Alle inzendingen over lief OR lijf

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Achttien jaar vliegeren wij nu samen. Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

Als het licht langzaamaan uit het gezicht verdwijnt als flarden van zinnen niet tot een verhaal kunnen worden geschreven ja als… dan zijn er altijd nog die handen, die rug die gestreeld wil worden, wangen die hunkeren naar een zoen het lijf dat oprecht aandacht vraagt dat roept: heb lief, heb lief, ik wil leven pas dan is het verhaal compleet…

Bejaarden, opgeborgen, stilletjes brandstof bestaat uit pilletjes het lijf al stijf en stroef de geest bedrukt en droef. Maar zo zijn die oudjes lang niet allemaal wel rimpelig, soms kaal, geest en lijf en leden nog heel vief daarom hebben zij het leven nog zo lief. Mooi op deze wijze oud te zijn op het laatste stukje van je levenslijn.…

mijn lief, sluit je ogen en kijk mij aan zie de kleurrijke regenbogen die ons binden en als vanzelf onze harten vinden je teder lijf raakt mij binnen de ruimte van zij aan zij ik hoef niets te zeggen je bent in mij…

Liefje lief Vertel De liefde Druk je vochtige Rood gestifte lippen Als een stempel Over gans mijn lijf Geen plekje onbevlekt Laat me niet vragen Noch wachten -Doe! Bestempel me.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Je hoofd, je nek, schouders en armen zijn de bovenkant van je lijf. Met dat gedeelte kun je knuffelen en omarmen. Dan komt je borstkas, buik en billen, je kunt er op zitten en zou soms willen, dat 't een ander maatje had? Dan komen je benen, met eraan vast, voeten en meestal ook tenen. Da's 't eindpunt van je lijf.…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

Het lichaam stribbelt tegen Ik wou dat ik nooit reuma had gekregen Mijn energie verdwijnt uit mijn lijf Vingers ze worden weer stijf Ach, wat zit ik nu te zeuren Ik moet mijzelf weer even opbeuren En dan denk ik aan mijn gezin Die ik met heel mijn hart bemin.…

Lieve voeten, benen, lijf, we zijn één! Je loopt maar mee, waar ik heen wil. Nooit laat je me alleen. Ik dank je voor het dragen, lijf, geen beter vriend dan jij en heb je me te vragen, laat mij je dan verstaan wat ik teveel, of misschien wel te weinig heb gedaan.…

Het binnenste van je lijf is een waar kunstwerk op zich, aderen, klieren, botten en spieren, pezen en wat dies meer zij en weet je dat hele lijf, is helemaal van MIJ!…

handen draalden vingers wilden namen schrijven in los zand maar de wind vertaalde hun verblijf met niets om het lijf wiste sporen van elkaars kortstondige zo passievol bekoren het strand na eb en vloed voelde als opnieuw geboren…

Het hart bonsde alsof het Levens redden moest Terwijl de longen lucht opzogen Als een op hol geslagen paard. En terwijl de lever zich boog Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond Zat geniepig de schimmel zich tussen De tenen te ontwikkelen. Nagels klapten dubbel Tanden knarsten Haren braken En de oren besloten steeds iets…

Jouw lijf, dat eeuwig grasland, graag verder begraasd maar genadeloos veroordeeld tot andere weiden. Lief, hierbij een briefkaart om je te laten weten; het gaat goed eigenlijk beter -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

O, lievling, ik heb u zo lief…zo lief.. Zie, hoe ik mijn monde naar de uwe hief, Voel, hoe mijn lippen verlangend branden… O, ik wil alles zijn u ten gerief… Ik wil uw levensbanen bloem-omranden… O, lievling, wienik lijf en ziel verpandde, Mijn lievling, ik heb u zo lief… zo lief..…

Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog.…

De donkerte aan het eind van het jaar Die neem ik voor lief Het is de tijd van kaarsjes Sfeer en cadeautjes geven Maar ook van knetterdepressief Voor mij is het geen feest Maar een lijf-aan-lijf gevecht Om weer te overleven…

Ik hoorde een student in Rechten kluchtig zeggen Van een mooi meisje blond, Dat in zijn ogen stond Dat’s een braaf Pultrum om zijn Corpus op te leggen. ----------------- 1654…

aan mijn lijf met hem geen polonaise en nog minder een wurgslang noch een serpent van een vent! lacht cindy de spanning weg, verkeken kans voor beiden!…

Durf jij voorzichtig om je heen te kijken want alles blijft maar gaat ook voorbij. Zie ook jij de vergankelijkheid van dingen, al lopen wij nog op met elkaar zij aan zij. Zoals ooit in oktober ons samenzijn bij zee, we brachten samen mooie herinneringen schelpen, oud eikenhout en een zeester blootvoets al juttend naar huis weer mee. Durf…

Zo af en toe lift er iets met me mee, dan loop ik niet alleen, maar met z'n twee Ik noem het m'n verstekeling, gewoon een niet noemenswaardig klein ding. Zo af en toe zit ie in m'n zak 'k laat 'm zitten, puur voor gemak en als het tijd is, laat ik 'm eruit soms wil ie niet, de kleine schavuit. 'k Zal bekennen wat of 't is 't is een duveltje…

ik begin er mee wit schittert eenzaamheid diep in de nacht door dromen verzacht schrik ik wakker in vogelengezang of was het de wekker ontwaakt in dadendrang nachtmuts, godendrank slaapt mij op de bank poeslief ligt morgen lief op mijn lijf wat wil ik meer, niets toch !…

lijf leden en de geest zijn onscheidbaar dat is bij een scheiding duidelijk voelbaar die ander gaat of jij bent weggegaan is van de weeromstuit niet van belang toch is er de hang naar de gewone gang het mistasten waar pas nog die hand dat lijf die je zo onwrikbaar veel te vast bevond je lief die hoe dan ook nog bij je stond geeft stil geen…

Bedacht zo even onverwacht dat in mijn leven dag en nacht het bloed stroomt door mijn lijf en duizenden impulsen zorgen dat ik leven blijf. Dat ik kan functioneren, genieten en ook leren. Mijn hart en hersens werken waardoor ik op kan merken dat ik nog altijd voor je voel, mijn lief dat is wat ik bedoel.…