Alle inzendingen over moederziel

In het open veld staat een vogelverschrikker moederziel alleen. Nachtbloei De nacht is zo zacht als de vacht van een eekhoorn die zijn droom penseelt. De opluchting Ik laat mijn wind zacht en geluidloos ontsnappen als een lente-ui. Eeuwige branding Tussen hier en daar groeien wilde woestijnen op dansende golven.…

Ik, moederziel alleen! Gij zult misschien verlangen Te weten, hoe dat ging? - Met wat beleid, hèèl glàd: Ik eiste ze op, toen ik ze omsingeld had. II 'Kaptein!' 'Waar zit je? Kom! dit bos is niet te trouwen.' ''k Heb twee Gevangnen!…

Als het zwaard van Damocles hangt de ochtend me boven het hoofd en net voordat de lantaarns zijn gedoofd keer ik terug naar huis, om daar moederziel alleen in huis te blijven staan, want de kracht van de nacht mag niet verloren gaan.…

ik voelde hoe de tijd verschoof hoorde paarden rook de geur van omgeploegde aarde in het schimmige voorbijgaan proefde ik hun angst en pijn zag de aftocht in het bloedige verslagen zijn vanuit mijn ooghoek werd het langzaam stil het zonlicht straalde helder als voorheen ik was moederziel alleen maar de sporen waren warm en vers…

sterven als een vlinder op het water Geruisloos, voor de stille week, niet later Haar laatste wens was in besloten kring met zang en dans te worden gecremeerd Waar naast haar odes aan Piaf en Shaffy en 'Ne me quitte pas', chanson van Brel, In een laatst encore als requiem Haar 'Laat me niet alleen' gememoreerd Zo moederziel…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

Menig klasgenoot heeft ze staan verlinken Waardoor ze moederziel alleen kwam te staan Haar vriendinnetjes keken haar niet meer aan Omdat ze altijd stond te luistervinken Tot de commissie sprak ze na haar verhoor “Sorry… maar ik ben gewoon een luisterend oor” ------------------------------------------------------------ …Minister Ter Horst…

mam ik geloof wel dat ik geloof in een hogere macht maar die is heel ver weg veel verder dan ik altijd dacht want nu ik steun van boven nodig heb is daar alles stil en leeg maar jou heb ik gehoord mam toen daar alles zweeg ik vraag je nu: geef me de kracht om het leven van drie te runnen want zo moederziel alleen zal ik dat nooit goed…

aan jouw voeten pasten nooit de schoenen die jij koos jij wilde best vriendinnetjes zijn hun negeren deed je pijn altijd was er wel de kring met handen vast jij stond er nooit tussenin vaak keek je in de spiegel naar de dingen om je heen voelde je moederziel alleen maar eenmaal buiten wist jij de natuur met een stralende lach…

Nu lig ik nachten wakker, moederziel alleen. Nachten lag ik wakker, want ik hield van jou. Nu lig ik nachten wakker, rillend van de kou. Nachten lag ik wakker, samen hadden we het fijn. Nu lig ik nachten wakker, huilend van de pijn!…

het licht keek op de klok waar hij stil was blijven staan stilte voelde angstaanjagend in donker zwart zou ik de eerst ontwakende zijn met eenzaamheid pijn op geheugen en tast ben ik naar buiten gegaan zelfs de wind had in vlagen stapjes terug gedaan zonder beweging of ander teken van leven heb ik daar gezeten niet moederziel…

er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens…

hun letters woorden zinnen bouwen stilte om me heen nog kan ik de tonen onderscheiden van hen die de gesprekken leiden diep van binnen ben ik moederziel alleen er zijn geen muren om me heen het open lijkt al tijden afgesloten door zijn onbereikbaarheid mijn ogen zien het ijlings vluchten van de huidige realiteit ik ken de kou van steen…

ze draagt zijn glimlach op haar vingers elke top strekt uit tot waar haar schittering beweegt door haar haren strijkt hij zacht zijn liefdeswensen en bij nacht verbergt haar hart zich in het zijne uit haar ogen veegt ze angst, ze laat twijfel snel verdwijnen voorzichtig leg ook ik mijn moederziel in weggeveegde zorg ach haar mooie meisjes-zijn…

Je staat voorzichtig model voor mijn onzekere schaduw het vileine grauwe spook dat onder mijn bed slaapt ik wil niet dat je bij me blijft luisteren of dat je verdwijnt in het duisteren schreeuw alsof je een leeuw bent zwijg als de sneeuw in de bergen en laat me niet moederziel alleen sta niet model om me alleen te laten schemering…

lang uitstralende pijn kreeg hem niet klein hij heeft alles benut om zichzelf te kunnen zijn zijn stem klinkt zacht woorden onderhandelbaar in zijn aanwezige lach lichte ogen kijken met verlies van kracht nog tast hij behoedzaam naar de wereld om zich heen die langzaam uit zijn vingers is gegleden voelt zich onbestendig en moederziel…

