Netgedichten

netgedicht (nr. 28.428):

Tijdsholte

De tijd liep te over, te
weinig of geen, de
heelte werd een holte,
alles stond op of viel uiteen,
ik acht mij gewonnen, aan
de dag en nacht gesponnen,
minacht de middernacht,
de draad van eindigheid,
in zuiver bloed geronnen,
zonder een gemis, zal niets
ontstaan, alles heeft een
eigen weg te gaan, de macht
te wegen zonder gewicht,
weegt zich afzonderlijk in
het volle licht van leven
waarin het zichzelf verslijt