Alle inzendingen over monde/

In het holst van alle dromen valt de wijn en het dagelijks brood in de mond van de morgenschoot.…

Blinkende blikken lokken beeldende glimlach rond jouw volle mond. Zachtjes, vloers en romig zoet speelt de liefde om ons rond.…

Haar hoofd woog aan mijn borst, het haar viel al bezijden, Een glimlach was haar mond, die schromend bleef en teer... Wee mij! toen zonk dit beeld; de dageraad was véér, Die 'k had nabij gedroomd sliep vèr van mij gescheiden. 't Hart zei: ‘verbórgen brood geurt zoeter en mondt méér.’…

Vannacht rustte... ....jouw kus op mijn lippen altijd poets ik mijn tanden en spoel ik mijn mond rond Gisteravond voor ik ging liggen, heb ik slechts gedanst Daarna ben ik gaan slapen met jouw kus op mijn mond Vannacht rustte... ....jouw kus op mijn lippen in mijn droom kwam jij voorbij Wij speelden en minden Stilte werd voorafgegaan…

Ik keer, waar ik U immer vond Ten wijde avondtijd, Ik geef mijn mond aan uwe mond, Waar Gij mij immer beidt. Ik leef mijn rijzend levensjaar Van wat uw liefde bood: Want liefde , zo bezonken-klaar, Is ’t rijpste levensbrood.…

haar gelaat gloeit rood de handen voelen warm gezicht iets naar hem opgeheven glinsterende ogen en een licht geopende mond, haar rug gestrekt tegen een dikke boom het verlangen naar hem is zo intens en groot…

Met open mond kijk ik je aan zeiknat, jouw woorden ik wring ze tergend langzaam uit droge feiten op een rij ‘k slik overtollig speeksel weg mijn tong verlies ik voor het zoenen stap ik nat onder de paraplu vandaan had ik mijn mond maar dicht gehouden…

wortel diep in de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar de bloemen buiten staan te trillen hun geur die in allerlei windrichtingen waait ik heb al veel te lang geleden tussen de doven monden…

Je mond kondigt onomwonden, volmondig jouw antwoord Ik heb je lief, kind-lief.…

Handen op het hart mond op mond ik heb je lief…

Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht, weer open bloeien als weleer: van mond op mond die liefde teer.…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik probeer te praten maar kan het beter maar laten er is niemand die mij kan horen. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

ze lag wat te spartelen als fulltime baby maar opeens kruipt ze naar alle stopcontacten dan naar stapels papier heeft ze haar mond vol van kijkt ze naar mij met haar mond vol papier en ze lacht en ik lach en haal alles uit haar mond mijn hart stond bijna stil…

De have rond de hoeve lijkt gezond, Maar goede boeren mogen niet verzuimen Om die uit angst voor ziekte toch te ruimen; Het gaat van klauw tot klauw en mond tot mond. Vanwege het gevaar van mond- en klauwzeer Heeft menig boer geen vee en zelfs geen vrouw meer.…

De hond moet iets van zijn baas Zijn baas is de baas over hond De baas laat hem niet zijn: hond Zoals ook mijn mond Die ik wel wil laten zijn als mond Maar ik behandel hem als hond Mijn mond mag niet schreeuwen of gillen, lelijks killen Klein hou ik hem aan de lijn als een hond Een mond zonder kiezen Die nu niet kan kiezen En aan de…

Ik voel je hete adem in mijn nek op mijn huid van mond tot mond Een twinkeling in je ogen Ik omring je met man en macht Verstrengeld lig je in mijn ziel…

droogstand in de kweek van illusies geeft verzuring ontstemming bij de organist men ziet vooral bij mondorgels groene doorslag in pijpjes men vermoedt het vale grijs van schuim op lippen met afgewend gelaat wordt ontluisterd…

Toen plots haar ogen, niet meer geloken, maar och, hoe blauw, even in de mijne doken, die mooie mond gauw, de zon weer op liet gaan. heb ik niets gedaan. Nooit weer lachte ze hierna ooit meer.…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

De wereld ging hem uit toen hij de uitkomst niet kon velen en dus suste hij de schade met een vinger op haar mond Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve zuster die hem wat kon schelen en hij trok gehaast de deur dicht met een sleepspoor op de grond Het was gebeurd - niets aan te doen wat zand erover - liefst kastelen al wat overbleef was…

Grof was niet Alleen zijn volkoren Maar vooral ook De grote mond Waarmee hij Kennelijk was geboren…

die je mond samenplakt oppermachtig over je wereld heen zakt je zwetend rood en ingekakt aan je lot overlaat met nergens koelte nergens schaduw in de straat zonder hittebestrijding er is geen bevrijding kleuren zijn dor en vaal alles dood, droogt uit totaal in mijn droom in de warme nacht fluistert een stem zacht: trek je terug in die…

louter invitatie het erotische werk dat menig mannelijke kijker in vervoering bracht met rode oortjes in het Museum d' Orsay het levenswerk van Gustave Gourbet betasten met begerige ogen... deze magneet ontlopen in dit museum dat is een onmogelijke opdracht de wijd open benen een uitnodigende buik lokkende borst en natuurlijk…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

' En heel even houden ze hun mond. 'We houden helemaal niet onze mond, we houden nooit onze mond, nooit!' Ze houden nooit hun mond. --------------------------------------------- uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…

je hoeft niets te zeggen je huid ligt dichtbij je veert me zacht je raakt me aan ik hoef niets te voelen ik adem jouw hand ik roer je mond ik mond in jou.…

zijn hand zal schrijven wat zijn hart wil zeggen maar zijn mond blijft zwijgen over wat zijn ogen zien haar hart zal weten wat zijn mond wil zeggen maar haar oren blijven doof voor wat zijn ogen schreeuwen…

De mond zei dat de mond gesproken had. Snel de laatste regel geschreven, bleker dan een doodsklok. Er werd op de driftige deur gebonsd. Hier zijn de benen, hier zijn de armen, ze worden weggebracht. ------------------------ uit: 'Stemmen', 2013.…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Ik zie jouw mooie ogen, kijkend naar de grond. Ze zitten vol met zorgen, al zijn ze nog zó rond. En je zegt me zonder praten, je zegt me wat je voelt, Dat je het niet meer kan laten, ook al lijk je toch zo cool. Ja, jouw ogen zeggen alles, ook wat je eig’lijk niet zeggen wilt, En ook al zeg je: “kap es”, ik weet toch nog wat je voelt…