Alle inzendingen over liepen

Zwaarmoedig eenzaam verlaat hij zijn huis boven zwart asfalt verlichten lantarens de gebogen berken het imposante bladerdek adem verlaat zichtbaar snel in de koude nazomernacht een lange schaduw voor dan weer achter volgt willekeurig getekend licht en donker vervagen met hem verdwijnt het asfalt.…

Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik vond (maar ik liep verder) Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik verloor (maar ik liep verder) Tot ik alleen mijzelf over had Maar dat is te weinig om voor te leven ---------------------------- uit: 'Hanneton', 1987.…

De tijd liep te over, te weinig of geen, de heelte werd een holte, alles stond op of viel uiteen, ik acht mij gewonnen, aan de dag en nacht gesponnen, minacht de middernacht, de draad van eindigheid, in zuiver bloed geronnen, zonder een gemis, zal niets ontstaan, alles heeft een eigen weg te gaan, de macht te wegen zonder gewicht,…

We liepen en zongen Zorgeloos de zon tegemoet We hoopten op morgen We droomden zonder te slapen Stonden zonder ochtendhumeur op Samen, alleen samen kussen op het strand niemand kon iets zeggen of iets doen, we liepen zorgeloos de zon tegemoet die ons telkens liet stralen, we lieten ons verblinden, totdat we niks meer zagen onze…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam.…

.' Hij leek als door een wesp gestoken, liep weg, bleef verbolgen de hele nacht op. (Zij vond hem in bed intens stinken na zoveel drank. Maar nooit geuit, 't komt er jaren na zijn heengaan uit). Hij liet haar een schilderij na, waarop de hemel, licht scheen in waterige moddergroeven van een omploegde akker.…

De actie was toch best proportioneel? Die stikstofkaart blijkt weinig voor te stellen We moesten dus die wilgenlaan wel vellen En en passant de snelweg op, met veel Ach, zo’n politievoertuig molesteren Wij hebben toch het recht te demonstreren?…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

ik liep de stilte langs de kant van de weg zigzaggend tussen madeliefjes en verkeer de enkele grasspriet die vertrapt werd deerde niet zoals anders want het was weg van alles en nog wat – het voelde geweldig wat weerkeerde aan het einde van die dag had verschillende vormen van tederheid ik kon lachen om je opengesperde mond maar ook je ogen…

Daar liep een dichtje in mijn gebed, en 'k wilde 't aan de kant gezet, maar, niet te doen, het wilde en 't zou mij plagen, als ik bidden wou! En nu is mijn gebed gedaan, en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan: vergeefs gezocht, vergeefs, o wee, 'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!…

Ik liep in een straat die doodliep, op het spoor van iemand die hier gelopen had maar die nu dood was.…

Wat ik die dag wilde, had je gevraagd Ik noemde drie dingen Maar de wandeling werd elders, we deden iets provisorisch we stonden samen in de keuken, ik kocht een ei, die ik nooit koop volgde jouw instructies op ‘s avonds stond er een regenboog toen ik de stad uit was ‘k dacht ineens aan de oven, of ik die wel uitgezet had, zou ik…

De weg kwijt, ik liep maar door, steeds rechts en steeds naar voor, maar mijn voeten droegen niks. 'k herkende geen huizen, geen stoepranden alles was compleet verlaten, een spook stad gelijk. Ik keek naar alle kanten, want weet je: normaal weet ik van wanten maar NU was ik de weg kwijt.…

Je liep daar naast mij in je gouden jack. Ik liep je nog te leren kennen, jij moest nog aan de oorlog wennen die ik nog niet had afgelegd. Wij gingen tegendraads de mensen tegemoet die als een kalme waterval vanaf de hoge bruggen kwamen.…

Het liep niet recht Maar heel schuin Via wegen van zuid naar oost Mijn weg liep recht Jouw weg liep krom Maar jij kruiste mij We ontmoetten elkaar Als twee lijnen door elkaar Want het liep heel mooi Je zocht iets anders Maar vond mijn weg De weg naar geluk…

Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen beter geweten, ik zou jou zeker niet zijn vergeten, maar mijn fantasie liet mij niet vrij. Zo even liep ik aan jou voorbij. Had ik toen mijn dromen gemeden, ik zou je zeker hebben aanbeden, maar de tijd gaf niet de rust aan mij. Zo even liep ik aan jou voorbij.…

de natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold hoe schoon was die dag als kind liep ik gelukkig door de regen mijn ontstelde ouders…

Ik liep daar niet alleen, Kwam allerlei mensen tegen, of liep hen voorbij. Maar niemand kon mij de weg wijzen. Niemand wist wie ik was. Tot op het moment dat jij, daar liep, en naar mij kwam. De weg werd mij gewezen; ik hoefde niet te vragen. Jij weet wie ik ben. Zonder jou liep ik nu nog in de mist……

Er liep een man op een verharde weg. Hij liep daar snel en overdacht zijn leven. Hij zag het als een pasgeknipte heg; steeds recht en mooi. Daar liep hij, 't hoofd geheven. Er liep een man op een heel oude weg. Hij liep daar traag, 't verleden in zijn ogen. Hij zag het als een wildgegroeide heg; verkeerd en slecht.…

je liep in een smalle straat en je hoorde stappen iemand liep achter je je werd ingehaald in een steeds verder donker zo donker draaide je je om er was echter niemand het waren je eigen voeten…

Eenzaam dwaalde ze door de stad Vluchtend voor de pijn in haar hart Kinderen speelden en lachten Langs haar wang liep een traan Eenzaam liep hij in de regen Vluchtend voor het verdriet in zijn hart Achter de wolken scheen de zon Langs zijn wang liep een traan Opeens zag ze het licht Haar ziel verwarmde zich met de zon…

maar wie Ik liep vaak in de velden alleen ik liep vaak in de velden ik ween verloren, waar zijn nu die velden ik loop…

We liepen samen naar 't zelfde doel jij met verstand, ik met gevoel maar ik liep niet bij je in de pas, omdat jouw gang de mijne niet was... We zongen samen hetzelfde lied allebei een andere wijs daarom klonk het niet. We bleven het steeds opnieuw proberen maar het was tot mislukken gedoemd, alle keren....…

Ze liepen met kaarsen de berg op en zongen daarbij een muziek die klonk als klagen dat door het licht omhoog werd gedragen. Hem droegen ze levend en dood, de moeder droegen ze ook, maar die wankelde zo alsof de dragers er de brui aan gaven.…

omheen het rode fietspad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds lag onder de zacht verlichtte bloemenzee waarop vele woorden dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht alhoewel ik met stomheid was geslagen dat samen met jou en gelijkgestemden in Parijs bijna de vrije meningsuiting werd…

hoe konden zij niet zien dat de wereld aan hun voeten lag welke angst strooide er zand in de ogen van hen beiden dat de maatschappij te intens was te groot leek om te overkomen waar woorden stokken, en tranen het verdriet niet stelpen kunnen blijft het gemis voor altijd voelbaar…

ik zag je in een zacht ontmoeten gras werd groener in het zoeken je gaf me lenteweelde in een wilde bloemenkleur liep op blote voeten de geur bleef hangen tot het voorjaar gluurt en toekomst warme uren duurt er komen wolken voor de zon ook jij draait je nu om elkaar in tegenlicht bekijken wie is er dom, wat was er stom moeten we…

de natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold we stapten stap voor stap alsof iedere stap de pijn kon verminderen alsof iedere stap…

Een werkervaring om je te bescheuren: Jan Pieter, stratenmaker van beroep Liep spelend met zijn iPhone op de stoep Hij bleef er maar op kijken, uitentreuren Hij ging er echt in op joh. Helemaal En liep zo met zijn hoofd tegen ´n paal…

ik liep vandaag over straat veel te koud voor de tijd van het jaar hoewel niet al te veel wind viel het me in terwijl ik daar liep dat ik van haar hou dus wat kan mij die kou schelen zolang ik haar maar zie daar ben ik ongeruster over dat ik haar verlies zou pas echt koud zijn…