Netgedichten

netgedicht (nr. 74.898):

De liefdesboom

We zijn allemaal nerven van dezelfde boom
ik groet elke dag de mooie takken,
de schors voelt steeds weer als een droom
niet iets om te verfraaien of te lakken.

Bij het dagelijks ondergaan van de maan
zie ik ook de sterren steeds verschijnen,
ik wilde ze van ver wel kussen gaan
laten klateren als prachtige fonteinen.

Roepen adieu vader en moeder
mijn andere dierbaren ook gelijk,
tot ziens zuster, echtgenoot en broeder
ooit maak ook ik deel uit van het Hemelrijk.