de vertedering
mocht ik een regenboog zijn
dan kende ik al jouw weten, nu
sluimert de zinspeling
als een kwade nacht
in een weerzinwekkend tafereel
zou ik je willen omhelzen in de kleuren
die ons tekenen op het wit verlangen
en waar rust als een pilaar
de stoet met een hemels geschrei
ten onder richt
neen, de tijd klokt verder, verder
dan mijn vingers kunnen tellen, jij
kent mij, ik ken jouw slechts als
die iemand die mijn schaduw
herriep om aan de juiste
zijde te verschijnen
Geplaatst in de categorie: emoties