Alle inzendingen over nachtegaal

Gij zult niet eenzaam zijn: de nachtegaal zal fluiten.…

‘k Geef de roem op oude talen, Oude smaak ook vrolijk weg, Mits men, bij de nachtegalen, Mij mijn wildzang niet ontzeg. Mei, 1820.…

Verlangend naar de avondwinden de nachtegaal die zijn hooglied zingt doorheen de hoge kruinen van de linden waar dichtbij het hart de rust weer vindt. Zoekend naar de Scheppershanden die zo groot, genieus en sterk en voelen Zijn nauwe, dichte banden al is Hij onzichtbaar aan ’t werk!…

Eilaas, de nacht en ‘t donker zijn bezitten nu de zanger mijn: noch nachtegaal, noch ruit noch muit, en hore ik meer... ‘t is uit, ‘t is uit!…

nog vele lentes komen, zomers eindeloos nachtegaal en roos opnieuw geboren onze liefde blijft het mooist. alleen de herfst kan aan haar plukken ook dan houdt zij nog haar gouden glans voor de winter gaan wij ze beschutten die krijgt bij ons geen enkele kans.…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis.…

wordt een dag nog steeds herboren als ik in jouw tranen de nacht verlies hoor ik een lied in verdwenen geluiden waar de nachtegaal stil jouw stem niet meer hoort vraag ik mijzelf wanneer het ontwaken de vreugde hervind naar morgen toe zoek ik nog steeds de juiste woorden die een afscheidskus vergezellen moet…

Was het geen nachtegaal die mij verleidde met haar zwoele klanken en lyrisch beroerde in de opera van de nacht. Geluk fluistert een zee van musicerende dromen laten wij allen drinken verstillen in rustieke nachtmuziek.…

“Bist Du bei mir, geh ich mit Frieden Zum Sterben und zu meiner Ruh” Zij zong ons deze woorden toe Om daarmee troost en steun te bieden Een stem die licht in ’t duister bracht Een nachtegaal ging heen – rust zacht…

Een nachtegaal zingt er hel begeleiding: een turkse trom en een koperen rinkelbel. Het licht is er warm en rood, in de tuin welt een koele bron. In een hoek staat een oude zeis, op een marmeren bank zit de Dood.…

De Toppers gaan in Moskou de finale voor ons halen Na jaren zero points wordt dat echt wel weer eens tijd Maar stuur dan ook die andere vaderlandse nachtegalen en laat ze lekker blijven, dan zijn wij ze lekker kwijt Dág Bauer, Roelvink, Weber, de Dijk, dat enge Bluf en als dat ook mislukt hebben we Patty nog met LUF…

Geen kwaad woord kun je er over zeggen Je hoort er merel en lijster fluiten Soms ook wel een nachtegaal Dit is eenmaal,andermaal: een landschapsschilderij.…

streel zacht zonder vragen wat schaduw over blozende wangen zonsondergang laat uw fluister het land bekleden met bloemenpracht in gouden kleuren kruidig pittig zacht slaap en droom de nacht maar begeef u even in de tuin waar liefde woont hoor hoe de nachtegaal schoonheid zingt adem mijn adem sluimerzacht…

Uit jouw stilte plukt leegte grijze bloemen maar in ieder hoofdstuk van jouw armoedig bestaan bezingt een erudiete nachtegaal mysteriën van de duisternacht tot aan de laatste woorden van het verloren boek probeer je uit de waanzinnige droom te ontsnappen maar een onzichtbare hand brengt je terug naar de mystiek die in jouw ziel…

ik bewandel in dromen de weg naar je hart omgeven door rozen in de kleur van je lach waar de nachtegaal zingt zijn lied bemint en een ster geboren je in liefde omringt stuur jij mijn dromen wijs mij de weg bezaaid met rozen je hart tegemoet waar liefde zal bloeien in eeuwigheid door en een engel haar lach aan jou verloor…

