Alle inzendingen over nakend

durf jij mij jouw naaktheid te tonen ontdaan van kleed, van alle beschermende lagen laat jij mij zien wat jij heel je leven afgeschermd hebt meegedragen zie ik dan jouw borsten zoals ze werkelijk zijn ontwaar ik dan jouw verjaarde buik na het baren of het verborgen zachte van glanzende venusharen durf je mij je ziel te tonen…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

Let wel, het zaligmakende Is ook niet altijd nakende.…

Let wel, het zaligmakende, Is ook niet altijd nakende.…

Let wel, het zaligmakende Is ook niet altijd nakende.…

Ik heb ook geen vertrouwen in verhalen over het nakend autoparadijs. Net als je denkt: ik ben goedkoper uit, maakt de provincie heel je winst weer buit.…

bretons blauw of hoe streepjes je het gevoel geven van een nakende zomer hunkering maakt ontvankelijk zeker na de kilte van een seizoen vol leemte goddank komt in het oosten spoedig de zon op…

In mijn droom is het winter. Ik buig voor de tederheid van naakte bomen. Men zegt dat de bladeren - voor ze die verloren - in vele talen spraken. Men hoorde ze fluisteren: I am a tree, don't talk, just love me. Het belooft een nieuwe lente, als we naar elkaar toegroeien in alle talen, alle daden. -----------------------------…

Hier sta ik neem mij aan zoals ik ben laat rustig je tedere blikken langs mijn volle borsten gaan neem vol liefde mijn lichaam in je op hier sta ik neem mij aan kijk en zie mij hier vol liefde voor je staan laat rustig je warme handen langs mijn bloot ontklede lichaam gaan hier ben ik en neem mij zoals als ik hier nakend sta…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Haar open gezicht speelt met het laatste restje jeugd als zij dansend en argeloos nakende lente ontvangt wanneer hij zijn daden wast in verspeelde onschuld worden deuren té laat hermetisch gesloten…

Zwijgzaam in 't verdriet Waarnaar ik ooit heb verlangd Zie ik je naaktheid in 't niet Je glimlach in 't behang ..en komen de wolven der wroeging, 's nachts, als ik me op mijn allerbangst gewetenloos vergulzig aan jouw nakend paargedrang…

ze gilde van angst terwijl hij heel zachtjes de lagen verwijderde één voor één met veel beleid draaide zij in de rondte terwijl d'r tranen rolden ontdeed hij haar van wat ooit was, zo stond ze nakend te bloeden ©LadyLove…

voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

Onder het glanzen van de maanbuik tot aan de zomer van het liedje niemand heeft je ooit gezien liep ik nakend rond in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn geen God die mijn glimlach wilde zien geen engelen onder mijn naaktheid ik was geheel mezelf zonder verschijning en alles wat ik verzweeg hield op met bestaan…

Wanneer de dagen korten, wordt mijn rokje langer Wanneer de bomen ruien, schaf ik truien aan Wanneer de winter komt, zal ik in bontjas gaan Pas als het lied van lente ruist – als van een minnezanger – En zomernachten nakend zijn, dan voelt het bloot senanger…

Verwarring dat door het weven van verhitte zinnen en emoties erotiek gloeiend en donderend uiteindelijk bewogen stil haar weg vindt door lichaam en geest nakend in hart en ziel uniek ongeveinsd soms naief één op het allerhoogste door totale overgave…

nu de nakende morgen haast voelbaar wordt tussen deze lakens wikkel ik mij nog een laatste maal in de doolhof van jouw handen waar ik mezelf kruimel tussen hart en levenslijn er teder knoopjes leg opdat jij me sneller terug zou vinden en ik wacht -nu al…

Schaduwen slopen mee in zonbeschenen gaan Steeds groter wordend in het nakend duister Vergetend de milde zonnestralen Vergetend het licht te vertalen in vreugd en levendige dagen, loste de schaduw op in inktzwarte nacht De doemdenker had daarop gewacht, kreeg zijn gelijk…

want betoverend mooi jouw schoonheid, ik voel reeds het nakend gevaar. gevoelens die wringen mijn ogen vermijden maar mijn hart kan ik moeilijk bedwingen. wat luttele seconden... beheerden heel even, beroerden dit magisch moment!…

Blaadjes vallen als tranen, bomen nakend tot op de tak Een bed van bladeren verstomt mijn voetstappen Zonnestralen gevangen tussen 't kalende warm gekleurde bos De geur van de herfst doet mij naar adem snakken Grote sponszwammen schieten als "paddestoelen" uit de grond Herfst ontluikt ...…

ze draagt een zomer in zich door de lente heen ontspringt haar nieuwe bron de kracht om de strijd aan te durven met mensenmassa’s en gezelligheid ze sleept haar stilte achter zich aan als een troetelbeest een verweven stilte tussen de aarzelende vingers van een handdruk de nakende zomer stapt langzaam op haar af het zal de eerste worden…

nu schuilt de storm in rouwjurken, eindelijk na lange dagen van verborgen woorden met de daver op het lijf, gespleten haren in de nek over wankele treeplanken langs gedrogeerde lijnen niettemin, meeuwen op wacht boven vuilnis op het plein in bekommering over ingedaalde hersenschimmen of mijn morgenlicht, nakende als wezen van…

Marktkoopman in wijze woorden de spullen zijn je toch de baas het gebed dat wij verhoorden zet weinig bloemen in de vaas verscholen in een regenjas hou je de hunkering tegen al jouw gedichten die ik las zijn aan ons niveau ontstegen wie het pensioen nakend ziet verkoopt alle volle kramen tegen het geestelijk failliet van de meesters zonder…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

als stilte overgaat in doelloos zwijgen en dagen zich van licht middels schaduw naar nacht aan elkander rijgen dan sterven bladeren aan de huid bevriest het levenssap rond de ziel stokt de adem in een wezenloos geluid zwalkend door de ijle lucht zoekt het kwetsbare, nakend gekleed, al roepend naar de verloren vrucht…

Ik zweef door talloze zwerken Mijn geluidsloze vlerken Brengen mij verder dan enige kim Ik ben mijn eigen schim Opblauwend in nakende dageraad Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat Parelend gedroppel aan menige halm Reden voor mijn stervensgetalm Mooie woorden bij het graf Omgeven door kattenstaart en hondsdraf Afscheid van de goegemeente…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

Die afgeleefde man, die bijkans nakend zit, En trillend van de kou, mij om een duitje bidt, Is even goed als ik. Gods wijsheid gaf alleen Mij wat meer geld dan hem. Ben ik dan beter?... Neen. Een vroom en eerlijk mens draagt dikwijls slechte kleren, Ik wil dan ook de deugd in arme mensen eren.…

De IIIde Wereldoorlog is nakend' Komt met rasse schreden rap dichterbij Wie leidt de touwtjes, wie moet terugtreden en werpt bommen, gericht, slechts rakend?…