Alle inzendingen over missen

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

Dit heimwee blijft nu wel voorgoed, naar een landschap onderweg gemist waarvoor je juist gekomen was over de geysers van ijsland, de gebroken glasvlakten van de poolzee. Na dagen wachten in een onwennige ankerplaats de zon zien rijzen over de grote oceaan. Belanden in narita, het veld der vleugelen, en een stad zo onheimelijk als de gebeeldhouwde…

Zondagavond studio sport Wat had ze er altijd een hekel aan Hij hing daar maar voor de buis Met bier en chips voeten op de tafel onderuit gezakt Het licht moest uit praten mocht ze nooit breien was ook irritant het getik van de naalden stoorde hem Nu jaren later zondagavond Ze doet een schemerlampje aan zet de tv op voetbal sluit…

In mijn gedachten zie ik je. Lachend, lief kijkend. Als een felle zomerzon aan een helderblauwe hemel. Je straalt. Zoals je altijd deed. Met je mooie vingers glijd je langs je prachtige lange, blonde haar. Ik kijk naar elke beweging. Ik volg elke handeling. En jij blijft glimlachen. ……………………………………………………. Jezelf wakker maken uit een…

De klok en haar alloude wijzers, doen dat wat voor mij onmogelijk is. Een kop koffie in de morgen, ironisch door jou geschonken, maakt dat mijn verdriet elke dagontwaking aan voelt als stroop. Bittere klanken, achter mijn lach van toewijding. Wanneer ik de lente nog geringe keren heb mogen zien, doet het me pijn dat de winters steeds maar…

voor blauw met stapels wit Aantrekkende wind brengt de zee dichterbij zilte lucht rust even uit op mijn flauwe huid Het zwerk van deze stad biedt werk voor duizend Turners Vanuit een hoge toren raak ik haar dak nog eenmaal aan Als doordeweekse gast weet ik weinig van haar kloppend hart maar de hemel boven Den Haag zal ik dierbaar missen…

Ik zal je missen en nooit uit mijn gedachten wissen!…

mis het fijne samenzijn ik mis je lieve lach ik mis de warmte die je geeft ik mis je in mijn bed ik mis jouw lieve zachte stem en ook mis ik de pret ik mis je hand in die van mij en ook mis ik jouw kus ik mis je naast me op de bank ik mis het lekker knus ik mis je steun door dik en dun ik mis zo wat ik had wist ik maar wat ik ging missen…

Hendrik Buurman Hendrik van de overkant deed samen met mij de krant hij las hem helemaal van A tot Z met als laatste de overlijdensberichten daarna legde hij hem opzij en zei dan steevast hetzelfde ‘het is goed, ik sta er nog niet bij’ vanmorgen heeft hij niet gekeken hij staat er nu wel bij ik leg de krant opzij en slik In Memoriam…

sneeuwstormen en smerig weer zo goed ook als bij stralende zon we maakten grapjes en we lachten deelden onze gedachten of niet we vochten met en scholden elkaar tot wij in elkaars armen thuis kwamen we joegen de stuipen op elkaars lijf lachten en haalden herinneringen op tot met onze ogen vol tranen verdwaald wij elkaar weer vonden ik zal je missen…

We zijn allemaal nerven van dezelfde boom ik groet elke dag de mooie takken, de schors voelt steeds weer als een droom niet iets om te verfraaien of te lakken. Bij het dagelijks ondergaan van de maan zie ik ook de sterren steeds verschijnen, ik wilde ze van ver wel kussen gaan laten klateren als prachtige fonteinen. Roepen adieu vader en…

Vandaag heb ik weer aan jou gedacht, Zoals gisteren, zoals morgen. Het sluiten van mijn ogen heeft wel de pijn verzacht, Maar neemt niet weg die knagende zorgen. Dat ik je nooit meer in mijn armen zal mogen nemen, Om te verdrinken in jouw sterrenlicht. En dat ik je ook nooit meer zal kunnen geven, Wat nu nog dieper staat geschreven in mijn…

Ik wou dat ik je nooit zou moeten missen.…

Zal iemand mij missen?…

ongrijpbaar Ben jij mijn lieve schat Een schaduw in mijn hart Heb je zo lief gehad Zoveel tederheid gevoeld Ik kon alleen nog zweven Nu diep gevallen gebroken Treurnis siert mijn leven Mijn vlinders zijn verdwaasd Fladderen wezenloos in het rond En herinneren me telkens weer Aan de liefde die ons eens bond Ik voel me leeg en moe Jou missen…