Tao vinden de weg verliezen in jezelf terugvinden waar je bent geweest Tegen de dorst twee steentjes onder de tong één zou maar eenzaam zijn een dichter spreekt graag met volle mond zonder stotteren over Grietje Klein Duimpje in haar hand in deze versie is Hans opgegeten en herdacht Zij volgt het spoor dat een Chinese nachtegaal…

ik hoorde de sopranen als nachtegalen zingen in het dennengroen van kerst het orgel speelde weer op koperen bazuinen en liet de boodschap blijde luiden het kind is daar waar zon het licht vergeet en winter weer van wanten weet dus tijd voor vrede in de donkere koude nacht hier vindt het religieuze jaar een nieuwe start…

Geen lange romantische verhalen, maar sprookjes van Andersen waar nachtegalen en kikkers dwalen en mensen elkaar 'morgen' wensen, koe, varken, ezel en paard samen lopen in de wei.…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

Op scharlaken dwaalwegen in vergeten schaduwdalen onder de zoete avondregen klinkt de roep van nachtegalen Ach, een lied vol weemoed de pijn van een verloren waan de smart van een verwond gemoed hopeloos als een stervende zwaan Gedragen op de zuidenwind zoet geurend als haar zijden haar als haar lippen broos getint wegen gebroken dromen…

deze dag gedenkt een nachtegaal en een dochter de één verloor haar stem, de ander haar vertrouwen in wat werkelijkheid gebood de zachte witte dood van vroege winters zweeft langs alle warme woorden, waar mijn afscheid weeft en ik gebied de lente nog te wachten op iets moois als er dooi valt in december valt een ster weer op haar plaats…

Geeuwend draaide ik op mijn zij en werd al snel door de nachtegaal weer in slaap gefloten.…

zal ik ooit nog durven dromen nu jouw lach mij werd ontnomen wordt een dag nog steeds herboren als ik in jouw tranen de nacht verlies hoor ik een lied in verdwenen stilte waar de nachtegaal gezwegen jouw stem niet meer hoort vraag ik mijzelf in hoeveel dagen de stilte wordt doorbroken wanneer ik ooit weer mag ontwaken in…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Ik kan schrijven waarover ik wil alleen: lang niet altijd wil ik en ook het onderwerp moet bij mij horen En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden ze moeten je in de schoot vallen en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me Zo ben ik een nachtegaal in de herfst een krekel in de nazomer, een kind van het late seizoen: ik ben oud Met…

De nachtegaal in 't hart zingt luid en wil die vreugde delen. ---------------------------------------------- Uit: Getemperd licht…

neem me mezelf niet af wat rest er dan nog van de nachtelijke regen die zich langzaam kleurt met het morgenrood van de treurende nachtegaal hoe zal hij weten dat zelfs de schaduwen trillen in de open fluisterende vleugels van zijn verenkleed wanneer de lucht geluidloos valt in de plassen en het puin ik loop er door, ben onderweg…

Het lukt niet meer om opnieuw te beginnen wat heeft er in mijn leven nu nog zin geen nachtegaal die ‘k hoor zingen en geen hart dat ik nog bemin? Zoals in het herfstgetij moet ik wachten ligt onder ’t bladgoud nog hoop voor mij en na een herfst en winter trachten te ontwaken in een nieuw getij.…

snaren verdwijnen in de stilte het ingesneeuwde leven onvindbaar blijft de voorjaarswind het prille niet wiegen kan de camera de dief is die de zielen steelt het vloeibare voorgoed overgaat in het vaststaande de ondoorzichtige vensters niet open gaan het huis geen pad heeft om naar toe te lopen de tak afbreekt waarop de nachtegaal…

En vriendelijk klinken tonen van menig vroege zangers vanuit het lover van de bomen of roep van buitelende vogels in ‘t veld of ginds in ’t water en ’s avonds sluit de nachtegaal.…