Alle inzendingen over minne-zee

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

stilte valt op blauwe lucht uiteen adem weeft een hoog verlangen blauw boven wolken tronen wit je dromen tonen in de weelde van het minnen wonen de hemel op je lippen strooien.…

strijk niet tegen de haren daar de ander gelijk heeft tiert geroddel uit kleine potjes voor wie het horen wil gestaag wijsneuzen ontpoppen zich als zwammen op boomschors luistervinken verbeiden hun zet kijken gulzig toe tot ze de stilte minnen *…

bij den minne op het liefdestapijt in den kreuk bij kraak van het struweel den mooien vrouw wil in haar geheel vol gaarn tot in de puntjes verleid bij de thee nog met kleine beetjes after tea krokant beliefd in kreetjes…

Innen jaren kleine lieve minnen nemen oude persoonlijke queestes. Rode strepen tonen unieke vetes. Waaronder xylofonen ijzig zingen.…

Helaas, ze bleek een minne minnares: ze zorgde van begin af aan voor kilte en onbevredigende doodse stilte; nee, al met al werd het geen groot succes. Het beste lijkt, in plaats van zo te lijden, heel spoedig van die dode vrouw te scheiden.…

zolang de europese wereld leeft en, bloedend, droomt de roekeloze droom waarin het kruishout als een wijnstok rankt, ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee het lichten van de creatieve geest.' 1939…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de…

Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

Als ik ooit een keer echt doorheb hoe te leven, ben ik er dan nog? Als ik eindelijk begrijp hoe het leven gaat, zal het dan nog gaan? Wie kan mij zeggen: Bestaat er tijd van leven zonder verlangen? Zal ik weer dansen als ik het leven liefheb? Of is dat te laat?…

natuurlijk blijf ik jou altijd bij mij dragen nu de tijd van leven voor jou ten einde is afscheid neem ik van het lieve lijf dat ik minnen mocht maar de geest blijft waar vogels fluiten in bomen en struiken hoor ik in elke toon jouw passie vlammen als langs mijn wang een vlinder fladdert is dat mij een groet van mij de allerliefste…

Verloren handen vinden morgen in een licht ontwaken onzichtbare sterren beroeren vluchtig mijn jouw lijf op voorbij nooit meer verblindt wordt vandaag een toekomst briljant verstrengeld verleden schrijft sprakeloos van plus naar minnen…

Je vingers bespelen mijn eenzaamheid het gouden voorhoofd zwijgt bespreekt met mij de grootste zonde van de eeuw handen die raken op tonen van inspraak zielen die smelten op noten van geluk roep is die van de dageraad het stille minnen van de bloemen die ik pluk…

De spanning bouwden we op Samen Minnen en plussen De weerstand werd overwonnen Samen Verzinnen en sussen De ontlading kwam onverwacht Samen Beminnen en kussen De stroom kwam op gang Samen Waren we ons eigen licht…

Diverse zaken schieten me te binnen, er valt genoeg te plussen en te minnen. Het spreekwoord zegt: begin maar met bezinnen. Dan denk ik: van Schiermonnikoog tot Schinnen verdraagzaamheid in Nederland herwinnen.…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan*, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid* en waan. Ick spreek, laas! uit verzoeken*, Want ik heb ‘t zelfs verzocht*: Dus mag* ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!)…

Indien je minnen wilt, en dat met korte zwieren, En stelt uw zinnen nooit op al te jonge dieren; Te licht, helaas, te licht, en dikmaal op een sprong, Wordt iemand daar gezeid: mijn dochter is te jong.…

ik was en scheer mij glad mijn lijf geurt inspireert mijn zinnen zweet na van het warme bad momenten schieten mij te binnen ik snuif de geur en daarmee beelden van door de jaren heen hoe wij ons minden streelden en genoten steeds aaneen ik scheer mij glad en was mij weer opdat jij komt -------------------------------------- “ik was…

O, dat ik minnen moet en niet vergaan! Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten, Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. In droef begeren heb ik neergezeten, In dreigend gillen ben ik weer opgestaan... Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten, Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…

Het minnen is een zeldzaam spel, Het brengt de mensen in gekwel, het is een los en loze vond', het is een wezen zonder grond. Al wat men aan de vrijers raadt dat dunkt de jonkers enkel kwaad, doch wat hun afgeraden werd daarhenen wil hun grillig hert.…

Vaarwel! geliefkoosd land vol liefdeleven, Waarin ik leefde voor de liefde, en zij, Die mij de liefde heeft in 't hart gedreven, Het leven liefde! 't Leven gaat voorbij, De liefde blijft. Verliet de liefde mij, 'k Gevoelde mij aan 't leven óok ontheven - Een liefde, wortlend in het lent-getij, Is ieder in zijn winter bijgebleven.-…

Zo reik ik snel naar de tropische tuin waarin ik je mag minnen. Jij verzet je niet en reist me stralend achterna…

als morgen dan toch zoals verwacht misschien vandaag zal zijn en jij gewoon weer jij en wij een droom van gisteren met de muren vol gehangen donkere rechthoekjes daar waar eens jouw foto hing de mijne er nog aangescheurd de tijd nog niet gebeurd de afwas na de afdroog wij minnen morgen niet wat vandaag ontgonnen kan het is aan jou,…

Wat dauwt daar zo waar de Zon ondergaat -? Kind, de zon doet de aarde In nachtgewaad. Wat zijn dat voor dingen In wei en riet -? Kind, de krekels zingen Een minnelied. Wat dragen de winden Voor geur zo laat -? Kind, de bloesem van linden Die opengaat. Wat schijnen jouw ogen Zo groot, zo goud -? Kind, dat doet dat hoge…

Bilo, al mijne siele sinct nu ghi stadighe minne scinct, wegh is druc ende grote pijn. Tavont sullen wi vrolic sijn.…

Vader! zo gaaft Gij 'k Dank er U voor, Aan mijne bede Heerlijk gehoor. Wat hij toen uitte, 't Klonk mij zo zoet; Naklinken blijft het In mijn gemoed. Hoe hij bij 't heengaan Worstelde en streed En niets kon zeggen,…

Minnen is beter dan bemind te worden, Oneindiger en eeuwger als de grote Hemelen die de duistere besloten Tuin dezer aarde in hunnen luister gorden - Als ooit mijn hart tegen uw gulden orden Opstond en kreet zich uw enig verstoten Kind onder al zijn zalige genoten, Liefde, vergeef, als ooit mijn lippen morden...…

Kent gij 't lied der minne, 't Schoonste lied van al? ‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…