Alle inzendingen over liepen

De handen in elkaar en zij aan zij zo liepen ze mijn raam voorbij. Ik tikte en ik tikte! Kleinkinderen; verder in de pas keken toen opzij en zwaaiden allebei. Het was al bijna tijd voor school Ze waren al wat laat driftig liepen ze samen verder in mijn straat.…

1,3 miljoen! Heel veel politici Rutte natuurlijk Ja, wie was er niet? Maar in de kop van die CharlieHebdo-optocht Waren veel leiders Volstrekt hypocriet…

In de maartzon zag ik je wuivende haren hoorde ik je kleine schater We liepen de natte landen in en stapten door het oude bos We liepen de buitenhuizen voorbij en stapten de singels in Je gaf me je mandarijn je gaf me je lach…

Zij liep al heel lang op de eerste plaats, Zoals gewoonlijk liep zij weer uitstekend. Zij denkt -want zij wil winnen, zij is sporter- : “Ach, was die race maar honderd meter korter.”…

ik keerde terug naar het landschap van het zinderende koren waar ik als in een koortsdroom liep en liep tot ik oploste in de tijd er huisde geen grijs in mij boven blakerde de zon door woorden keerde ik terug naar een verdwenen wereld een plek die mijn ziel niet verlaten kan…

Ik liep daar met ze, altijd bij ze tussen hen, hún beschermend en ik liep, ergens, achteraan. Achteraan in een bepaalde ontwikkeling... en ver doorgeschoten op levensbeschouwelijke toon... eigen versie al vroeg ontwikkeld. We liepen daar, samen en alleen, daar waar nergens heen lag.…

tot het herroepen van deze plek de avond lag vrij voor zich uit en niemand liep ons tegemoet…

gaf niet, we liepen en praatten over namen, de kerst Over keien en tuinen Over het denken…

Was Remkes in de war? Een borrel op? Zat hij voortdurend onzin uit te kramen? Vergiste hij zich telkens in de namen? Wordt het na Hamer ook met hem een flop? Zijn laatste voorstel schept wel nieuwe kansen: “Eerst met zijn allen op de tafel dansen”.…

Ik liep naast het liefste wat je deed zomaar met je voeten schelpjes kraken langs de zee ik weet nog hoe je zei doe ik graag hoor eens hoe ze kraken het lag er vol van wij liepen naast elkaar ik en jij we hielden van laagtij…

we liepen over de brug die stortte in, er was geen weg terug.…

kwam gisteren mezelf tegen onherkenbaar liep er zo voorbij…

Oriënt-Express ooit liep hij door de Balkan nu migrantenstroom…

Toch liep het zo dat ik bleef: ik wende eraan.…

ze is uitgevloerd liep haar benen uit haar lijf op zoek naar koopjes…

En zie: ik liep aan het strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want ook God liep aan mijn zij. We liepen saam het leven door en lieten in het zand een spoor van stappen, twee aan twee. God liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop, in tijden van geluk en vreugd van diepe smart en hoop.…

Er liep 'n traan over mijn wang, bij 't lezen van een boek, begon natuurlijk eerst vanuit mijn ooghoek. Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Daar liep ik Daar at ik Daar sliep ik Maar nu niet meer Ben niet gaan zweven Want nog steeds in leven Maar daar was ik Nu ben ik hier…

Ze liep met overtuiging, daar liep een echte vrouw. Borsten fier naar voren, ze keek zelfs om naar mij Dat had ze beter kunnen laten, de tram kwam net voorbij.…

en een perzik en meer we liepen opnieuw, en de glinstering op het water blonk diep door, door in onze ziel.…

Een zee van paardebloemen liep een boomgaard onder de voeten de perelaars kijken ervan op…

Als kind zwierf ik rond, liep blootsvoets door de plassen -- wat ik nog steeds doe.…

We liepen door straatjes waar de huizen ruimer zijn mensen elkaars gelijke zijn hun hoofd bedekt tegen brandende zonneschijn niet creperen het wanhoopsvergif niet laten zegevieren we liepen door straatjes met geopende ramen zagen brood en wijn op tafel staan met slechts de liefde als beschermengel tegen de dood…

ik wandelde mijn schaduw voorbij hij leek niet op mij ik voelde het passeren liep sneller om hem uit te proberen verstrooide het licht, hij rende vliegensvlug uit zicht ging hem achterna liep de diepste sporen dacht zo te kunnen scoren hij belde aan, een nummer zonder naam mij liet hij niet binnen ik bleef staan, het licht…

Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên liepen beneden.…

De blaadjes waaiden Langs alle wegen, De blaadjes draaiden In kringen rond - Ik liep te drentelen En kwam ze tegen, Ik zag ze wentelen Over de grond. Het was oktober, Wanneer de blaren, Rood als rood koper, Of geel van kleur, In dichte scharen Neer komen strijken - Ik liep te kijken En snoof de geur.…

We liepen door het bos, ik maakte een grapje, het grapje werd ernst, en ernst kan nu lopen.…

voeten liepen door dat bos, Of 't reuzenvoeten waren.…

Het was een stille nacht in ‘t Weensewoud waar Mozart in zijn eentje liep te dwalen. Hij dacht aan sprookjes, sagen en verhalen bedekt met spinrag, vele jaren oud. Al was het somtijds niet zo heel vertrouwd -er zaten rovers die je bruut bestalen bij nacht en ontij in het Weensewoud- toch liep hij moederziel alleen te dwalen.…

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…