Netgedichten

netgedicht (nr. 60.776):

Energie

Dolende over de velden
in het prille ochtendlicht
vibreren haar woorden over mijn huid
als een zachte zomerbries

de spanning glijdt
van mijn mannelijk lijf
ik voel mij één met de natuur
en met haar die ik nimmer heb ontmoet

een vreemd soort energie
maakt zich meester van mij
ik geef mij over
en laat mij meevoeren naar een plek niet van hier

waar haar woorden vleugels krijgen
meevliegen in zachte zomerwind
daar koester ik
dit vlinderkind