Alle inzendingen over luiken van het leven

Wit gewassen wegen, straten na de omhelzing, in vreugde en berusting neergelegen, bomen der boulevards, herauten van de levende zege, klare klaroenen, roes van herlevend leven, rein van reiniging.…

Ik ben een koen kind dat niets weet van de kloof die ligt tussen dood en leven. Kan een boot, mijn Heer, vergaan die niets draagt dan het licht gewicht van mijne blauwe ziel? En zo mijn boot nochtans vergaat, mijn Heer, kan ik dan zondigen nog?…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we?…

het verleden de waarheid te lang vermeden De luiken voor de ogen te lang voorgelogen Alles is nu kapot daarom voel ik me zo rot…

....en aan het einde van de jacht het haardvuur en de etensgeuren een dak, een bord, een glas, een bed de voeten warm, zachte muziek de nachten kil, de dagen licht, hoor hoe het dorre blad nu valt in de namiddag op het mos en sluit de luiken voor de nacht zoveel gedacht, gezocht, gevonden de cirkel rond, maar verder gaat het leven door…

omvat zijn bede slechts haar naam in spiegelschrift geschreven achter de luiken van zijn raam…

De (g)orgelende wind, orakelt onverstaanbaar, de luiken ratelen. De blaren die getuigen, druipen af, stoetsgewijs.…

lege dagen het stille blad van de boom zwijgen op het bankje in een verlaten landschap verdwenen dorpen dichtgetimmerde luiken oude knotwilgen aan de drooggevallen sloot de zachte krachten winnen zij?…

Donkere schimmen razen voorbij ijzeren kooien mijn genoten Harde stemmen roepen vrij koele handen kun je niet ontlopen Zon, groen, bossen zijn mijn dromen vrijheid om te lopen Geloof, warmte en goedheid zullen overwinnen Misschien in een volgend leven kunnen we beminnen...…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

een vrolijk vogeltje zat te zingen in de heg tussen violenbed en rozenstruiken nooit vergeet ik nog de klanken en het ruiken van die dagen dauwend langs de luiken zo dodelijk onthegt teert zij nu langzaam weg…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

Gij alleen weet, wat die droeven, Als ik de ogen luik, behoeven; Dat Uw Wil geschiede, ô Heer!…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

hoge toren dook de lente alleen naar liefde rook Dat alles kan ik nu nog denken het leven zal me blijven wenken zo is al het voorbije niet voorbij ik zeg, ik schrijf, het is van mij!…

Ik sluit de luiken van mijn ogen En bid dat de lente aan mij voorbij gaat Elke centimeter van mijn lichaam snakt naar zon Als een junk snuif ik jouw geur tot ik misselijk van genot ter aarde stort Verliefd en verloren…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

Beslissers zijn afgunstig en partijdig Het luik naar de verbroedering zit dicht De Oscarinzendoptie van Wit licht Maakt de Nederlandse moviebusiness nijdig Met dit dispuut van onvereende krachten Is 't op witte rook voorlopig even wachten…

(Slot Aura-III-luik) Doorgaans na de tijd van jong begint het oud te ge- dijen In de tijd die hen nog rest, loopt zij soms op hete kolen Ondertussen sluimerend.... zeer latent aanwezig Opnieuw…

deuren sluiten zich nu wintertijd er is zelfs luiken blijven dicht als gure noordwester waait mensen verschansen zich in hun binnenkamers steken haard en kaarsen aan voor verwarming van gemoed ik droom van een lentedag appelbloesem met rode randjes .…

achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

onder te duiken hoop ik met mijzelf in het reine te komen en openen zich ik weet het zeker als vanzelve, de nu nog gesloten luiken…

De avond valt, de stilte keert, de uren lijken trager, de luiken dicht, de dromen nu nog ver, maar 'k weet dat ook het diepste heimwee ergens weer te vinden is; de beelden komen weer tot leven, ze lokken en ze wenken tot plots de ziel weer ziet: herkent wat onder sneeuw en ijs verborgen lijkt.…

De hitte kruipt over het enge pad Het alpine dorp ligt in ruïne Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad Maar konden er de kost niet meer verdienen De wilde tijm kan je van ver al ruiken De hop hoept schril en onverstoord Geen leven meer achter vervallen luiken De krekels hebben hier het laatste woord De bron, die leven gaf, is opgedroogd…

En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…