Alle inzendingen over mest

sinds ik afstand deed van sigaret en sigaar kan ik me niet meer achter rook verschuilen en zag steeds helderder in de spiegel; mijn gezicht kent al veel groeven en het hoofd opvallend veel builen maar ik doe wel stinkend mijn best of schrijf ik onbewust een zoete parodie en eindigt die op het lest in mest of fiets ik verder wijl ik enkel…

verten turen dwarrelen vleugjes geur mengen zich zonder kleur tot een database van alle liefde en leed dat in de wereld gebeurt pas als de grote schoonmaak komt in het seizoen van stormen worden de geuren geüpdatet door het blad dat in de herfst gevallen is en meegenomen als rest in warme compostering waar basisolie gaat dienen als mest…

De zonnestralen van de winter laten warmte achter op mijn huid Het is bijna lente, nog even en de knopjes komen uit Ik ben gelukkig de zon, briesje wind vogels zingen, ik zing mee als een vrolijk klein kind Ik vergeet, dat ik weet dat het weer regenen gaat de boeren hebben weer de kolder mest ruik je door heel de polder Maar ik ben…

ik wil slapen op rivierbed en opstaan met de geur van mest lopen op werkeloze dijk of wat er nog van rest ik wil de wind in m’n hoofd want m’n stadshart is bevuild ik wil de regen in m’n ziel want m’n stadsgezicht huilt een meeuw geeft geluid aan de lucht een kerkklok zweeft op de wind een boom neuriet zachtjes mee alsof Brel het…

verfomfaaid zoekt een fragiele putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

Dan blijkt, het juiste ploegen en het mesten doe je met een eeltige hand, dan raakt het polderland gezond.…

Duizenden lijken, die de landen mesten, Tienduizenden die ziek en kreupel zijn, Veelhonderdduizend die in nood en pijn Hun dakloos dorp of platgebrande vesten Verlaten, 't zij beladen met de resten Van vroegre welvaart, of - nooddruftige trein - Met enkel 't lijf, rillend van 't koortsvenijn Waar vuil en honger de aadren mee verpesten, -…

Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest En niet een simpel te bespelen marionet ‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met, ’t Is tijd om te verkassen’, klonk het koel maar triest Daarbij kwam nog hetgeen hij daar in Alphen miste De weidsheid van het boerenland, de geur van mest…

Wat afstierf wordt compost en dient als mest en doet de vegetatie volop groeien. Een lentebuitje zorgt dan voor de rest en voor je ’t weet staat alles weer te bloeien. En zo begint het feest van voor af aan: De egeltjes die weer van geestdrift blaken, de veldmuis komt ook uit haar hol vandaan en kauwen die heel opgewonden raken.…

Ze waren uitverkocht en lagen als steile doden op de levende have van het schip, drenkelingen die het nog niet weten, voer voor de vissen, mest voor de bodem van de zee namen die vertekend op het dek liggen te verbleken met ogen waarin de aarde niet bestaat, de geur van een manke diesel markeert het spoor waar ze de wind hadden geraapt uit…

in woonkamers die in kisten hun keel schrapen om een jongen tussen de hunebedden die angstig verdrinkt onder witte sluiers van de vertraagde klap na het zoeven van de valbijl van de weduwe om het eeuwige jammeren van de matrozen in de jeneverflessen van de kapitein met de juichende engelen boven de baby in de voederbak, en ruik de mest…

Omdat ik geen tijd heb is ongewassen in badjas de dag verdoen het fijnst Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur…

Ik zout en ik zaaie Ik eg en ik ploeg Ik mest en ik maaie Ik zweet en ik zwoeg, Ik klets op de kluiten En glets op de moer. Ik ben van de buiten Ik ben van de boer! En hebben de zeisens Gezinderenzind De mallende meisens De wagens gepint; Dan zit ik te fluiten Van boven op 't voer: Ik ben van de buiten, Ik ben van de boer!…

Een cowboy uit een dorp in de Midwest Zag hoe zijn broers, z'n vader en z'n moeder Hun dagen sleten, twee als geitenhoeder, De andere als stalknecht in de mest Van koeien - deed wel mee, met tegenzin Maar trok de wijde wereld liever in Z'n bleek gleed langs de uitgestrekte velden De heuvels en de verre horizon De sky was leeg en leek…

