Alle inzendingen over luttel

weer hoor ik de klokken slaan zie lege uren passeren het a viertje blijft onaangedaan heb koppen gesneld in luttele seconden leeuwen geveld als held uit de romeinse catacomben heilige oorlogen gevoerd op kruistocht geweest ridders en graal laten verdwijnen in schisma’s de zon weer doen schijnen ik was cerberus die aan de styx de…

leidt mijn pad langs universele klanken die diep mijn ziel ontroeren of woorden uit dat grote land geschreven in Tsaren sfeer op zo'n moment wil ik de stilte danken en behoeft slechts een cracker de haast eeuwige leegte van de maag tot ene volmaakte vulling te voeren toch vraag ik aan de slaap, neem me nog een keer, laat me voor wat luttele…

Het aftellen is begonnen en ik wacht Nog luttele uren scheiden ons van wat komt Tijd baant zich een weg door duistere nacht Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt Voor iedereen hebben we goede wensen Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen En nemen afscheid tot het volgend jaar…

Heel even leek de zomer te vervluchtigen In haar ogen en mijn hart Luttele seconden een eeuwigheid Werkelijk en Ondraaglijk Bittere herinneringen zweefden als kersenbloesem uit de met bloed doordrenkte hemel... ... en de zon ging onder...…

de goden willen hun getal luttel uitstel, achteraf bekeken, en toch te kort voor wie van je hielden wachten weegt als je werk voltooid en voorbij is als je orde op zaken gesteld hebt, als je niemand ten laste wil zijn, als je meent te weten dat je plaats elders voorbehouden is, als samen oud worden je niet gegund werd maar dat men je…

Het komt nu aan op kracht en strategie en optimisme: Sylke is een dover van pover: zelfs haar lege glas stroomt over, zij ziet potentie en jouw energie Bedenk je dus: al ben je nog zo’n kneus, futiel, onwaardig, nietig, onbenullig, bescheiden, weinigzeggend, luttel, lullig, laat haar je coachen en je wordt een reus Aan judoën vond Haverkorn…

Ik ben de Strever naar het Ware Zijn, Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn…

Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde toen ik, als onverschrokken duiker, daalde tot in de krochten van het Diepste Zijn, waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen straalde.…

een luttel dier probeert kieren te dichten verkoeling naar binnen te metselen in de gangen van zijn zandkasteel zwaluwen vluchten in cirkels jagen hun stem na in de wind de lucht, een verlengstuk van weids en helder water als een kind met een spiegel en de ogen van zijn moeder evenzo sprekend en blauw het zindert verderop hier kan een steen…

Zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld nog enkele luttele dagen waren haar geteld waarin zij nog het ergste zou moeten lijden het verdriet om van dierbaren te scheiden tussen vier muren in eenzaamheid gekneld zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen toen plots haar laatste oordeel werd geveld…

Gestaag doch genadig drupt een oplossing genaamd morfine luttele uren tot seconden weg steeds dichter naar pijnvrij.…

ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten er een tranen vloeien bij allen die verloren…..wat hun zo dierbaar was mijn hart gaat naar ze uit moeilijk om niet te oordelen nog moeilijker om niet te veroordelen Ja in die ene luttele…

ongeloof vele gewonden aangeslagen koningin en haar familie Nederland in rep en roer oranje werd zwart de vlag halfstok en zo velen in diepe rouw wat moeten er een tranen vloeien bij allen die verloren…..wat hun zo dierbaar was mijn hart gaat naar ze uit moeilijk om niet te oordelen nog moeilijker om niet te veroordelen Ja in die ene luttele…

Het overdadige transpireren kan de ernst des toestands niet verbergen, noch de luttele tranen in de ooghoeken. Het bonzen tegen mijn beproefde slapen, het lege luciferdoosje in de riekende WC… Virus, ga een ander slachtoffer zoeken!…

