Zwaan

Hoe zij krakend omhoog opnieuw
de zwaartekracht overwon
oploste in het diffuse licht
van de opgaande zon

een offer van aarde en water
aan de wolken en de lucht
een beeld van een plek
die wiegend achterbleef

Waarheen zij gaat, op zoek naar wie
naar wat zin geeft aan bestaan
gedempt in oren met watten gevuld
en het kloppen van het hart

Zij trekt haar vleugelspieren aan
haalt zuurstof uit de lucht
snerpend haar neusgaten vult

breekbaarheid een aanfluiting maakt
zelfs die van het verliefde hart
de pijn onschadelijk verdrijft

Haar blik omlaag ziet ver
nog steeds niet hoog genoeg
rook van verbrande veren

verlangen daar weer te zijn
waar aarde lucht en water kust
zachtheid haar drijven doet

eenzaam kan zijn en wachten
op de aanvulling, die zij mist
zwemvliezen bewegen haar vooruit

Zie ook: http://www.taichivanstani.nl

Schrijver: Stanislaus Jaworski, 9 mei 2008

stanislausjyahoo.com

Biografie van deze schrijver

eenzaamheid liefde verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 592