Alle inzendingen over meevoeren

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Stil en geluidloos los ik op in de warmte van je lichaam als een druppel laat ik me meevoeren op de golven van het zijn. Vanuit een wolk zwevend in de kringloop van het leven val ik als een sneeuwvlok in alle rust , op mijn plaats.…

Mij zou je meevoeren naar je paleis en kronen. We zouden alle grenzen overschrijden, zei je. Maar zolang ik niet eigenhandig driehonderd vossen vang en naar de Filistijnen ga, werp ik me aan de voet van een kruis en weet dat ik pas.…

Gedachten en emoties laat ik ontspannen meevoeren op een zoetestroom. Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

Als op vleugels gedragen laat ik me meevoeren op de hemelse klanken van solisten en prachtig zingende koren Hun hartverwarmende stemmen het lieflijk geluid van violen strelen m'n oren Mijn hart bonst in m'n keel emoties komen naar buiten Even wordt het me te veel En komen er tranen die niet meer zijn te stuiten Dan sluit ik m'n ogen en…

peyote kauwende droge tong bitterslikkend slaat hij zwetend achterover in een eeuwige drum geverfde vederdans een knetterend vuurwerk hij slaat zijn vleugels uit en stijgt op laat zich meevoeren op warmdragende luchtlagen genietend zoekt hij naar een prooi dan landt hij op een nest en rust de volgende morgen wordt hij wakker klautert met…

Ik wou we waren vlinders fladderend door de lucht elkaar beurtelings achtervolgend van bloesem naar bloem jij snoept mijn honing ik lik van jouw nectar we laten ons meevoeren op een lange dartelvlucht vliegen en zweven tot de zon de maan begroet dan veranderen we in vlinders van de nacht wij zijn de zomerkoningen van het luchtruim…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

Je ogen hoeven niet zo Hard te staan, ontspan Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek…

Liet me meevoeren door het water en de wind stroomafwaarts met de rivier tot in de andere wereld waar geen grenzen zijn afstand niet bestaat tijd slechts een moment is die z’n adem even inhoudt daar zag ik jou weer jong en mooi als toen wind waaide ons samen de rivier werd ons bed de droom bracht het vuur waar de nacht ons verblijdde…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

Mag ik je meevoeren Langs eindeloze wegen Om te dansen in de zomerregen. Onze dromen te ontvoeren. En ze pas vrij te laten tegen De tijd dat wij verstild Tesamen liggen, in het groene gras Ergens in de zachte zomerregen.…

Een trilling van lucht Strijkt door je blonde lokken Innige omhelzing door de wind die je meeneemt op een reis vol avonturen Eeuwig zou het mogen duren Fladder met vlinders Plons met de kikkers Duik in het hoge gras Waar de tijd een overmoedige was Hap naar luchtbellen In een dans met kogelvormige vissen Wieg met de bomen Laat je meevoeren…

Zoete geur vol verleiding lokt me dichter sluit mijn ogen laat me meevoeren naar daar waar liefde door de kanalen stroomt wilgen niet meer treuren maar de verrukking omarmen bloemen aanlokkelijk hun kelk heffen vlinders het hoofd op hol brengen zoemt blijdschap tierig rond in deze weelde wiegen bladeren op het ritme…

Hoera: er is weer stof uit de Sahara Zo poetsen we de auto nog een keer En gaan we naar het Kruidvat op en neer Voor potjes Camel Trophyproof mascara Het land bedekt met fijn oranje spul Dat scheelt een hoop versieringsflauwekul…

Van de vallende bladeren kan ik nog veel leren: je gewoon laten gaan, niets kan je nu nog deren de wind bepaalt de plaats waar je terechtkomt laat je meevoeren, maar laat niemand je de mond snoeren zing mee met de wind dwarrel met de bladeren willen kunnen durven weten ervaren zijn adem het leven versla de dood ervaar het…

zacht haalden donkere tonen emoties uit de vreemd gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in…