Elkaar luttel weinig verteld destijds; feelings en of Alles was mij wel nieuw ook onbekend, tof. Na tal van jaren weer luchten en ventileren bij elkaar Ster die neerstrijkt - geen verklaar -. Wil echt best je matroos wezen Spijtig, net dat is me net niet gegeven.…

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

Nog maar kort Geleden is het Dat ik een vers Voor jullie schreef De pijn daalt neer Was opgedragen aan Jullie, vrienden van Mij in de Open Hof Een luttel aantal Dagen later nog maar Hangt de foto van jullie In Memoriam boven de schouw In de woonkamer van de pastorie - Herkenbaar jullie uitdrukking Nog maar zo kort geleê…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan. II Ik heb u lief, m'n schamele armen, Ik weet u schijnbaar blij Tussen de mensen gaan, Te fier, om gierge gunst van menselijk erbarmen Te zwak, om heel alleen te staan.…

ik lik het zweet van zijn billen kus hem vol passie op zijn mond fluister wat ik verder nog zou willen gooi mijn kleren op de grond ons spel is niet teder niet lieflijk en niet zacht en als ik hem verneder dan voel ik enkel macht heb hem aan het bed vastgebonden met wat zwarte tape ze duren slecht luttele seconden de slagen van mijn zweep…

‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.” Dat maakt me zaliger dan de weelde van de wereld.…

Toen wisten wij, wij gulle dromers, niet Hoe luttel de ontwaakte overschiet, Hoe vaak de slang zich schuil houdt onder bloemen, Hoe vaak de zon het dorstig veld verschroeit, Hoe soms het kleinste wolkje ’t onweer broeit, Wat ijdelheid wij hier als leven roemen!…

De linde hoorde ik klagen In felle stervenspijn: 'Ik zal na luttel dagen Uw laatste woning zijn.'…

Snel mijn kruisje ter hand nemen en actie ondernemen Mijn luttele zorgjes kan ik aan, langzaam stapjes nemen. Geloof, hoop en liefde en je kan de wereld aan Evolueren, kalm en vooral erg geduldig verder gaan Lieverd, weldra lacht het geluk je triomfantelijk toe!…

Ai mij, is zó de maatgang van dit leven, Moet elk licht dùs in nieuwe vloed bedolven, Smelt iedre kleuring weer na luttel tijd?... Zijn liefde en schoonheid enkel schuim van golven, Verstuivend in de drift van rustloos streven, En woont alleen in wissling eeuwigheid! -…

Er brandt een huis in 't donker van de nacht, ik zie de vlammen aan de horizon, en rond het laaiend vuur - losband'ge kracht, die, niet bewaakt, haar vrijheid weder won,- zie 'k vele mensen, klein en zwart, bevracht met luttel water, of dit doven kon van 't vuur de brede, majestueuze kracht, waarmee het rossig blank ten hemel klom!…

Tussen ons ligt een wereld van verschil niet zeker van onverschilligheid kom laten we samen dansen nu het is de tijd van de flamingo’s hoe we zwieren en drinken in de nacht luttele centimeters van de werkelijkheid het ontwaken lijkt langer te duren dan gewoonlijk misschien dat deze ochtend extra aandacht verdient maar jij denkt nog aan…

begrijpt het wel 'n dichter spreekt 'n and're taal een agent met diepbruine ogen is een blauw oog geslagen een wildslaper in een hertenhok sliep daar al rustig enkele dagen dat kan natuurlijk niet de agent maakte hem wakker de wildslaper schrok zich rot het was een arme poolse stakker hij dacht dat hij beroofd werd van zijn spaarzame luttele…

ooit was de dolfijn een landdier het wandelde rond en haalde adem onder druk van de weersomstandigheden werd de dolfijn in luttele millennia richting het water gedreven de eens volgroeide poten werden korter en korter tot ze nagenoeg verdwenen wat de dolfijn aan het bestaan op het droge overhield waren de longen evolutionair gezien is dat raar…