Alle inzendingen over lucht

Bomen schuilen in een verre rooilijn Kleuren zijn van scherpte bevrijd Lucht en land vloeien in samenzijn Als het oog zich op de vlakte neervlijt…

De storm luwt niet niet meer als de woorden eindelijk wat vleugels in de lucht beschrijven. De rups kent de weg ik volg vandaag trek ik mijn lichthuid aan.…

regendruppels glimwormen onhoorbaar door de ochtendduisternis nieuwe passagiers beladen de trein met frisse lucht Waalse vrouwen verkakelen de rust…

De aorta snakt Hortend en stotend Naar adem, Vechtend om leven, Vechtend om lucht…

Vogels in de lucht. Is het een vlucht? Waar naar toe. Van vliegen moe. Geland in gras. Land of gewas. Het is om 't even. Het is over-leven.…

Mijn blik zaait hoop in de voren van lucht. De avond gaat liggen op de matras van de dag. Wat brengt de nacht?!…

wat valt er nog te zeggen als stemmen zich vernauwen tot geluidsgolven, een beweging van lucht, een trilling in het universum, nu de bron is verdwenen en het oor zich niets meer voor de geest kan halen…

Een blauwe lucht, een hoogstaande zon Een diepe zucht, een wens dat het anders kon Frisse zeewind, een langgerekt strand Een eenzaam kind, spelend in het zand Een donkere lucht, hevige regen Iemand die vlucht, zonder te bewegen Een weiland vol schapen, bloemen, rode en gele Een kind met een wapen, nooit meer kunnen spelen Een dikke pak…

Zij trekt haar vleugelspieren aan haalt zuurstof uit de lucht snerpend haar neusgaten vult breekbaarheid een aanfluiting maakt zelfs die van het verliefde hart de pijn onschadelijk verdrijft Haar blik omlaag ziet ver nog steeds niet hoog genoeg rook van verbrande veren verlangen daar weer te zijn waar aarde lucht en water kust zachtheid…

Wat is dan het schitterende in schitterende blauwe lucht? de lucht alomtegenwoordig verzopen in blauwe penneninkt? of ik dat dan schrijven mag, de lucht is al beschreven van waarheid? Wat is het immense geweld van de zee?…

ons weer lucht heeft gegeven hoe diep wij ook zijn gegaan we kunnen nu van elkaar in het volste vertrouwen op aan…

licht en schoonheid schijnen door de duisternis maar het meest van al de angst dat zij zonder iets te zeggen voor altijd weg zal gaan haar kamer heeft luiken en een eenpersoonsbed de blauweregen bloeit zwaluwen scheren door de lucht…

vijand ben ik Voor mezelf kan ik niet vluchten Hoe graag ik dat ook wil Mezelf kan ik niet zien of luchten O Heer, zet m´n hart dan ook gewoon stil…

Lucht maken licht ademen leven creëren languit stromen spelen met het groen in de bomen warmte dronken bloesem snuiven vlinders omarmen de wind ontvangen silhouetten in het zand de aarde wakker kussen wolken dromen dansen in de regen springen in de zon het hart voelen kloppen en bewegen ruimte geven aan het nu lucht maken licht ademen…

Eén van hen is de lucht, de ander is het water. Vier prachtige foto's, van een man en een vrouw. Zij gaan verder met elkaar, wat er ook gebeurt, die twee mensen van het lucht en van het water. Bij vier foto's blijft het niet vele zullen er nog volgen, ten bewijze van, en als herinnering aan hun nieuwe later.…

water vuur lucht houten wegen het geluk kwam door een fout langs velden zo goud…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

ontzag een diepe zucht om die grillige tekeningen in de lucht Oh hoe fascinerend en hoe puur is de bliksemse kracht van de natuur!…

Tekens als ik naar de hemel kijk, dat prachtige firmament Vraag ‘k me af, hoe groot het is Of ‘k de sterren die ik zie, allemaal bij naam herken De enormiteit van het grootst luchtruim, verwonderd me keer op keer De sterren stralen vooral bij een heldere lucht telkens weer de donkere lucht weerkaatst terug op aarde, de sterren…

Want uw gelaat In schoonheid gaat Der wereld schoon zó zeer te boven, Waar dat niet is Blijft droefenis Op 't blauw der lucht, op 't groen der hoven.…

Loefzijde het natst lijzijde daaren- tegen echt heel veel droger Stijgende lucht zet enorm uit wordt daardoor kouder in proces van adiaba- tische expansie Er wordt dan geen zeer zeker geen warmte met de omgeving hier uitgewisseld Gevolg: condensatie, regen Via adiaba- tische compressie waardoor lucht warmer almaar warmer gaat worden…

Was 't ooit momenten kiezel zijn in de open lucht, boven en in water wegscherend over snelheid lerend vrij zijn in 't water en lucht, even zo'n vlucht begerend.…

met je handen open de cellen afgebroken lucht is eindelijk vrij…

Vogels zweven biddend in de lucht, hopend op een bestand.…

Hoge duintoppen met zandige kruinen Struwelen groeiend naar het licht Valleien waar duinviolen gedijen Menig penseel heeft hier z’n werk verricht Longen mogen zuivere luchten verteren Glinsteringen door zonlicht matinee Nachtegalenzang die het leven verblijden Je longen proeven lucht vanaf de zee Weidsheid die stiltegolven borduren Duinpannen…

Zwijgende herinneringen aan weleer, van blauwe luchten en stil geluk, vervagen snel en vallen stuk. Op je graf leg ik een roos neer.…

ik buig diep berg mijn hart op het is een zucht geworpen in zee de lucht kan niet vangen het spoor van mijn voeten getrokken in aarde je waait met mij mee…

langs water spelen twee meerkoeten struisvogel kontjes in de lucht -~- jongens bungelen benen, kijken naar meisjes praten wiskunde…

Zo zoet als de zee Op een mooie zomerdag Zo groen als de lucht Als ik dat zeggen mag Zo helder als een traan Die glijdt over mijn wang Zo is het geluk En daarvoor ben ik bang…

toen ik haar kuste niet op de mond maar op haar buste blies een vleugje lucht gelijk een zucht 'wel te ruste' ------------------------------------------------------------------- Uit de bundel 'voor jou, van mij' van Josefien en Wim Niesten.…