Aftellen van ouderdom tot kind - nog een zorgenkindje, oud geboren, jonggestorven, moederziel verloren in de hoop de het bijna ontbindt, terwijl de dwaze nagels, haar en baard blijven groeien. En maar knippen, scheren al wie zich op tijd niet weg kan scheren moet de bidder met zijn zwaluwstaart van de dooddoener met varkenssnuit.…

natuurlijk wil ik geen wereld met kaboutergespuis of de smidse en kobolden achter hun machinegeruis wel een jonge schone fee die eenzaam in de hoge toren huist moederziel alleen haar nachten weent gespeend van lief en thuis dan gaat mijn witte paard al in gestrekte draf op het tere wezen af ik glimlach superieur zet mijn ladder…

voorlopig eet en drink ik nog, niet elke dag moederziel aan een tafeltje voor twee alleen wel af en toe als een orgelpunt met intimiti blij oom me heen. voorlopig schrijf ik nog om iedereen te laten lezen en voelen hoe ik in elkaar zit, terwijl ik voor anderen hard in de weer ben en soms zacht voor hen bid.…

Dit is het dorp waar ik veel heb gekregen, maar waar ik nu zo moederziel alleen ben. Het is van al het nieuws verstoken, ook van dat er oorlog is uitgebroken. Hier is men nergens nog van bewust, hier in het dorp is er nog de rust. Maar ik weet beter, ik heb rondgekeken, ik hoorde de talloze kogels fluiten.…

gebroken door een scheiding diep sneed zijn pijn in een klassieke timing de melodie met liefdevolle nostalgie tekst uit zijn verleden het leek alsof mijn vaders handen zo op mijn schouders gleden ineens kwamen de tranen terwijl applaus weerkaatste voelde ik zijn armen in een knuffel om me heen de warmte van omhelzen toch was ik moederziel…

zolang ik op je wacht ben ik de koningin in de schaduw van de nacht want ooit, hier vonden wij elkaar een dierbare herinnering Als een gevallen engel sprak ik jou toen aan vertelde van het offer je vleugels af te staan ik zag de woorden breken in tranen op je gezicht je hoefde niet te smeken we vlogen naar het licht Maar ik was moederziel…

Laten we zeggen Dat het meevalt in de wereld Dat er ergere dingen zijn Je zult geen geld hebben Voor die nieuwste Iphone Dat is vele malen erger Dan honger, ziekte, pijn Laten we doen Alsof het alle dagen feest is Niemand moederziel alleen verpieterd Je niet verder kijkt dan je neus lang is Iedereen de boel besodemietert Laten we zeggen…

aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten we revolutionair op een aardbol Die elliptisch elk etmaal om zijn eigen as tolt En wentelen we heliocentrisch na de oerknal Moederziel…

Confrontatie plek een veld zoals zo velen, waar de meters zijn bevochten met een stompe bajonet en leeggeschoten warmgelopen revolver Een vlek op de kaart doordrongen met engelse of duitse kreten smekend om de overheersende angst weg te nemen van het moederziel alleen in zijn doodsstrijd te moeten berusten Zij kijken in hun laatste…

Mijn zielemaatje, mijn dierbare vriend Onze zielen waren als een Onze vriendschap is voor altijd verdwenen Nu sta ik in onze liefde moederziel alleen Ik wil je troosten met mijn woorden Je omhelzen met mijn armen Je tranen doen verdwijnen Je aan mijn hart verwarmen Je naam staat in mijn hart gegrift Je gezicht op mijn netvlies gebrand…

Moederziel waar ben je? Een boom verscheurt het licht als linnen De zon breekt door het zwaar verdriet Licht lacht tranen toe, ze glimmen De eerste keer daar aan haar graf “Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze - “Roest toch nergens aan iets vast.”…

kosten berekenen, want het is een hoge prijs, wanneer we de Heer willen volgen, tot in het PARADIJS, een feit….. genoemd door Hemzelf - en dat heeft Hij voor niets niet gedaan, want Hij wist écht als geen ander hoe het ons hier zou vergaan - aangetast door de wereld, door de gruwelen om ons heen - en hoe Hij nog aan dat vloek-hout zou gaan MOEDERZIEL…

Zo teder en zo puur Puurheid in het verdriet In verdriet zo alleen Alleenstaande moederziel Moeder zijn is voor altijd En altijd blijft dit gat leeg Leeg is het hart van ons voortaan Vanaf nu is het hart verloren Verloren in verbijstering Verbijstering voor iedere ziel Allen rouwen voor het kindbestaan Door het leven van ons gestolen…

Lamgeslagen door verdriet eenzaam door verloren jaren loop je moederziel alleen en er is niemand die je ziet. De vuilnisbak is nu je restaurant en een bosje jouw toilet je handen was je in een vieze sloot en er is niemand die op je let.…