Alle inzendingen over lichten

luister luister naar de stem die fluistert die je fluistert dat je leeft door de stilte van het duister toen je niet meer zien kon waar je bleef nu fluistert waar ik ben daar wil ik wonen waar ik ben daar wil ik zijn hoor in dit refrein heel zacht de stem die fluistert van de rustplaats voor je pijn luister luister naar…

die engelen koren zingen in het wonderschone licht dat ons niet verlaten doch liefde voelen doet…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

door weinig ervaren mengden mijn kleuren vervlakkend naar licht in het niet uitgesproken zicht kregen klanken dezelfde toon waaide gelijkmatigheid een doffe berusting zonder sprankjes hoop ik ben gaan retoucheren om de oorspronkelijke pigmenten te vitaliseren tot verbazing helderde juist schaduw het verflauwde licht uit donkere…

hernieuwde sneeuwval en licht, afscheid van een reeks vormen. En dan opstaan; wat je precies voortdrijft weet je niet. (W)interzicht? Het omstandig ramenlappen van het tot berstens toe zelfstenigend huis. De klok uit de toren jatten en vlug je tenen intrekken. De klos chaos wikkelt zich af.…

Oker het verwaaiend blad het trage licht…

De kerstdagen zijn in aantocht Het licht dat vrede zal brengen Vele kaarsen worden ontstoken om de wereld met warmte te vermengen Toch lijkt de vrede elk jaar verder weg en in een schouwspel van bloed op te lossen De wereld is door terreur haar glans verloren Langzaam dooft het licht over de groene bossen Niemand weet hoe lang deze strijd…

een kakafonie aan kleuren maakt stilte hoorbaar laat schone schijn verdampen in de ziel van verlichting waar zij dansend op de einder schittert in de schaduw…

Altijd: de uitstulpende bedding nemend, niet misverstaanbaar, in deze; in dit meanderen, weerkaatsingen in en uit, in voortgaan en stromen, gezien in honderd en een maal verbonden bewegingen: licht.…

Ik wou dat ik een lamp had in het trappenhuis van mijn ziel. Elke trede een tijdelijke verblijfplaats om even op verhaal te komen. Ik houd van de regelmaat van het opgaan en neerkomen ervan. Met berekening kunnen we de willekeur van ontwrichting temperen, terwijl mijn dakloosheid gewaarborgd blijft. Het bestaan neemt zo vorm…

Een jaar dat weer naar vrede vraagt en stil geluk graag wil behoeden; een jaar dat o zo graag vertraagt, geloven doet en licht vermoeden. Zo'n jaar wil ik je wensen, zingen alsof het allemaal iets doet: de kleinste mens met liefd' omringen en iedereen met vreugd gegroet!…

Sluit jouw ogen Speel mijn handen Leg en streel met ze Waar ik zou gaan 'k Sluit mijn ogen 'k Speel jouw handen Langs de wegen van de waan Zie hoe onze lijven Gek van opwinding Vervloeien in het Licht van de maan.…

Maar wel heb ik, met het milieu begaan, Om drie uur ’s nachts het licht toch uitgedaan.…

Topzieke rups, in 't stijgen Van blad tot blad, van steel op stam, Denkt ge eindlijk te verkrijgen Het veld van blauw, de witte vlam? Te hoog! Ge kunt niet keren! Hangende aan hoogste top, Geeft ge, in een verdwaasd begeren, Nog eens u op.…

In alle schoonheid brak de morgen open met prachtige dauw en een lichtrode gestreepte lucht. Het is wonderlijk, hoe de natuur uit zijn voegen komt. Overweldigend was de stilte, waarin je de dag mee mag maken, zoals je het zelf wilt. Niets is minder waar, de zomerhitte is een feit. Mooi is het wel hoe je alles mag beleven. Geniet op…

liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren kreeg Niets van wat ik dacht was daar het kraakte gevaarlijk het was leeg…

In de stilte van het licht en de herrie van de morgen bouwen woorden die ik dicht wegen weg uit kleine zorgen. Zachte kleuren van het Zuiden vormt een zon die brandt als vuur. Vogels spelen met geluiden op dit bijna elfde uur. Ga je weer met me genieten van de dingen op een dag met een frisse schaterlach?…

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

Iedereen heeft een licht vlammetje in zich. Soms zie je het. Maar ook vaak niet Dat is jammer. En daarom: Hou je licht niet verstopt, Hou je vlammetje niet voor jezelf.…

ik heb de lijnen van je leven gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven…

ik donker de dagen in afnemend licht wis langs mijn ogen voel teruglopend zicht door een onbekend schaduwen verloor alles langzaam contrast verdween schoonheid die was heb al jaren het glanzen van kleuren gemist vernisjes verworden tot craquele in wat grijzig wit ik weet het helderen nog uit mijn jeugd een sprankelende zon in…

Gebeurtenissen die straks in het licht van nu een silhouet achterlaten op de muur van de toekomst…

Je komt en gaat en vult de leegte met groter licht en duisternis en hier en nu en al wat is geheimenis - maar alles trilt en ongewild zal 'k blijven hier in duisternis.…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

wij speelden met licht dat langzaam doofde alleen nog weerkaatste in een schitterend vergezicht schaduwen kropen uit krochten vervlochten de woekerende schemering terend op jaren herinnering geluiden verflauwden in hun scherpe tonen stilte bouwde al dromen in halfduister stijl ik zag je gelaat tot in de kleinste maat vervlakken…

Ze proberen me te helpen, helpen om het licht te ontdekken. Ik durf niet in het licht, ik wil niet zichtbaar zijn. In het licht ben ik kwetsbaar, en ik wil geen pijn. laat me gewoon met rust.…

ik heb mij omgeven met streelzachte kleuren maar als zij soms breken valt duister door scheuren speelt chaos zijn eigen muziek raak in paniek door dissonanten die in een macaber decor over mijn uitgebalanceerd leven dansen vecht voor mijn adem en zing in verstilling mijn autistisch lied prevel mantra’s en sluit mij af van een wereld die…

Weggerukt uit de werkelijkheid in verwarring verbaas ik mij over gevoel waarvan ik niet meer wist dat ik het bezat alles was grauw het dal was diep de weg omhoog leek lang en eenzaam het einddoel onbereikbaar het kronkelend pad dat ik nu volg leidt mij langzaam naar de top in het licht van jouw ogen ...…

Als een zoeklicht schijnend over onze wei, Komt de zon vanochtend vroeg weer door. Zij het wat valer dan de maand hiervoor, Laag hangend, maar tussen de wolken vrij. Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor. Dan…

In Nederland wordt de hemel nooit meer duister in het licht van de harde werkgelegenheid. Ontdaan van iedere dichterlijke luister is hier het nachtduister oranje gekleurd. Als de ochtendzon het felle kaslicht bestrijdt wordt om de verloren duisternis luid getreurd.…