Alle inzendingen over nader-zijgen

groene wijsvingers omhoog uit zwarte aarde naar de hemel, de bomen hebben zich niet vermomd met ijzel of sneeuw, maar met het fluweel van mossen maakt hun deel kraaien krassen met een klagende geluid de stilte uit van weer en wind heeft met passende voorkennis een ander klimaat al heeft ingeluid, elke dag kruipt het licht iets nader…

Het leven treed nu nader, niet alles meer gewoon. Je liefde is enorm, voor dit zo kleine wonder. Jouw hart loopt barstensvol, nooit kun je er meer zonder. Nu ken je het geheim. Je weet nu wat geluk betekent. Nu vorm je een gezin, maar pas aan het begin. Je zult nu moeten leren, wat vader zijn betekent. jouw zorg omvat nu meer.…

En we liepen over bruggen, langs water, een bos en een pad en ik zag je een ree naderen Waarschuwde om stil, wij allebei Zo lang...ik zei wacht tot hij gaat Eindelijk toch nam ik een pas Zag toen pas zijn jong Waarschuwde je weer Hij is niet echt, zei je En ik..zag toen het verroeste metaal En ik bleef zeggen: verroest!…

eigenlijk was ze gegeven haar leeftijd drie kwart eeuw in topconditie natuurlijk ze klaagde wel eens over haar gezondheid gemiste kansen en gemoed maar ach dat hoorde eigenlijk bij haar een beetje de diagnose na de zoveelste klacht bevestigde het vermoeden in eerste instantie niets aan de hand zoals verwacht dus gewoon een galsteen…

Wat dacht hij, kom me niet nader? Hoe verziekt is deze maatschappij, dat kinderen niets anders te spelen hebben dan oorlog, net als hun broers, ooms en vader? Wij maken ons druk om normen en waarden, hondenpoep en struikgewas, burengerucht en wat al niet meer.…

steen Die ene roos, gekregen van die vriend die jou verliet Die laatste roos, voor hij uit je leven verdween Een roos te mogen ontvangen Van de persoon van wie je houdt Symboliseert het wederzijds verlangen Nog meer dan brons, zilver of goud Een roos te mogen geven Aan het meisje van je dromen Symboliseert het ware leven Laat twee harten nader…

In eenzaamheid, gedenk ik aan mijn Vader, Mijns Vaders eenzaamheid, Sinds Moeder is ter rust geleid, En hem een dienstmaagd blijft, en niemand nader. Veel kindren heeft hij, maar die op hun beurt Reeds vaders zijn en moeders. Nog eens verenen zich de broeders En zusters om die doodbaar, zo betreurd. Dan gaan ze uiteen.…

Ze naderen, zijn nu dichtbij hun handen innig in elkaar en ze zwiepen zachtjes met hun armen, onbewust. Ze merken het niet. Eens keek ik naar onze handen mijn duim speelde met jouw duim; nooit hebben onze vingers stilgezeten; ze vertelden elkaar, eindeloos lang.…

Het ziet de dichte mist naderen, zet zich schrap, sluit luiken en ramen, geeft het triest vochtige verschijnsel vooreerst zijn zin. Vervolgens boort het huisje met zijn schoorsteen een gat in de vuildikke nevel, laat de zon binnen, voelt zich bevrijd. Ramen geopend, luiken klapperen knipogend.…

Naakt laat je me zelden naderen Dan werp je de handdoek over mijn kop Alsof er achter het netvlies Een papegaai schatert Met een braakbal in de krop Toch gniffel je in een klam vuistje Als jouw schoot sneller ademt Met wankele zwier Met de heupen van een ballerina Mijn verzengend vlees Mijn verzadigde leeuwin Zo schenk je jouw vezels…

Heel langzaam, hoewel voorbereid, Voel ik mijn afscheid nader komen Met onontkoombaar zachte dwang Wordt mij de achterdeur gewezen. Omdat geen terugweg meer bestaat Loop ik de aangegeven weg Die leidt naar de herinnering Van wat ik straks nog was. ------------------------------------------- Uitgebracht t.g.v.…

licht zou zijn gedoofd Altijd waren titel en auteur helder te verstaan luisterdicht werden velen het boek positief gewaar al was het hijgend hij kwam exact binnen tijd klaar het vak kon juichend aan kassa's aan de slag gaan Tot van hogerhand ingreep wegens teveel climax met ros klonk als hoerenbuurt ook te schandalig voor de tros nader…

