Alle inzendingen over lusteloos

blij Het ander zo onverschillig Telkens als je wat zei Deed ik heel onwillig Ik wilde niet laten merken Dat ik stiekem onwijs veel van je wil Telkens als je naar me keek Telkens als je naar me lachte Dan dacht ik dat je flirtte Flirten is een begrip Flirten is geen liefde Geen liefde is geen haat Geen haat is geen gevoel Geen gevoel is lusteloos…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Lusteloos zak ik achterover in mijn kussen en bedenk wat ik in de brieven zal schrijven mijn allerlaatste geschenk Brieven aan mijn dierbaren naast mij leg ik ze klaar Stil, alleen in dit lege huis bij thuiskomst ben ik niet meer daar Niets heeft langer een waarde vergeef mijn ondankbaarheid, Heer Ik dank mijn leven af...…

Vandaag vliegen vogels ver Vliegensvlug voorjaarsvluchten Langs lusteloos land en luchten Lente lonkt en licht is later Waarom dan woekert winter Waar jouw warmte wezen wil Koud mijn kamer, klam en kil Kent slechts kramp en kater Daarom dwingen mij dagen Doemdenken op den duur Vervelen op een voorjaarsuur vliegende vogels mij…

Ze kent me Als geen ander Beetje bij beetje Leert ze begrijpen Hoe het is Om mij te zijn De moeilijkheid Om iedere keer Weer af te wachten Op een dag Van vrolijkheid Of lusteloos en chagrijn Ze kent me Reageert steeds beter Op de signalen Die ik geef Het tempo in mij Dat steeds verandert Dat wereldje waar Ik ook in leef Dat…

Het bronsverkleurde najaarsbos ruikt naar vergankelijkheid en het korten der dagen stemt mij triest en lusteloos. Waar de rijen naakte graven op Allerheiligen wachten nabij de treurende wilgenboom, kniel ik bij mijn ouders graf want niemand kon als hen mijn stil verdriet verzachten.…

het rouwen na jaren vol van mateloos verdriet de kraaien krasten ongestoord hun lied de liefde bleek met bitterkruid gebrouwen je nam een gulle slok, verloor subiet (het werk van stinkende en helse gouwe) jij was de pop, zij speelde met de touwen als onvoorspelbaar kruidje-roer-mij-niet je wist je van de touwen los te rukken en telde lusteloos…

En een vreemde droefheid glijdt met hele Lichte aarzelingen in vervelen Over, en een lusteloos strak staren. O dit wreed genadeloze dringen Van uw schone rouw, paarse seringen, Tot ons denken, tot ons vlotte bloed, Is gelijk een overmacht van minnen, Die 't weerstreven der nerveuze zinnen Sidderend zich onderwerpen doet.…

Hij zit zo rustig in het koffiehuis Op 't smalle bankje lusteloos te geeuwen, Als een die, overal en nergens thuis, Tevreden is, tot aan het eind der eeuwen, Met 't leven dat hem nimmer heeft bedrogen.…

de herfstbladeren liggen smoezend op de grond tussen de eikenbomen sommige hangen lusteloos rond of liggen besmeurd in de goot komen nauwelijks meer tot leven beroerd door de wind een groot esdoornblad houdt tientallen eikenblaadjes in zijn ban andere vrijen achter een bierkrat op een stiller plekje is gezang hoorbaar het dubbelbeukenbladkwartet…

van de druiventros op glanslak) Zo staan we versteend zij aan zij Het raadsel wolkt op Als het zwart van jouw ruisend kleed Een sluier waait om de hals Je wil in laaiende lompen sterven Gedrild in verliezen Scheur ik de voering van de broekzak Munten, sleutels, zand van gisteren Glijden langs een pijp omlaag Ik hel achterover Het lusteloos…

Ik ben in staat om zo m'n spullen te pakken en te vertrekken de boel de boel te laten de rotzooi de rotzooi de berg puin waarin ik dagelijks eet, drink, slaap leef en voel en lusteloos voor het leven wordt met enkel verval als doel Ik ben in staat m'n biezen te pakken en de nooduitgang te nemen want waar ik niemand meer vind die mij…

in haar doffe haren de stemmen van duizenden mensen geplakt over niet willen deugen over anders zijn de echo van vader zijn stem “stom geboren nooit iets bijgeleerd” weerklonk in de diepte van haar zijn tot het moment dat zij die steen verlegde kracht in zich voelde stromen alsof de wind haar voeten en haar haren op tilde haar lusteloosheid…

zorgen, pijn en verdriet Je slaapt niet maar ach wat doet het er toe je moet door je hebt een gezin en ook nog je werk dus je zet je beste beentje voor ook al heb je geen zin maar je houdt je sterk zolang als het gaat want dertien jaar is een lange tijd en als dan je energie langzaam uit je lichaam glijdt is het te laat je voelt je lusteloos…

