Alle inzendingen over lippen OR verwachten OR beminde

Je kijkt me aan en tussen ons is niets dan verwachting, één blik, staal van begrip, een eeuw is ervoor te kort. Ik stort neer en op het moment dat ik je lippen raak voel ik me totaal in je verdwijnen.…

Kleine waterige traantjes Druipend uit m'n ooghoek Stromend over mijn wangen Neerdalend bij mijn lippen Nooit was dit verwacht Het gevoel van het gemis Telkens als ik aan je denk Merk ik dat het over is…

Je adem kust me voor je lippen Je warmte streelt me voor je me raakt. De verwachting naar meer zindert. Maar ik ben geduldig ongeduldig Ik weet, er wordt in deze spaarzame uren een parel tijd geregen aan onze dunne samendraad.…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…

Vermoedens van de brandende lippen, die elke keer op het grensje wippen, behoren wijselijk op elkaar te zitten.…

Raken mij Ik denk en 't is voorbij Zijn vingers voelen mij Ik geniet Dan is 't voorbij Zijn ogen zoeken mij Ik kijk... Ben er niet bij Zijn glimlach maakt me blij Ik lach Dan keert t tij....…

Ik heb zin in je lippen ... strelend over mijn welvingen plagerig spelend zoekend naar meer flirtend met genot smachtend naar gezelschap rusteloos van verlangen verwonderd van de lust vragend naar meer verloren in wanneer ...…

Je lippen zijn niet gewoon Ze zijn prachtig Ze zijn van een afstand al te zien Zo gevoelig, zo mooi Zo zacht, zo fijn Je wilt het de hele dag door kunnen voelen Bevroren en dan nog zo mooi Niemand kan dit mij ontnemen Het is voor eens en altijd in mijn geheugen geprent Elke keer als ik eraan denk Denk ik dat je voor me staat Zo prachtig,…

Mijn lippen geverfd in 't vurigste rood nog vochtig en vol van het eerste bedrijf als vluchtige vlinders likraak op je lijf je buik op het bed je rug breed ontbloot Ik zoen je heupen ik voel zonder handen hoe laaiend jij onder mijn vleugels ligt de haartjes omhoog en de ogen half dicht nooit weet waar de vlindertjes zullen landen en…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

jouw huid smelt weg bij mondhoeken en kust de stroop van mijn lippen laat het stromen in slow motion als siroop door mijn aderen het voelt verduiveld zacht aan ik voel me loom warm in de stroom van liefde…

Zij heeft een stem heel frêle die lichtjes beeft een hand die nauwkeurig begeleidt ogen die bewogen strelen of ze bij het schrijven ook die glimlach op haar lippen heeft zij is een franse schrijfster Claudine is haar naam reine claude dacht ik wat een genot dit te hebben mogen ondergaan…

Leen me toch je lippen om de woorden te horen die gehoord willen worden voor de zon de maan verlost Leen me nu je lippen om die glimlach te zien die niet vergeten wil worden voor de traan de lach verdrijft Ach, leen me je lippen om die ene kus te vangen die wacht op een antwoord ook al is het dan de laatste…

wanneer jouw lippen de mijne raken jouw tong zoekend in mijn mond dan lijkt het alsof ik vleugels krijg en langzaam opstijg van de grond…

Wat wetenschap beweert te zijn is slechts de weerschijn van de moedertaal waaraan zich alle literaten hechten, in een uur die alle dichters knechten, denken hun heer en meester te zijn, zich voltooien in lauweren gehuld, zich te schikken waar leed en schuld z’n eigen regels maakt, verzoend met tergend ongeduld, in uitersten gedreven…

Zij bedreef als ziel de liefde met mij, zoals wetenden dat doen...…

Ach, had hij haar maar niet bemind.…

Het spreken van je lippen Raakt aan het zwijgen van je ogen. De lippen die vloeien Steunen de ogen die verdrogen. Neem je je blinddoek weg, Hoor dan je mond die zegt: `bleef ik zojuist wegens lippendienst aan de ogen in gebreke ... nu mag ik weer voor mijzelve spreken.’…

op deze hand ligt elke seconde een afgrond steekt de constante factor tijd lek de dood moet je juist leven kom vrouwe, breek zes hemelen, ontdek de maan draait met het hoofd onbevangen deze collectebus wil alles nat, in een romantische bui me niets afvragen waarom het goed voelt, niets zeggen niets weten, van bijbel en god…

gulzig zoekende mond bevochtigt lippen kruipt dichterbij met schokjes inhaleert ze het leven en voelt warmte naar binnen stromen…

Op haar lippen brandt een kus antwoord op gerezen vragen heel teder aangevoeld ieder woord, iedere zin is nu te veel want streling maakt wakker wat schuil gaat in haar leven volmaakte rust, intens beleven wat is het heerlijk te weten dat je bij jou jezelf vergeten kunt…

Nog op mijn lippen gloeit, door al mijn aadren schroeit de kus, van uw lippen ontvangen... Van zwoele moeheid hijgen nog mijn longen, en reeds blaak ik toch van nieuw en aldoor-nieuw verlangen. Uw ogen zien mij aan..., mijn ogen zien u aan..., uw handen zoeken naar mijn handen...…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

zo zoek ik vaker en nog dieper zie dan ogen zoek lippen verwacht handen met tedere vingers verlang naar een zachte blik van troostend raken ik ontwaar echter holle stengels die tonen van stilte zwijgen…

Neus aan neus de lippen ver, een vreemd bed en vrouw, zij ademt met mij mee. Verwachting broeit naar koortsig klam, vingertoppen trippelen, leggen mijlen af naar haar. Raken het allerzachtste, waar ik te wonen kwam.…

en voel me bemind door de glimlach van jouw kind en als ik mijn adem ingetogen verdeel heb ik de stilte lief, zo lief…

woorden vluchten verdwijnen een kus in de wind zo ook mijn dag jou voor het laatst bemind ik wil spreken over liefde maar nee, denk ik ik zwijg leugens willen niets achtergebleven kijkt de nacht naar buiten doorzichtig net aan de rand van de dood vertwijfeld zwaai ik naar je lippen woorden vallen niet meer rood je schaamt…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: onze lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…