Alle inzendingen over liefdeloosheid

Ze zegt dat het het spreken haar moeilijker gaat vanwege het opstarten van het lichaam met de trits medicijnen Elke dag opnieuw het evenwicht uitvinden het valt niet mee, afwisselend is het wel voor de kleine, onmogelijke prinses Waarom ik van haar hou, ik weet het niet dat zal wel niet zo nodig zijn voor wie eens verliefd nooit meer liefdeloos…

Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden.…

Ook de tijd heeft zo zijn idealen Niet te realiseren ambities schuren menigeen 's wil Jij droomde van beklimming van de regenboog Jij weet van liefde Dus ook van liefdeloos? Geschuurd en schoon klaar voor een oprechte dekking zonder enig probleem, in één keer De start was zeer voortvarend geduld repressief Lak ongedurig…

Wat we liefdeloos nalieten, zal niet kunnen bestaan. Stof, dat we op doen waaien, zal ooit moeten nederdalen. Als geest, die ons leven zin geeft. In de tijd, die ons hier nog rest.…

Felle ogen als een panter Boven een zwartzijden jurk In haar gezicht een niet-gespeelde koudheid Minzaam glimlachend, vol hautaine spot Meerdere malen Raakte zij mij rakelings met haar zwijgen Doordringend, onhoorbare signalen Uiteindelijk en tenslotte Ga ik daar langzaam aan kapot…

zwart wit maar bruinig in de lijst jij en hij in de verleden tijd de fotografenlach je hand die je een ander gaf de pose van geluk vereeuwigd in dit plaatje je liefde was al stuk over de stilte in je ogen is verder nooit gesproken je bleef een levenlang gesloten hij heeft geleden onder het gebrek aan kleur zwart wit wees hem al…

In het liefdeloze landschap van mijn eenzaamheid Heerst geen beweging die mij bedaart, geen rust Die mij troost of afmaakt als een eerstgeborene. Hoogmoedig vertaalt mijn bloed de tekens, De flitsen over het wrange water van weleer, En draagt de eigenschappen van hem Die zelfs de pijnen van november schuwt. Ellendig, lijf en droom ontkennend…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

ik hoor jou praten over gemis over het niet meer kunnen van graag zou ik ze aan je teruggeven ze verruilen was ’t plan bij mijn familie is liefde ver te zoeken egoïsme staat centraal in de rol van zwart schaap leek liefdeloosheid vrij normaal met zoveel liefde praat jij nog immer over het oeverloze gemis hetgeen ik nog altijd ontbeer…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

je bent ontgroend en in de kleuren die je koos al jaren uitgewoond verfletst in schraal behagen geen liefde om de werkelijkheid te schragen hoe jij de pigmenten ook vermengde er bleef een kleur die niemand kende pas bij het retoucheren van jouw schilderij kwamen onverwacht die schitterende beelden vrij het was jouw warmte…

de woorden kwamen zacht uit je mond maar de echo’s vlogen messcherp in het rond zinnen nog vatbaar voor rede en gevoel weerkaatsten als dolken troffen dodelijk doel het was geen stortvloed waarin ik verdronk maar iedere druppel brandde als gif in mijn wond in jouw ijskoude stilte ben ik weggegaan in liefdeloosheid kan geen warme…

ik heb je laten gaan in mijn leven maar in mijn hoofd blijf je nog kleven in mijn hart daar slaap je rusteloos ik voel je niet geheel liefdeloos soms voel ik je klauwen nog snijden de littekens gekerfd ik wil geen medelijden ik vecht mijn eigen strijd ik heb nog zelfrespect je groeit een passage in mijn traject al blijft liefde daar…

schrijf met zwarte verf het korrelige verhaal van jou noch van mij schrijf over het eiland zonder beschutting waar de boot je bracht schrijf niet over het afgesneden zijn van het vasteland schrijf niet over slagregens het gebrek aan een paraplu schrijf niet over liefdeloosheid en onwrikbare dingen schrijf als het niet…

Het pad vervoerend langs de rand van lege liefdeloosheid zonder vrede met wat je had ontevreden steeds je pad een weg van klinkend klatergoud. Achtergelaten werd de diamant door jou te min bevonden jij hebt haar laten vallen en bent daarginder steeds op zoek maar zult het daar niet terug meer vinden…

Hoe hij ook probeerde te kijken door de glazen van haar bril De ervaringen en gevoelswaarden waren een heel verschil De verwaarlozing en liefdeloosheid waren zo duidelijk daar Waarom bleef zij zich zo verschuilen achter de waarheid van haar Nimmer heeft hij dat kunnen begrijpen totop de dag van vandaag Blijft het hoe, en…

tandeloos hooggeëerd afgemeerd en uitgeteerd doorgeneukt al afgelikt gebromd toch geflikt schadeloos aangeklampt geschaakt en ingedamd gekraakt al verkrampt verzuurd toch uitgekuurd liefdeloos teruggekneld verdwaald en afgezeken doorgedacht al ongesteld afgetikt toch uitgelezen dadelloos geruïneerd gekotst en uitgevreten liefgehad…

Ooit gezaaid als een plantje liefdeloos neergezet in de vensterbank met te veel water om droog te staan en te weinig om volwaardig plant te zijn is haar beeld getekend met een kunstig cracquelé gebarsten door de weerstanden die ze ondervond als ze anders groeide dan gewenst Haar bladeren scheefgegroeid in haar dagelijkse zoektocht…

halen trekt kilte ijzig op uit vloeren en tocht een koude wind door de portalen bevriezen woorden die gesproken zijn doven blikken in het kale licht van pijn tot ijs en geven zo het voelen en bewegen prijs doodgevroren tot een schrijn van menselijk falen om bij elkaar wat warmte te halen geen lente zal dit gaan ontdooien liefdeloosheid…

Nog ongehinderd door hun kroonjuwelen die onontkoombaar in kleurloze stallen het liefdeloos contact met kille klemmen moeten velen Door zwarte slangen zal hun het witte goud worden ontnomen om neer te dalen in pakjes schoolmelk voor kinderen die denken dat de fabriek uiers heeft.…

Hij is overleden, bijna 83 met de nadruk op bijna had zoveel meer kunnen bereiken maar ontkende z’n ouders z’n broers, z’n zussen De advertentie in de krant was opvallend koud liefdeloos als de dood zelf een mededeling, eigenlijk meer wat namen, dat was het wel de…

woorden van jaren ouder sprokkelend soms met kwakkelen zin en tegenzin ik spin het gewin spreek woorden van liefde die ontspoorde van tegenwind en hakkelen over onbemind ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder van liefde, sprokkelend of ontsporend soms kwakkelend in tegenwind met zin en tegenzin hakkelend of liefdeloos…

Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos. En buitentredend, dromensmoe, Vond ik het volk getooid, Werpend elkander bloemen toe, Doch ik heb niet gestrooid.…

Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos. En buitentredend, dromensmoe, Vond ik het volk getooid, Werpend elkander bloemen toe, Doch ik heb niet gestrooid.…

soms of u nog gedichten schrijft over de taal van de vreugde zoals u ooit dikwijls deed alsof ze niet willen weten dat u niet meer leeft onder de mensen hier op aarde, voor de massa bent u dood, niet meer aanschouwelijk ik antwoord ze vaak dat ik uw gedichten nog lees in de avonduren wanneer de zon daalt in de lethargie die de liefdeloosheid…

Oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die géeft om eigen armoê te vergeten; hoe hebt gij, strammer te elke dag, maar vromer aan uw glimme-lach, uw trage levens-straat gesleten! Elke ure, meerdre deuren toe, elke' avond pijnelijker moe, en elke nacht wat langre wake; wat ijlren honger in uw borst bij iedre…

je verijsde in je jeugd de permafrost duurde een half leven waarin je niets kon geven of ontvangen liefdeloos zonder verlangen warmte kon je niet bereiken in het grijze licht van fijne sneeuw zodat het zicht op enig toekomst werd gemist zacht ontlook de lente in je koude huid mijn vingers dooiden ijs dat de seizoenen brak…

Na al die jaren lief en leed Als zij, als hij, als ik Niet wetend, alles naar elkaar verweet En buigzaam lijdt het hart eronder Kleine stukjes, één voor één Afgezwakt door haat en zonder Liefdeloos zo hard als steen De dagen duren, maanden vormen De afstand groeit de inhoud voorbij Verworven leugens, woorden stormen Het houden van in tijd…

Wat staat er nog dichter bij de dood dan liefdeloosheid? God, o God......!…

voelen en weten wat liefde zou doen, liefde die de ander begrijpt en neutraal houdt van iedereen, onrechtvaardig neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop ik dus in andere schoenen, kijk ik met andere ogen en voel ik met een ander, groter hart dat plaats heeft voor van alles dat mensen liefdeloos…