Netgedichten

netgedicht (nr. 22.412):

Hij liep

Zwaarmoedig eenzaam
verlaat hij zijn huis
boven zwart asfalt
verlichten lantarens
de gebogen berken
het imposante bladerdek
adem verlaat zichtbaar snel
in de koude nazomernacht
een lange schaduw voor
dan weer achter volgt
willekeurig getekend licht
en donker vervagen
met hem verdwijnt het asfalt.

Zie ook: http://hainje.come2me.nl

Schrijver: Roland Hainje, 19 september 2008

r.hainje

gmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

hij

liep

4.0 met 17 stemmen

360

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Wim, 17 jaar geleden

Zo mooi kan somberheid zijn, angstig dichtbij en herkenbaar. Ik werd er verdrietig van. Prachtig !

gerhard burgers, 17 jaar geleden

Ik wil even reageren op dit gedicht, ik vind het waanzinnig goed.

LadyLove, 17 jaar geleden

donker deze Roland, maar leuk je weer te lezen.

Quicksilver, 17 jaar geleden

Prachtig gedicht, waarin ik beelden voorbij zag komen van de eenzame!

Hanny, 17 jaar geleden

Uitmuntend beeldend gedicht.

windwhisper, 17 jaar geleden

wat nog te zeggen, als de eenzaamheid zo voelbaar proeft en hier als een schildering is neergezet,
zoals alleen deze dichter het verwoorden kan, zucht ik in bewondering...

Geef je reactie op deze inzending: