Alle inzendingen over maat

Een relatie wordt vaster naar mate je elkaar loslaat naar mate je elkaar meer gunt dan is een relatie vast en veel zekerder!…

Ja Mat, het kwam wellicht wat onverwacht, maar ook jouw clubje kent dus Mat-ennaaiers, een onfortuinlijk groepje onrustzaaiers dat hunkert naar een eigen stukje macht. Nomen est omen Mat, snap je dan niet dat men je met zo’n naam als voetveeg ziet ?…

Het gat werd de maat van het beest. En het gat werd weer gesloten. De maten van het beest leken nu bekend. Klakkeloos werd aangenomen dat dat kon. Maar de maten kan men vergeten. Het beest bleek groter dan het gat dat het achterliet.…

mijn ledematen net als mijn mede maten - kameraden staan ze heel mijn leven aan mijn zijde alleen... je mede maten kan je zélf kiezen maar je ledematen dus niet... desalniettemin moet je ze blijven verzorgen, aandacht schenken, ernaar luisteren, naar die ledematen en die mede maten…

Samen sjouwen we maat na maat 'dronken' door het leven. Prinses en prins, kop en kok. Jij in rok en ik nog even, leunend op het leven na de daad.…

Bass tonen trillen van snaren met speakers gestuurd vermengd in scherpe klanken door verhoogde kruisen en verminderd in doffe geluiden van mollen gemixt met hoge akkoorden van vier banden in een knallend stemgeluid omlijst door licht in spetters en kleuren gezien als golvend enthousiasme in een ritmische maat door maten met mate in…

ik heb geen maten per minuut en ook geen beker het is meer eb en vloed en ik lig in het water tussen het mateloze schuimbekken van de golven…

Niet wat gij WILT, maar wat gij KUNT, Bepaalt de maat van ’t vruchtbaar leven. Gelukkig die ’t bereikbaar punt Niet, vruchtloos, wenst voorbij te streven! Die naar ’t niet hem gegeevne tracht Verspilt zijn tijd, vernielt zijn kracht.…

Toch nog zichtbaar in gewone sporen Zoals muziek en schilderijen In..., ja, zelfs in rode ochtendgloren Of in lange staande rijen Hoe kort van stof ook, het is tijd Die verandert als een landschap Waar een reiziger door heen rijdt Ook als hij loopt, steeds stap voor stap Maar het grootste deel is nog niet zichtbaar Van hetgeen in verten…

Alles is twee keer zo groot. Het verdriet twee keer de stilte. De trots twee keer het verdriet. De zijgevel twee keer de dikte van de huid. Handen zijn het dubbele van de taal. Het hemd is het dubbele van de tafel. Het motorblok is twee keer het hemd. De herrie is twee keer de geste. ----------------------------------- uit: Parmentier jrg…

Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Een glimp, waarin het eerste licht als stille traan geboren wordt, gedachten verleggen schaduwen over mijn verweerd gezicht, geleefde wraakgodinnen hangen zich aan gouden ringen, alles is al gewogen, blijft zonder gewicht, in de krappe ruime en in de maat van alle kwetsbare herinneringen.…

Wie geen maat kan houden laat vele bekers voorbijgaan!…

dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de bodem van het woud bewonder de voortjagende luchten in de nerven van het gevallen loof druppel de tranen in de weke aarde we staan mat…

Hij stormt voorwaarts en gaat in dekking eindelijk wordt hij betrokken bij een incident de mitrailleur ratelt, de hulzen vliegen weg hij voelt zich sterk met zijn maten het tegenvuur is afschrikwekkend met hoevelen tegen hoevelen in de wiet en het mais de sergeant pakt de telefoon, wel honderd zegt hij of nog meer de vuurmonden zijn aan…

- Voor Jan Fabre - Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken: je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin. Ik heb een ligstoel onder me waarin ik zo laag als ik maar in mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste wat ik heb, lig. Hoe is dit liggen? Zoals je een cognac…