Papa 04.10.1943 – 15-11-1981 ik kijk naar je kleren je perfect gekapte haar levenloos in je kist was je er nog maar je voelt ijskoud aan een rilling gaat door me heen uit je lichaam opgestegen je liet me verdomme alleen je geest waart ergens rond en leidt mij door het leven missen doe ik je nog elke dag je hebt mij veel moois gegeven…

dikwijls hebben de dingen een eind maar missen een begin, zoals het leven zelf dat doorgaat – en dat slaapt in mijn bed…

ga je van iemand houwen wil je het liefst snel trouwen kinderen, een mooie baan maar dan komt het er op aan tegenslag en verdriet dat besefte je tot nu toe niet iemand missen om wie je geeft dat je pas als volwassene álle aspecten van het leven doorleeft.…

brug waarop wij stonden die in reparatie nergens naar leidde mijn armen om jou heen bewoog jij leunde voor en achteruit, raakte mij met koude, rode wangen die vanzelf leek het wel mijn warme lippen vonden je was gevangen en je ontsnapte hoog boven ons in de lucht schreven zilveren vliegtuigen een teken wist zeker dat ik voortaan jou zou missen…

Als jij je hoofd nu neerlegt en je ogen sluit na je werkzame dienstbare leven, ben ik er trots op daarvan deel uitgemaakt te hebben maar god, wat zal ik je missen!…

ik heb het kunnen zeggen zelfs zonder een traan je vroeg mij jou te laten gaan maar met een hart vol pijn pijn om je te missen zeer en leeg is mijn leven ondanks allen die mij zijn gebleven wetend dat dit niet eerlijk is verzamel ik opnieuw de moed om met het leven om te gaan zoals jij altijd hebt gedaan positief stond bij jou voorop…

pijn 't beheerst mijn hele zijn niet in staat te ontsnappen of uit dit leven te stappen Een pure zelfkastijding Lichaam en ziel uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen pijn niet meer te missen…

ik deel een glimlach met de nacht wetend dat wij straks weer samen zijn ik geniet nog elke dag voor wat er is en nog moet komen geen tranen zal ik laten omdat je even niet bij me bent missen doe ik je wel maar het delen gaat om leven een leven waarin wij liefde delen met dagen van alleen zijn tot dagen van intieme geborgenheid dat maakt…

Toen werd zij interlinie tussen missen en ontbreken, toen nog alleen de naam die ze had moeten krijgen, toen nog alleen wie ze zou zijn. Tenslotte was zij niet veel anders meer dan stilte of daarvan het zwijgen: de eindelijke pijn.…

Ik moest dus snel beslissen want ik kan haar echt niet missen. Het is van levensbelang dat ik haar snel vervang. Na een advertentie in de schildkliekrant, vond ik een synthetische variant. Nu slik ik iedere morgen mijn tabletjes zonder zorgen. Toch: mijn schildklier was me lief.…

Die tijd is over, het is voorbij en toch, al was ’t loeiend zwaar, voor geen miljoen Had ik ’t willen missen, zou ik het over willen doen!…

opmonter treft als hij een speedsonnet aanheft en opgewekt met droevig draakt Hij blaast het stof van poëzie en lucht het ledig met begrijpen zonder door regels af te knijpen zijn werk leest als een melodie Wis steekt de brand in triestigheden verruilt `t nobele polemiek niet met ongegeneerd paaltje pissen Dat zullen we als kiespijn missen…

Maar mijn lieverd, mijn maatje mijn alles, de kinderen en ik, we zullen je zo missen Altijd weer……

Overvolle karren hebberig in een rij de één nog meer dan de ander te dringen zij aan zij alsof er oorlog op komst is er voorraad moet zijn in huis tegenstrijdige beelden veel mensen hebben niet eens een thuis verlichting knippert fel langs ramen als compensatie wat ze zelf zo missen steeds meer pracht en praal maar wat de ander beweegt…

Net als wij dat met onze nazaten doen Want soms missen zij het gevoel. Het geloof is net als een schoen Alleen lopend heeft het een doel.…