Alle inzendingen over nacht OR regen OR zwijg

misschien kan ik in jou pijnloos sterven als regen min of meer regen is en de dood met zijn wijsvinger mijn ogen geneest, zacht en onverklaard het zou op stilte lijken; geleend uit schaduwen van glas of op witte vlokken in een hand wanneer niemand merkt dat het sneeuwt, vroeg tegen het raam misschien is mijn zwijgen niet…

Het is zwoel en zwaar de bomen zwijgen op deze windstille dag de bloemen fluisteren wat als hun geuren worden opgesnoven stemmen stil gezwegen alles lijkt in ruste de zon verbergt zich achter een dik zwart wolkendek wie wacht er niet op de verlossende regen.…

Geluk zit niet in zwijgen, in tranen of verdriet in dat je nooit meer langskomt me überhaubt niet ziet en nooit meer samen praten tot midden in de nacht geen mooie krullenkop die stralend naar me lacht Nee, geluk zit niet in zwijgen niet in tranen, of verdriet Maar dat er iemand is die het mooie in je ziet…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

Ik voel me soms het vijfde wiel van de stilte van mijn mensenziel ik droom vaak in de stille nacht een stilte die reeds op me wacht die stiller is dan zwijgen alleen die duistert als een droeve macht ik lijk wel in de goot beland door de stilte hier in Nederland die stiller is dan zwijgen alleen veel droever dan de duisterkracht die…

Het begon niet met het zwijgen, de stilte die je me zo lang toevertrouwde tijdens het reizen van mijn ademloze wachten de regen hield onze dromen bijeen en wij sliepen terug naar jou bij jou, bij jou, bij jou was er een andere horizon en minder ruimte voor twijfel bij jou bleef het onbewuste binnen de inhoud en had de vorm geen kans…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

regen, de late regen niets anders dan regen regen regen miezerig was de regen…

in het midden van de regen drijft gevoel de buien in een goed begin is thans het halve werk de kerk slaat een kruis en in de hoek staat nu de wind te wachten waar ik zwijg nijgt mijn gemoed zoet het water tot een beeld mijn ogen lokt…

laat ik toe, zo laat ik los Hetgeen ons bindt, hetgeen ons scheidt Maakt de nacht het zwijgen vrij…

Ik zou moeten zwijgen en deze gevoelens voorbij laten varen vervreemd en vervlogen een schip in de nacht terwijl ik in schipbreuk op jou heb gewacht…

Maar toen U mij riep en zei : 'Mijn liefste, mijn liefste', wist ik : een regen van sterren zond mij Uw stem uit een nacht, zwart van stilte. en ik wilde, mijn Geliefde, ik wilde.…

smalle vensterbank op de neus van een auto waarop kan ze nog eindelijk verder het vuur zit in de peuk keten ongebroken de nacht is vol maan en regen tegelijk de kou kruipt langzaam slaan we iets over terug naar het felle licht de nacht is leeg stiemende regen ronde van de nachtwaker hij komt haar tegen…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft wanneer afstand stilte kan overbruggen is zwijgen tijdloos en de hunkering naar aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie er bestaan geen grenzen aan werkelijkheid van horizon totdat het zwijgen zinloos…

herken ik het geluid, maar ik weiger deze som te geloven - al was het maar een stap per voet Gedempt schuift een wolk langszij de oever, ze raakt de kraag die haar van me scheidt, ik schud de behoefte van mijn schouder om mij in de regen te zwijgen en me te kleden naar de waarheid van dat moment…

Als we elkaar verliezen Dan blijft de liefde overal: …in het geluid van de regen …in het gegiechel van een baby …in fonkelende nacht …in de kleuren van jouw En mijn leven…

een plant in mooi blauwe kleuren met bloesems die hangen en strelen verspreiden s' nachts zoet fluwelen geuren ideaal om dit met je geliefde te delen... schilderachtig mooi is nu mijn oude huis s' avonds in het licht van de maan en vooral met die blauwe regen zo struis mag van mij... de gehele wereld vergaan!…

een kind staat stil en zacht in de tuin van donker zwijgen een stoet van beelden trekt dwars door het kinderlichaam voorbij in de warreling van de zwarte nacht scheidt het stilzwijgen haar van de dingen het barsten tot scherven de waanzin van woorden een kind gehavend in de tuin van donker zwijgen stil en zacht…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Kijken naar de regen en zoeken naar het einde. Vragen aan het scherm en woorden verliezen die het scherm niet veranderen. Denken aan een moment dat geen moment wil zijn maar alles laat zwijgen.…

Het taaie beukenhout, weerbarstig door regen en de wind geworteld in donkere grond in het park waar de reiger wandelt een droom over jou en mij en de snel zwemmende vissen omdat het zwijgen onder water lijkt en beuken beginnen te bladeren voor het dorp dat in de lade ligt een brief zo ongeschreven blijft.…

Je probeerde het rechtstreeks naar jouw doel omdat afstand was te overzien tussen zwijgende regen en gesmolten sneeuw hield jij jouw liefdeswapen voor mijn dromerige ogen in niets anders dan nederige ontroering van ontwapende ziel je hebt mij lichtelijk geraakt door nu smoezelig te zwijgen er is niets tussen ons gebeurd.…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

iemand trok het zwijgen uit de muur kerfde fragmenten in stenen hing papieren poëzie aan de waslijn beukte op de trom iemand huilde als een wolf in de nacht niemand kwam…

hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden reizen over hoe de oorlog steeds dichterbij sluipt over oud stil en roerloos verdriet hoe kan een mens zwijgen als hij vanuit de diepten stamelend schreeuwen moet in uitgebeende taal schrijven…