijk huppeltrutje was uitgekookt, wist van wanten ging niet snel door 't afvalputje. Later was ik bekend om het sjansen ging graag met jongens aan de haal, soms van adel, vaak gewoon Jansen ja, een bruiloft heb ik wel gehaald. Nu ben ik helaas een bejaarde bes niet meer piep maar ook niet stok…

Ik was vroeger een kwebbeltante ook een behoorlijk huppeltrutje was uitgekookt, wist van wanten ging niet snel door 't afvalputje. Later was ik bekend om 't sjansen ging graag met jongens aan de haal soms van adel, vaak gewoon Jansen ja een bruiloft heb ik wel gehaald. Nu ben ik helaas een bejaarde bes niet meer piek maar ook niet stok…

De geestelijken deden aan toneel Het kerkvolk kon op die manier iets leren Als het vertoefde in het Huis des Heren Viel het ontzag en opluchting ten deel Het was rond dertienhonderd functioneel Om Bijbelteksten zo te ensceneren Ook wereldsen gingen het uitproberen Dat zorgde voor een brok in clerus’ keel Want naast de kerken, in de open lucht…

In het verkeer met vrouwelijk schoon is afstand houden niet mijn ding, op de snelweg van het minnen daag ik de dames voor de kling. Al botst het soms weleens ik raak niet uit het lood, let niet op voorrangsborden al stop ik wel voor rood.…

Ik bewoon een huis aan een stille straat die met het passeren van vele jaren zijn logistieke taak lijkt te bedaren en merk dat verkeer niet langer langsgaat steeds minder wordt er doorgereden en dan ook steeds in dezelfde richting geen bord roept op tot die verplichting verkeer verloopt om een vreemde reden ooit was de straat een drukke…

mijn glazen dalen af naarmate ik haar ervaar en de zoete reuk mij bevangt als lokkend gebaar het witte zijde kleed omhult haar flets waarneembaar lijf waar een licht golvend gewelf zeker nog niet hangt, zover ik met fantasie daarop drijf de afstand valt weg ook al schept het naakte geen innig dichterbij ook niet als ik haar raak; een…

De betoeterde toerde in vervoering rond op de rotonde vrije geluiden spuiende naar verluidde als een etude. Claxonouverture gedurende het 'tuut tuut' door muzen gehuurd.…

Idealen worden vermalen en tot gruis gemaakt, om vervolgens te verstuiven en nieuwe mensen aan-te-raken.…

De god, de vader en de zoon Hoezo werden we dat gewoon De moeder, dochter, de godin Van alle leven het begin De kerk die emancipeert Hoog tijd dat het tij eind'lijk keert!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

zo dichter eigen, verkeer niet echt in nood of word beheerst door ander dreigen…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

Weer waren de verkeers- en sneeuwwaarschuwingen niet van de lucht, maar ook deze keer is het erg meegevallen. Verwachting van ellende op de wegen Jaagt menigeen de stuipen op het lijf. Zodat ook ik van schrik al half verstijf, Met veel succes houdt zo ’n bericht mij tegen.…

In één lange gemeenschap zal uw leed Zich meng'len met mijn ziele in enigheid En zoet verkeer van vlammen in de lucht; En om ons beiden weven wij een kleed Van tranenvolle teerheid, waar ge in schreit Om weedom, maar nooit meer in weedom zucht.…

gezelschap te mogen verkeren…

Ik heb de blauwe lucht gezien, iets meer bewust - misschien -…

we beginnen met taal in de lichte ruimte van het volledig leven volgen eenvoud klank en ritme vanzelf we verkeren op de rand van zingen en denken onze plaats in het landschap afgeschut en open het is niet te laat…

wat is het voordeel van het vrijelijk verkeren in een lichte kooi als toch al vrijwel vast staat dat je ‘r bij lichtuitval kort gesloten uit gaat valt over donkere knaapjes je lelijk zult bezeren open gaat ’t doosje je contact is naar de knoppen knettert weer licht je was te laat bij ‘t stoppen…

wij drijven met de stroom mee door donker wordende lucht als ijsbloemen in een hittegolf het eindeloze razen van het verkeer steelt woorden van de lippen vloeit als een zwarte stroom door ‘t hart als wij ons overgeven steken lichten van de stad insectenangels in mijn huid, maken verslaafd ogen houden vast aan ‘t rijzen van je boezem…

de gauwigheden lichten zie daar de eerste koren van de dag van het verkeer dat mij wordt aangedragen val ik om één koprol nog moeder dan ga ik heen en sla het stof uit mijn grafsteen ik kan de veerpunten wel aan en drink uit hoornen zacht één koprol nog, moeder en naar mij lacht en naar mij lacht…

ver weg in de staalblauwe lucht zingt een lied een deerne schoon als ochtendnevel danst in vroege sterren, haar vederlichte rokken ruiken kruidig en handen met passie onherkenbaar verkeer raast versnellend onheilspellend een wisse dood tegemoet, maar niemand neemt de tijd om ook maar ergens bij stil te staan…

zoals een visser wacht voorziet de vaart de winter berust een zachte verenvacht en trekt een vluchtig spoor bij het stoplicht in de verte houdt in het nevelig licht verkeer de adem in van winterkou bewust peddelt een vastberaden fietser…