De dichter (vrouw of man dat is maar om het even) zet de wereld naar haar hand, gaat uit van dit gegeven om de lezers te betoveren dicht zij een schilderij waarmee zij hen wil boeien, meevoeren aan haar zij tot in haar eigen wereld die zoveel kleuren heeft ontroerend, maar ook heftig is en waar ze liefde leeft het dreigen van een storm…

dichtwoorden kan ik wonen als hymne door seizoenen een lied van zoetheid verstild dat woorden nooit kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg voor mij ik laat mij meevoeren…

Ik zie ons urenlang op de golven deinen met mijn ogen dicht en jou aan mijn zij we zullen verliefd aan de horizon verdwijnen ik geniet intens van deze vrije valpartij Omhelst door de stilte van de zee laten we ons meevoeren onder de zon prachtige wolken reizen met ons mee die waren er al toen onze reis begon Het oneindige nodigt ons gastvrij…

handen onverstoorbaar alsof je nog daar bent, daar waar muziek nog muziek was men groot werd gebracht op de tonen der liefde nog schuilde onder moeders rokken, een spelend kind nog gewoon was, tezamen at aan grote tafels die netjes waren bedekt, en de wijn rijkelijk vloeide nog altijd dansen de poppetjes van haar ogen gewillig laat zij zich meevoeren…

zonnestralen raken het wassende water Het schitterende waterkleed laat zich spreiden Drijvend neemt het water de zonnestralen mee Langs prachtige oevers van groene weiden Het waterkleed laat zich meenemen Door geulen van mystieke rietkragen In nevelen vol sprankelende druppels Het water laat zich langzaam meedragen Stil laat ik mijn gedachten meevoeren…

Laat de zon weer schijnen Zodat ik weer kan leven Mijn wereld kan gaan stralen En ik weer liefde kan geven Laat de regen verdwijnen Mist oplossen in helderheid Donker veranderen in licht Op weg naar een betere tijd Laat de nacht voorbijgaan Vervuld van mooie dromen Wakker en uitgerust Zodat nieuwe energie kan stromen Laat me meevoeren…

In de voetsporen van jou volg ik een pad, het pad van de liefde dat me zal leiden naar een plaats van intens en oprecht geluk Een stille wind waait zachtjes door mijn haar, een wind van verbondenheid die mij zal meevoeren naar de hemelsblauwe lucht waar ik één word met jouw adem Een vlinder vliegt spelend om me heen, een vlinder…

vinden alles met een begin zoals poëzie of een kleine rivier vol sproeten bij de schoonheid van een zomeravond het dichtbij gefluister van een vlinder die zijn vleugels laat zien, voorbij blijft gaan tot in de kleinste schaduw en een getrooste regennacht ik zou je vertellen wie ik ben, het licht naar jou, wat ik ben je meevoeren…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Zachtjes blaast de wind zijn adem Door het bos van bomen heen Laat de blaadjes plagend ritselen In het serene ruisen van de wind Wiegen de bomen hun melodie Zachtjes blaast de wind zijn adem Over de uitgestrekte rivieren De golven laten hun kracht zien In een donderende waterval Laat de wind zich meevoeren Zachtjes blaast de wind zijn…

ik hoorde een lied uit de vierde dimensie waar magie en mystiek de klankkeuzes zijn liet me meevoeren door stemming en sfeer naar grenzen van weleer in de diepte van ons hart overweldigend was de smart en het mededogen dat met duizend ogen warmte gaf na een korte heling ging ik weer omhoog waar de ruimte haar schittering ingetogen…

alleen in de lucht kan niemand je bedriegen niemand kan bij je in de buurt komen Als je vliegt zijn er geen zorgen je lichaam voelt totaal geen pijn negatieve energie bewaar je tot morgen je omgeving is ineens heel klein Zweven in pure gewichtloosheid ontspannen jezelf laten meevoeren ver weg van alle ellende en strijd kilometers afleggen…

op de vleugelen van het lied laat ik mij meevoeren vervoeren ontroeren en stilte daalt in mij neer rust keert weer om plotsklaps -vanuit het niets- over te gaan in een kakofonie die pijn doet aan oren en het hart ineen doet krimpen van smart tromgeroffel…