In sleur, in verveling of lusteloos? In angst of in beven? In oorlog, in haat of altijd boos? In anderenverwijt of in zelfbeklag? Geniet toch van uw terminale dagen! 'Dien het wijf dat moeder heet!' Omhels de vent waarmee u strijdt. Begraaf uw bijl! Bevrijd dat kind! Alsof u binnenkort al wordt begraven!…

mijn hond laat mij uit in feite trekt hij me voort het is het schuldgevoel dat mij vaak zo uitbuit ik zet me dan aan hem te riemen ja, ook hij heeft zijn rechten en op de geijkte tijden moet ik tegen mijn luiheid vechten vroeger liet ik hem los en draaide een shaggy keek dan lusteloos over het water riep hem dan weer met een fluit…

ze aaide lusteloos het groene loof tussen de vingers pas uitgerold voelde licht behaard als etherisch lief dons knoppen kleurden al lichtjes voorjaar zonder te openen in afwachting van warmte en licht het duurde allemaal veel te lang zo sloeg lamlendigheid de spirit uit de tijd moeheid was al structuur na corona maar…

Waar wallen stonden bij lichtgasketels knarsen lusteloos trams als ongenode gasten. Binnen is de rook te snijden, het snijvlak vers en scherp. Hij laat je ogen tranen Net als gemis. De kaart zegt steak maar ik hunker naar hijgen; spijt klapwiekt om en om beduimelde bladen. Pasta dus. En complimenten. Lang opgespaard. Ik bloos.…

't Meest in nachten als de maan haar stralen Koud en lusteloos door 't ruim laat dalen, Ben ik radeloos, denk: ik zal maar ergens Zwak en zwervens- Moe mij laten vallen in het zand, Plompverloren en mij wat bedekken En dan blijven liggen tot mij een komt wekken, Deernis koestrend op komt rapen En zo niet, dan blijf ik slapen.…

De dag dat ik zou gaan varen voelde ik mij wat lusteloos ik maakte tussen gele leliebladen met een hand een doorgang in het kroos. Er lichtte een gezicht op van beneden uit de zwarte moddergrond ik zag een donker trappenhuis nog onbetreden en het kind dat daar stond voelde zich nergens thuis.…

Ga maar zacht alvast, naar duizelingwekkende oneindige sterrenpracht van het uitspansel en duidt een plaats daar boven, want jij bent moegestreden op je levensweg lusteloos verdwaald. Hebt dagenlang gevochten. zo sterk je kon je ogen sluitend voor verdriet.…

stem weerklonk en de vogels zongen mee met in haar witte haar de geur van zwarte lelies kuste ze hem wakker het leek een droom de nacht die volgde en alles van nadien tot de lelies verwelkten alle tonen verstomden doofden met het vuur ze wilde afstand voor tijdelijk of langer misschien hij kwijnde weg ver van zichzelf vol lusteloos…

Ik heb de dagen vervloekt Steeds de uren geteld Mezelf weereens verwaarloosd Geen mens nog opgebeld De afwas laten groeien Het huisvuil opgespaard Heel ongezond gegeten Lang voor mij uitgestaard Mijn badjas aangehouden Een paar dagen Misschien zelfs meer Onzichtbaar voor de wereld Verstoppen, keer op keer Na jouw vertrek direct al Een lusteloos…

De dag dat hij ging varen voelde hij zich lusteloos maakte tussen gele leliebladen met beiden handen een doorgang in het kroos, er lichtte een bekend gezicht daar beneden uit zwarte moddergrond langs onversneden plompeblaren,zag een donker trappenhuis, alleen betreden, de jongen die daar doelloos stond en nergens thuis.…

Ik voel me slap en lusteloos, er zit geen kracht meer in mijn armen. M'n buik klinkt als een lege doos dus is er ook iets met mijn darmen. En de winden die ik laat lijken m'n billen te verwarmen. M'n keel doet zo'n zeer als ik slik en die hoofdpijn wil niet wijken. Ik heb al urenlang de hik, wil je daar ook eens naar kijken?…

- Thans, moe van lusteloos genieten, laat ik uw vliede' onachtzaam vlieten en wíl niet meer gelukkig zijn. Ik voel u naarstig in mij branden, maar gij wordt koorts in mijne handen, en uw genuchten worden pijn. Ik moet naar andre lustigheden: de kalme lichten van mijn heden vermoeiden mijn verijlde blik.…

prestaties verwacht tot je noodgedwongen toch rust moet nemen dan moet het ook zonder jou gaan al ben je bang dat je wordt afgeschreven erger wordt het nog zonder 'n vaste baan… hoelang die zwarte nacht ook zal duren er komt een dag dat je in helder licht zal staan die het gewicht afneemt ven je oude zorgen vernieuwde energie zal je lusteloosheid…

Ben je moe, lusteloos of bang kun je heel slecht slapen ben je chagerijnig en duurt 't dan lang moet je jezelf bij elkaar rapen ?…

Leuke vrouw lekkere meid grappige griet frigide frivool lusteloos depressief vol energie lief ontloken haar los of opgestoken verdrietig blij gelukkig ontstemd geremd nukkig sjaggerijnig ongesteld uitgeblust uitgeteld. Vreugdevol mesjokke gek dol maf geschift foute lippenstift oorring neusring in tatoeage nep of echt.…

Duisternis aan het begin van de dag kippen van de leg, gekheid op een stok het wasgoed hangt lusteloos aan de lijn een spin klimt langs een dunne draad omhoog. Het orgel gorgelt in het sprookjesbos in de avondstond dwalen spoken rond de zee kust het land en brengt schelpen mee tussen de regenbuien schijnt de zon.…