Alle inzendingen over liefde verwarring tijd

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

mocht ik een regenboog zijn dan kende ik al jouw weten, nu sluimert de zinspeling als een kwade nacht in een weerzinwekkend tafereel zou ik je willen omhelzen in de kleuren die ons tekenen op het wit verlangen en waar rust als een pilaar de stoet met een hemels geschrei ten onder richt neen, de tijd klokt verder, verder dan mijn vingers…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

liefde is geven... wat je helemaal niet hebt geven wat je hebt... dat heet “plezier maken” en brengt veel verwarring alom!…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

ik ben al gauw tevreden: goed is goed genoeg. je hoeft maar een beetje van me te houden, maar: houd lang van me. ons kind hoeft niet per sé te scoren op het veld. de deur piept, alles gaat kapot. je trapt op mijn beduimelde bril, maakt de sleutels kwijt, we zien ons door de vingers. je ruikt naar een nestje jonge katjes, heerlijk slapend…

terug van waar ze was de straat met een geur van olie en benzine de pizzeria en kebab en uitlaatgassen en kut alweer de fiets gestolen alles is weer zoals het altijd was passend als haar oude favoriete jas hij loopt weer als vanouds door het altijd eerlijke bos hoort tussen het kloppen van de ijverige specht een overvliegende koekoek…

drukte verwarring geen lucht geen adem geen rust geen tijd door verandering van verandering constant voortdurend nooit stilstaand nooit niets en dan niet niets wat er nog niet is nee niets als kalmte nee niets als niets…

Ik verdrink Niet in water niet in tranen niet in pijn niet in verdriet ik verdrink in de last van het houden van jou de kracht van de verwachting alles brengt mij in verwarring zwart voor mijn ogen donker en stil ik verdrink in iets, in liefde? misschien.....…

omdat jij jij bent omdat ik ik ben en wij geen samen worden loopt hier ons pad dood ik verlaat de verwarring tussen jou en mij spijt voegt en doet er niets toe deze liefde vloekte bij onze huidige kleur…

verwarring als een donkere gloed dat ik zachtjes inadem en wat langzaam mijn ogen vult verwarring wat mijn mond instroomd mijn tong laat spreken zonder taal taal die vol leegte is verwarring als een benauwde warmte wat lichamen laat zweten dat dorst laat drinken drinken zonder verkoeling verwarring als een dichte mist waarin te…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

Verwarrend, denk ik toch. Goed of niet. Zwart of wit. Koud of warm. Haat of liefde maakt niet uit. Het is een opkomend besluit, dat rijpt in mijn geest. Misschien in mijn hart het meest. De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Gevoelens, als zwiepende aren in een dolle wind, die kilte geeft, en striemend het masker losweekt dat me heel houdt. Jouw stilte echoot luid in de tunnel naar mijn ziel door jou gegraven, die dag, dat je door je aanraking mijn vijver rimpelde en me stuurloos achterliet. Wat vrees ik het meest, wind of wind-stilte?…

Een vrij gevoel gespannen en toch gelukkig hoe uit je dat? Ik verwar het zelf met geluk al ken ik niet de vreugde door een zwarte blik. Vastgehouden door gevoel weggebleven, vastgehouden ik weet niet waar te staan. Ingenomen trek ik verder op het lange levenspad ik ben niet depri, maar verward. Voor hen die vrezen, met mijn andere…

Het gevoel is in verwarring een mix van vreugde met het gevoel dat het niet klikt. Ik kan slechts naar je kijken mijn arm om je heen slaan je in de ogen kijken om te laten voelen dat er ondanks alles, liefde is.…

Dit, Dit alles, Dit alles geeft, Dit alles geeft mij, Dit alles geeft mij verwarring. VERWARRING!…

mij mijn zekerheden ontneemt al zijn de dragers van je stem de bloemen van deze tijd…

je ogen diamanten ze flonkerden in een zwoele zomeravond fluisterde daar de nachtegaal? was het de hand van God die maakte dat jij zo voor me stond? jij was de verschijning die mij in één ogenblik verwarmde of was het toch de zon met zijn laatste straal die ik voelde toen jij mij omarmde?…

ik mis de wereld in de sprong die ik waag, niet toereikend zijn mijn redenen die ik prevel wanneer de zon mijn hart bereikt ik zend mijn vragen naar dove oren ' k zie een vals gelaat achter het scherm dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder van de stoutste dromen droog mijn naaktheid af met het spel aan mijn geslacht, kus mijn tederheid…

patronen liggen stil te wenen tegen de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart overheerst het rectale brein dat van onrust zich bevuilt met dagen die schrijnend het lot willen bepalen toch stalt deze herfst het naakt verlangen aan de boezem van zijn muze, ze troost het gemoed met de plooien van haar palm, de mist hevelt zorg naar liefde…

wat moet ik doen, als ik je elke dag weer zie en je niet groeten durf of mag, je niet ophoudt te verschijnen wat moet ik doen? moet ik je meenemen naar de kuilen van bedrog je met zand overdekken of je opsluiten in een hok en steeds gaan kijken of je nog in leven bent? er zijn heerlijke martelingen om je aan bloot te stellen en vast…

ik behoud mijn hoofd, ondanks alle vragen die me zijn beloofd telkens als ik bloemen strooi de nectar bewaar voor het ontbijt de wortel voor het trekken van thee, de geur verdienstelijk geparkeerd in mijn revers dan bloos ik als je naar me lacht toch wens ik me soms een andere bloem een die kan zingen van de straat, dansen als een honingdraak…

Jij komt op als duivel uit een doosje teer en roze *Harig Wilgeroosje* Verwarrende gelijkenis waarvoor ik je roem sierlijk bloeiende *Dagkoekoeksbloem*…

In een sluier van verwarring Omgeven door diepe pijn Verlies ik al mijn vertrouwen Het is een groot afscheidsfestijn In ogenschouw genomen Dat deze vriendschap was Ruw verstoord uit de illusie Zie ik je werkelijkheid pas Hoe moet ik ooit weer in iemand geloven Mijn naïviteit is ernstig vervuild En mijn openheid zal steeds meer doven Ik…

Er woonde een man in Leeuwarden, die alles met alles verwarde. In plaats van met pook, (zo hoort het toch ook?) sloeg hij steeds zijn vrouw met de garde.…

Men zegt dat de liefde één groot spel blijkt te zijn. Het begin is euforisch en utopisch en nog meer, maar het einde doet altijd verschrikkelijk veel pijn. Verraad en bedrog doen samen ontzettende zeer.…

Ik dacht dat jij het was naast mij, bij het ontwaken maar je was het niet. Wie dan was het die mij vannacht zo intens genieten liet ?…