Naar beneden duvelden ze de overtollige oude mest, schoon moest het zijn en ruim bovendien. Ik heb echt vandaag twee ooievaars gezien die liepen te pikken in ‘t weiland bij de vaart. Mooi wit en zwart met een sierlijke staart, rode snavels bovendien. zag vandaag twee ooievaars kleumen in de wind.…

volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s kleurrijk op te pompen We glanzen van aandacht door sociomedia We mesten…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp!…

stuifmeel Wie mislukt valt dood Een bloem met roze lippen op lange stelen Buigt naar de lotusvijver Wordt vaalgeel in volle zon Het blad lijkt vlijmscherp Glanzend als opgeblonken leer Hij bloeit in de vroegste zomer De gifmenger steelt zijn zaad Snoeit met plastic handschoenen Boven de knop Mijn kieskeurige plant Die zure grond noch mest…

hunne verschillen, wel in wat ze vult en wat we er nog meer bij willen dan zijn wij beter af met onze puisterige hoofden puilen over van verzadiging; wij vergeten hoeveel we hebben gegeten omdat wij doorspoelen wat wij hebben gescheten daar blijft dat liggen (voer voor varkens en hun biggen) en tot overmaat van ramp, terwijl nog de verse mest…

Die dag werd onze held weer ijlings klaargestoomd Om zich te laten zien op het gewijde gras Voor de finale (één waar menigeen van droomt) Een klein probleempje nog, de darmen gaven gas Echt waar, het rook als verse Labbertongse mest En alle spelers werden helemaal gestoord Dus hield men Koplamp afgezonderd van de rest Zo werd de grootste gifwolk…

Want, te weinig vocht en je verdroogt, teveel Water en je verdrinkt, een hittegolf en je Verschroeit Te horen krijgen dat zij op het nippertje De strenge vorst overleefde en nu in grazige Weiden verkeert Dat enerzijds mest haar geen kwaad berokkende, Hoewel het anderzijds geen haartje scheelde of Zij was geworgd tussen twee stoeptegels…

Wie vreet er toch zo ongezond modder, zand, stront en mest? Wat kruipt daar door de grond van boven naar beneden? Wat ligt daar in de zon, uitgedroogd of platgereden? Wat kruipt daar uit de grond, glad en rossig, vochtig, nat? Plat, gerekt en dan weer rond verdwijnend in een ander gat?…

Lauwzachte, weeïge geuren, van warme mest, pas uitgereden, laten zich vervoeren door een zachte westenwind. Intens buitelen de kieviten: zwartwit en slordig vliegend vervullen ze nu de morgenlucht, met hun heldere kreten van een duidelijk verlangen.…

lijntje en voor het lapje- een rood lapje Maar door mijn roze bril herken ik het gevaar niet Je hebt geen gevoel, bent keihard en rotsgemeen Een stier zou op je lapje afgestoven zijn Maar ik, ezel, stoot me niet aan diezelfde steen ‘k Ben verblind door verliefdheid Er gaat maar geen lichtje mij me branden Lachend als een boer met kiespijn mest…

groen van mos En kan men zomers daar tot rust komen Toch blazen herfststormen kruinen kaal Zijn bomen hun kleuren ontnomen Nee ik wil niet leven in een bos Ja leven wil ik op het vlakke veld Met uitzicht tot de verre einder Over groene weiden tot de nevelige kim Niet opgesloten tussen steen of hout Genieten van de frisse lucht van gras of mest…

door de tijd versleten Want het zal nooit meer worden zoals het gist’ren was Er werd met gein gegooid en grof met geld gesmeten Het schuim staat te verdrogen in een gebroken glas De hupse harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen Een uitgeputte kroegbaas mest…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad!…

Ze groeiden op onze hopen mest en poep waar het gewoon zuur was van de pis voor op de boterham vers bij de dis groentjes als vitamientjes in de soep Rond boerderijen werd vrij los gelopen door beesten nu allemaal vast op stal wij zeken zelf ook nog normaal overal tot normen hier kruisopwaarts kropen Zijn wij niet doorgeslagen in cultuur…

Daar ben 'k gekuierd Door 't zomerland, Daar rook ik, luierd, Van alderhand: - Dat oude gehuchie - Zo'n boerennest, Dat lauwe luchie Van melk en mest; Dat blomzoet hegje Vol zacht getier, Dat wierook-wegje Van witte vlier; En 't Hollands weitje, Dat reukaltaar, Dat bloeipartijtje Van allegaar; En nog zo'n bedje Van hei…