Verwonderd nader ik zijn beroemdste werk: DE KUS De kunstenaar en zijn vrouw innig versmolten in een meesterlijke overgave tot één feest van kleur Mijn fantasie maakt overuren…

Lees met aandacht hun namen rijen gelijke achternamen kijk met aandacht, schrijf hen neer de doden, want altijd weer wanneer je schrijft sterft een vader en komt de zoon je nader.’…

. ---------------- nazen: naderen…

Ik weet niet goed hoe te beginnen Ik ga maar gewoon af op mijn gevoel Jij weet me zo liefdevol te beminnen Ik lijk af te steven op slechts dat ene doel De manier waarop we nader tot elkaar komen Niet genoeg van elkaar krijgen en altijd heel blij Maakt dat het lijkt alsof ik zit te dromen Ik geef om jou zoals jij geeft om mij Ik ben sinds…

is fantastisch zo leeft men in een wereld vol van digitale fantasie normaal functioneren is niet mogelijk zelfs de ogen zijn veranderd een diepe kijk in onwezenlijkheid temperatuurverschillen in de huid aanraking geeft geen metamorfose uitdrukking komt niet tot uiting alles tolt in onjuiste werveling handenwringend komen misvattingen nader…

Ik hoor al jaren niks meer van je; wil je je nader verklaren over je afwezigheid want het wordt zo langzamerhand wel tijd vind je zelf ook niet? Dat je eigenlijk een slappeling bent?…

IJverig speurend naar de juiste code geheimschrift voor 'n oplossing slechts betreffende vele mondiale problemen vaak vastgelegd door lens Hij was juist in 't verleden actief met de ontcijfering helaas en jammer echter zonder resultaat hoewel een aantal keer, het hemd is nader dan de rok gesignaleerd' tendens Hij naasten informeerde…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Rijk mogen we zijn in God onze Vader Hij die ons leven leidt, hetzij arm of rijk God roept ons allen, kom tot Hem nader Vertrouw op Hem en niet op het aardse slijk…

We lopen slechts naast de waarheid en het licht Gevangen in duister van gestorven liefde Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht Maar zoeken blindelings onze eigen wegen We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht In ’t licht der ochtend komen…

Het karakter blijft ook behouden in of onder een gerimpelde huid, en in de poriën van ervaring en zelfbehoud ook in tekenen van onheil en naderend verval, blijft water helder in de gedachten van de ziel tot aan de Achilleshiel, tot het terugvloeit naar bron van de moederschoot, alleen angsten brengen je dichter bij de dood.…

huisde elders niet dat ik mezelf kwijt was maar vertoefde nabij kwelders en schorren kreken en blauwe luchten en zocht mezelf en terwijl ik dat zeg zag ik velden vol uien, neen, zij waren nog ver van een dreigend verdorren wel deed de lucht mij drukkend zuchten ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt wilde het heden in mijn ziel nader…

Dan liet zij 't hoofdje zijgen Tot op zijn borst... en toen, Toen plukte hij, ontheven, Haar eerste liefdezoen. Zij zaten nog getweeën, Nu een gelukkig paar, Zij 't oog gericht ten gronde, Hij 't oog gericht tot haar. En eensklaps had zij hijgend Haar gade vastgekneld...…

Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover. Roekeloze hoogmoed. Alsof ze nu al op een heftig hoogtepunt rekenen. Oh streel de liezen en knijp Slijp de harde tak die naar jou wijst tot de overvloed de buik kietelt.…

Wachten maar tot die beroemde dag, wanneer de Opperrechter eindelijk zegt: Nader. Ik spoel jouw goor geweten met pek.…

En 'k zie haar angstig na, tot waar zij nader tijgen Ten leed, nu tussen ons een brede, dode stroom; Maar zie haar ongedeerd aan de' over oever stijgen En ver verwaden in de wazige kimme droom.…

kleurt mijn huid zacht roze, stil kan alleen jij begeerte stillen, beweeg jij mij intens bewogen, voel mijn welkom als een heerlijke passievrucht, vurig pel jij de laatste schil van mijn lichaam, raakt mijn hart in haar ziel, ik volg jou in woeste golven, bemind door al jouw zinnen verlies ik mij in jou, speel begerig met ons verlangen, nader…

Nog even dan zou de boreling zoals elk leven ooit aanving zijn eerste kreetjes geven een kind bij de poort van het leven nog slechts een laatste beving en het kind kwam al ter wereld waar direct al zijn oordeel werd geveld verslagenheid waarmee men hem ontving Zwijgend werd het kindje weggehaald een nader onderzoek bepaalt de diagnose:…