Netgedichten

netgedicht (nr. 23.137):

Doorbreken

Moederziel waar ben je?

Een boom verscheurt het licht als linnen
De zon breekt door het zwaar verdriet
Licht lacht tranen toe, ze glimmen
De eerste keer daar aan haar graf

“Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze -
“Roest toch nergens aan iets vast.”
Bij langverlaten ondertussen gras
Breekt abrupt een tak

De winter komt weer dichterbij
Zonlicht danst met kale takken
Ergens staat iets goed geschreven
Langzaam breek ik van haar af

15-11-1989