Alle inzendingen over mystiek

jouw romantische ziel verloofd met een slanke blondine met een hartjestatoeage op haar linkerborst mystiek lijfje waaiend op het ritme van het leven stoeiend en vlinderend samen in een nieuw leven om te zijn waar je bent…

meeslepende muziek neem mij mee naar jouw mooie mystiek betoverende melodie zoveel meer dan ritme samen in harmonie doet mij zweven laat de zoete beweging weer herleven…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

Breng een ode aan de liefde open de knoppen in je hart laat ze groeien laat ze bloeien in mystieke kleuren Onthul haar schoonheid tot in het diepste van je ziel En het wonder zal gebeuren Want liefde is alles maar ook fragiel…

Zij dwaalde Ruimteloos Als een mystieke vlinder Verloor schaduw Won licht En zij lachte, klaar water, pure vreugde, baarde zij in mijn hart En ze zei mij Laat hem nooit sterven, de dageraad…

De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Een mystiek geval de avondval waarin zon verdwijnt in zee Neemt je mee door eb en vloed door elke golf zelfs huizenhoge zee Terwijl nacht op is komen dagen.…

De wereld bloeit op het tapijt; bloemen bij thuiskomst vòòr Uw tijd. Uw voet naast mij is nauw gelicht, of de pool heeft zich weer opgericht. Het bloesemspoor is nochtans feit: heeft geur van Uw aanwezigheid. Dood heeft U een kamer ingericht binnen de breedte van dit gedicht.…

magische spiegel lonkt en blikt geheimzinnig verzacht hartepijnen met diamanten stralen haar wereld in ziel verzonken droombeelden verkennen vrij door betoverende landschappen zomerbruisende geuren verwekken opbloeiende hartstocht in sneller galopperend hart stroomt nieuwe energie door fonteinen omringt gelaat glanst van schitterend…

De oude vrouw loodst mij langs kanalen waar ik anders ingevallen zou zijn of zij niets is zekerder dan onze gezamelijke tred in deze richting Misschien is de weg een rol en de rol een weg? Misschien kunnen wij nooit fout lopen, zolang zij voorop loopt en ik erachteraan.…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

verleid mij niet of juist wel te denken die ik ben of verban mijn gedachten bijwijlen naar een hemels paradijs waar ik slechts die ene vrouwe ken ontbloot van zeden en kleed doch getooid met zacht betoverend vlees dat verzuurde appelen nog verzot zo zoetig spijst zij krult langs mijn haren stroperig van kruin tot zool omringt…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

als de wind vermoeid zijn sporen trekt over het landschap van mijn dromen hoor ik slechts gefluister door nog kale bomen en slenter stap voor stap voorbij de echo die in stilte is weggeëbd…

het water schaatst niet meer op een zacht zuiderwindje gelijk de dans als een koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder…

Liefde is de doodsbloemen kussen...…

mijn witte dressoir draagt mijn zelfportret in bruine pij zonder aangezicht waar ter hoogte van de heup de rozenkrans hangt zonder poseren ben ik als heremiet neergezet het is een deel van mijzelf al in den beginne toebedeeld vroeg was ik reeds ontaard van huis naar huis wellicht door mystici fluisterend aan mij verklaard werd…

Ik leg mijn hoofd in je schoot en geef me over aan de wanhoop die ik voel Ik wéét welke keuze ik moet maken maar angst en onzekerheid overheersen mijn daadkracht Vertrouwen mag groeien en stilletjes word ik geraakt door jouw wijsheid Ik voel een kracht die mij laat uit stijgen boven mijn kleinheid en mij één maakt met mijn…

La Notte ( De Nachtmerrie ) als een donkere peilloze schaduwloze brutale insluiper komt hij zonder zich aan te kondigen binnen neemt – als een willoos secreet – bezit van je diepste ongekende machteloosheid verleidt je met zijn zoet gevooisde klanken hij voert je mee zonder tegenstand naar onbekende verten hij heeft je zwakheden…

Giorgio Armani Zij zijn voorname katten met hun intuïtief delicate naturen verweven zij hun dromen voor dichters kunstenaars maar ook vrouwen leven zij als de syrinx in contrapunt in de vrije verhuur zij zijn elkaars basso continuo hun cantate is een eeuwigdurende samenklank van twee tonen zij zijn de musica flexamina…

Cementiri del Sud – Oest Montjuïc of De spaanse vlieg Toen ik in Spanje aankwam schrok ik me dood liggen zij daar reis zuid oost west maar niet noord lijken zij wat zij lijken als een nieuw soort bergbewoners hun flatgebouwen langs draaiende straten kaarsrecht en klaar met hun naakte beenderen als naaktstranders…

op een liefdeswolk laat ik mij drijven tussen de gouden stralen van de zon je glinsterende draden omzeilen die de liefde uit jouw haren ontspon je naakte lichaam verleiden in het fluisteren van de maan mijn schroom laten verglijden in de bron van mijn bestaan ik wil met je blijven draaien om de planeet met jouw naam het hete vuur zal…

Zwemmend door de aarde Zak ik langzaam weg Mijn lichaam schokt Een oog dat zich opent Voorwerpen op de tafel Schimmen in een auto De deken om me heen Genieten het antwoord Ik slinger als een aap Het plafond vol haken Mijn hoofd draait mee De glimlach die niet wijkt Op het feest met onbekenden Alleen en toch verbonden Zet ik je in…

Paarse linten doorweven zilveren haren in schuchtere wind de rilling nabij wacht een elfenkind op ongeboren woorden tussen bijeen geraapte gedachten van rozenblaadjes en maneschijn op ragfijne lijn balanceerd in onwerkelijkheid van dromen haar teder tenger lijf tot ochtend zal komen…

Het was er weer, het diepste wezen Dat zij tijdens haar reis vergat Er kwam ook zoveel op haar pad Het wou haar vormen leren lezen Achter de dingen die verrezen Symbolen van een habitat In haar inmiddels postgevat Nadat uit haar Achillespezen De pijlen van de lessen staken Die de rabbijn haar had geleerd Het universum is een laken Waarop…

Daar ligt ze. Een nieuwe prinses, gevonden in een nieuw Egyptisch graf. Nooit heeft iemand van haar gehoord. Dochter van een onbekende koning en zijn geliefde. Ingebed in raadsels en eeuwige slaap Een onderaards mysterie voor zolang als het duurt. Ik weet het. Archeologen moeten graven, opgraven, uitgraven en doorgraven. Met houwelen, spades…

Het lichaam, mijn vlees zag ik, ervoer ik als enorme last... ál die hete zomerdagen dat ik zag te studeren en maar gewoon, bloot met slip over boek en pen gebogen zat. Het paste niet bij me: heel die naam, of het hoofd, de expressie de geest met aanhangsel mijn lastig lichaam. O ja, ik kon, in zekere term ervan genieten met menig manlief…

Ze zagen alles wat mij onterecht werd aangedaan. Alles werd gezien. Ik was niet langer de enige getuige. Nu waren er vele getuigen, onder levenden en doden. Ook zij leerden van mij. De stem en bescherming bleven: ze schreven woorden in de geest van Petra. Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men vooralsnog, geen rekening gehouden!…

Mijn ziel kan zien tastend in het donker, alleen dan wanneer een licht tot me schijnt en ik wist, vermoedde, dat daar in het donker jouw krachtig licht tot me flonkerde.…