Alle inzendingen over mel;ancholia

ik weet zeker papa dat je me horen kunt daar aan de overkant dagelijks via ons hart je weet dus lieve pa dat ik elke dag weer even bij je wezen moet zoals jij bij mij zijn wilt het maakt niet uit hoe oud ik ook word altijd zal ik jou horen zoals ook jij mij luistert in gedachten bij elkaar staan wij vandaag stil in wat het ons betekent…

vlijtige werker poets je handen schraap je tanden beweeg tot ontroeren wek met open mond de lentebloesem waakt zowaar tussen je gevleugelde dromen laat het meel maar stuiven ik zie je op de wind hommelen bedrijf je schone kunsten met zwermende woorden vallen de hemels keer op keer aanschouw je tempel van regenboog geluk wees welkom…

Molens malen meel verrijkt het goud uit aarde in een ongelijk deel. Fossiel gelaagd steen zover de stem kan dragen. over eeuwen heen. Tijd vertraagt de dag op wieken van de stilte, zonder vooroordeel.…

gist weekt in lauw water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar…

Vandaag stuift meel en wuiven pollen, we veren op uit onze wintervacht, het frisse groen ontspruit uit tulpenbollen, Gods lentelicht schept opwekkracht!…

geef mij je angel en honing kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing kom dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

geef mij je angel en honing, kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

Moeder was kruidenierster in die tijd een zware job de waren werden afgewogen gort, meel, groene zeep en drop erwten, stroop en koffiebonen suiker, zout en cichorei snoepjes in glazen stolpen stonden op de toonbank in de rij.…

Molens malen meel rivieren bloed uit aarde in ondiepe beddingen. Fossiel gelaagd steen zover zijn stem kan dragen. over eindigheid heen. Hoop plaatst de dagen op de tijdswieken van stilte, ook voor onbevoegden. Uit het bundeltje: " Ook toegang voor onbevoegden " Pama…

Uw handen lieten ‘t leven stuiven Gelijk een bloem het gulden meel. En kinderen ontloken, heel Zijig en roze als duiven. Zij moeten langs Uw licht verschuiven Gelijk het schaduwend gespeel Van vingeren, en aller deel Is, dat de dood hen komt omhuiven.…

En heb je, naar mijn last, Al krijt gemengd in 't meel? K. Jawel, mijnheer. W. En steentjes ook In 't krentenvat? K. Ja, veel. W. Nu, àl te veel mag 't juist niet zijn. K. Daar heb ik voor gewaakt. W. 't Is best zo. Maar, die krultabak Kan wel wat natgemaakt.…

Een kind zoekt bevroren zonlicht loopt door het koude berkenbos takken twijgen hangen vol rijp de kleine genieter aanschouwt het haarfijne glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend meel…

bereidingswijze van het dagelijkse brood is een bewogen reisverhaal vol toekomstvragen laat het rijpe koren zich vallen bij het zwaaien van scherpe sikkels geslagen danst het graan heen en weer op de dorsvloer molenstenen malen met scheppende vernielzucht de korrels tussen hen verwondend _ stichtend in de bakkerij mag het gezeefde witte meel…

Als ik je korrels in de molentred niet ongenadig maal tot meel waaruit de bakker brood en koeken bakt dan sluit je leven uit en sterf je onverlet. Je moet geperst, m'n kind, gestampt tot wijn, geplukt, vermalen en tot bloem gezeefd. Je mag niet eeuwig graan en druiven zijn. Ontledigd van jezelf, genoeg geleefd !…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

Wat water wast het zand van woestenij en witte hitte weg - ik haal een gros fijn meel voor brood met boter en een tros van dadels bij gebraad en stoverij.…

langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid, gouden graan in meel…

maar op in boerendonkerheid de tijd speelt mee dat kleuren zijn verworpen na de schemer van het Drentse avondrood alsof het groen pigment zich heeft verplaatst niet zo zeer rondom de dooie dood en dis van meelderige knollen als ik naar de zwoegers zie van alle uren: geslacht Nachtschade-Gerecht prakkers van het zoete leven en het gele meel…

vandaag vieren wij jouw jaardag jouw kracht ook en jouw passie waarmee jij strijd leveren blijft uit jouw liefde voor het leven de mensen ook om jou heen die jij draagt en jou dragen in tijden van wisselvalligheid die onvoorspelbaar als het weer dan weer heerlijk zonnig zijn of als hagelstenen striemend het gemoed belagen kunnen wij wensen…

als trommels galmt jouw lach mij gul door het hart en hoofd vandaag hoor en zie ik jou weer in de zoete geluiden van de dag vandaag proef en ervaar ik weer de vriendschap die wij bouwden door naast lief ook leed te delen in dagen die ons samen brachten zo stilstaand bij jouw jaardag tuimelen het geluk en het verdriet zoals het weer…

zeventig jaren zijn jou vandaag vervlogen een leven vol van liefde en van avontuur van na de oorlog tot vandaag reisde jij het spoor langs de haltes van jouw leven in de vijftiger jaren was jij jong en jeugdig zag jij Nederland zich hoopvol herbouwen met vereende krachten werd toen ons land in volle glorie en facetten weer opgebouwd de zestiger…

hoog platanisch zomen eiken dreven, wouddiep eind’loos lang drijvend mijn rede gedachten temperend mijn stierse drang stuivend meel wekt roes, zo rustig stilte dempt mijn zielekwaal in ruis deemsteren de sporen van mijn wereld, hard, brutaal mag magnolia mij redden met schoonheid, geur, in glundertaal ach, ‘k veracht beurzige vrienden…

grazen met vlokken op de lippen trappelend in het rozenperkje nippend aan mijn vijver ik raad de spons onder haar schedel dode cellen die een leemte laten als ze me zo stomp staat aan te gapen droom ik dat ik in melk verdrink toch loof ik keer op keer de Goede Heer dat ze me in mijn hangmat laat slapen ze doet niemand kwaad besmet meel…

Zijn olie en eiwit Waar de plant voor in de buidel graait Dus wenkt hij de gonzende bode met een bloem Zoals een paradijsvogel wenkt met zijn veren De wenk werkt Daar nadert een snuitkever Landend in een warme kegel Een wollige houtbij hangt boven de helmknop Stemt de trilling van vliesvleugels af De plant gunt zijn bode een deel van het meel…

Een vlinder vindt met geloof en intuïtie de juiste voorgeschreven kleur, ter verlichting van de muze, een troost, wat draden meel op stampers samensmelt, waaruit z’n voorkeur zich in het juiste ritme laat raden, vermeldt samen met z’n kroost de zaden van z’n daden.…

(te zingen op de mel. van: Daar juicht een toon.....)…

Dat is even wat anders dan die reclame voor goedkope boter en ik zie een regen van diamanten in haar huid van meel en eekhoorntjesbrood verdwijnen, glimlachen als lieveheersbeestjes op het zachte mos van haar Domburgse duinen, die mij heel vriendelijk uitnodigen om te gaan zonnen als een kaboutertje op haar naaktstrand, terwijl de liefdesengel…

De bakkersleerling Daan van Geel wou zijn diploma halen, maar had problemen met het meel en vreesde om te falen. Hij zocht de bloem, bestemd voor koeken, die hij voor kerst moest bakken en ging die in een bloembak zoeken in plaats van in de zakken. De baas van Daan was niet zo blij en dacht: 'Hij zal wel zakken.…