Hij meet de afstand tussen mijn kruis en de grond. Hij legt zijn centimeter om mijn hals als een strop. Zijn vingers betasten de stof. Ik hou mijn armen stijf uiteen: een vogelschrik in de binnenkant van kleren. De naalden prikken door de voering heen. Ik word opgemeten als een partij land. Zijn vrouw stelt mij te boek. Hij dicteert haar…

Geen maat houden, kon hij die geen maat kon houden mateloos verliefd op de nacht desolate romantiek vreemdeling ritme, ritme en nieuwe woorden in de gewaarwording diepere zelf gemaakte melancholieke melodieën mateloos verliefd op de romantiek ritme, ritme, oude zonden en doedelzak muziek voor de bohemiens nu het vallen der bladeren…

Te veel en nooit goed genoeg Het motto van het westen En het kost me een kop, Want de balans is ver te zoeken Net als mama zal ik boeten Nee is nee Wat is daar nou niet duidelijk aan Je bereed de grens Ook al gaf ik hem meer dan duidelijk aan Nee is nee Nog een keer Met een voet in je hol Niet zo zeer Om de grote mond Maar de maat…

Ogen zo trouw, waauw Bron van licht en wonne Levenslust totaal.…

spiegeltje, spiegeltje aan de wand zeg me nu eens eerlijk wat is er aan de hand wanneer ik in jou kijk verschiet ik mij een bult dan voel ik ontevredenheid en dat is weer jouw schuld jouw glas wordt mat en schraal je toont me wat ik niet verdien mijn hoofd wordt lichtjes kaal en dat zijn dingen… die ik zeker niet wil zien!…

Vanavond ga ik weer een uurtje matten Een opgefokte juut is snel gevonden Ik voel me dan zo vrij en ongebonden Vanzelf verschijnt een knuppel in m’n jatten Dat ding wordt automatisch steeds gemener: Het liefste knuppelt hij een hulpverlener…

Wilde je niet bellen vanavond, Teveel uit te leggen, teveel vragen. Mijn hersenen een verwarde storm, Midden in een oceaan van gevoelens.…

Een leven lang leek het, Jou missen was een deugd. En nu de illusies weg zijn, Wordt het de waarheid, En die kan ik nog maar nauwelijks aan.…

Matte spiegels tonen beelden van tevoren Weemoed die verloren slentert door een dag Vragen die toen rezen Leugens nooit bewezen Angstig overleven af en toe een lach Denken aan de tijden die horizonten verwijdden De opgave bestrijden en spelen als een kind Slapen in fel licht handen voor gezicht De waarheid opgelicht Totdat ik je…

een witte dame begeerde een zwarte heer ze had vernomen van zijn kunsten dat trok haar des te meer pionnen werden opgeofferd torens gesloopt, paarden gedood en lopers baanden wegen mens, haar nood was groot ze zette hem, eindelijk, mat nu kon hij geen kant meer op hij bood zijn wapen aan ze sprong er boven op vurig werd hij bedwongen…

modestia vestra (de maat die u past) hij vond de tombe bij zijn bakermat en wrong zich steunend door het mangat heen de wieg in die de grote man omvat het diep dat leeg en vol atomen scheen verknocht aan domme machtssymbolen speelt hij met pistolen telt het geld nog maanden kan hij hokken in zijn holen en zich verdichten tot beproefde…

Een lening op maat Een hypotheek naar wens Kleding in elke maat op voorraad Leef boven je stand mens Kredietbanken ontstaan als paddestoelen Voedselbanken volgen in de sporen Goedgelovigen kunnen niet alles aanvoelen Wijzen kunnen zich er slechts aan storen Een auto die bij je past Een huis dat je niet verrast Een vrouw dient te voldoen…

Door mateloze matenjacht gedreven, door mode-masochisme onderdrukt pimpt men het lijf tot uniform product. Ach…, laat die ouders toch wat anders geven. Iets als een ingreep, om bij deze zielepoten het zinvol zélfbeeld eerst wat te vergroten.…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…