Alle inzendingen over namen

De scrabbelaar krijgt benedictie : op namen geldt geen interdictie. 't Zal straks moeilijk gaan om mij te verslaan : mijn hondje heet namelijk Quixy…

ik de kaft van het boek waarin ik jouw mooi spannend verhaal eindeloos hoop te mogen blijven lezen met jouw naam op mijn rug…

jij keek niet meer mijn kant op ook al fluisterde ik jouw naam onzichtbaarheid werd voelbaar zo ging mijn frustratie op in geroezemoes van alle dag doch was de teleurstelling niet minder…

Eerst de Jazz dan een biertje nog een biertje dan Dolly of Barbra en weldra nog een bier en nog een aan de manier waarop hij Barbra's naam uitsprak wist je hoe laat het was...…

Geboorte bericht uit je buik oergrond van het weten wateren zo diep als ik zo te heten eet dan monecuuls gewijs de laatste letter van mijn naam zonder het te weten.…

Een vrouw, die 's ochtends laat in bad aan voedingsstof behoefte had, daar zij niet had ontbeten, ging naar de keuken en ze nam een aangeklede boterham. Ze kon er goed van eten.…

Wat flauw, Dat woordje berouw, Vooruit met de geit, Zeg liever: "ik heb spijt, Ik nam het niet zo nauw". Zo geef je ruimte aan het feit van eigen onachtzaamheid.…

Wat met namen Brengt dingen tezamen? Er is een land van melk en honing, Een democratie, dus geen koning. “Dit zoek ik”, zult u beamen. Heeft u dit ook gepland, bezoek dan eens het Ameland.…

veranderd verankerd voor altijd in mijn leven en wij gaven geven namen nemen zonder reden bel je me even en vandaag is zoals toen vandaag was en ik belde…

What's in a name, als het om doping gaat?…

de nacht geeft alle ruimte om te piekeren niets kunnen we doen enkel onze handen vouwen je strijd is gestreden God heeft je naam geroepen…

toch ontstond er twijfel wantrouwen groeide aan de boom die zijn wortels onder haar voeten had gevestigd zij brak een tak nam een blad las de nerf en begreep…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je nog iedere dag dichter…

ik rijg de klanken van je naam aan elkaar ik koester woorden die elkaar vinden ik absorbeer zinderende onderhuidse zinnen ik bemin je als je zwijgend alles zegt…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je iedere dag dichter…

nog ieder jaar krijt ik jullie namen in de straten op 27 januari opdat ik jullie niet vergeten zal opdat men jullie nimmer vergeten zal…

Een vrouw uit Krimpen aan de Lek Die had aan lulkoek nooit gebrek Haar man vol venijn Nam nog een fles wijn En stopte de kurk in haar nek…

naam naam en zeg dat het me spijt maar elke kamer in het huis ontkent je eerdere aanwezigheid de trap piept de planken kraken door kapotte ramen tocht de wind de maan schijnt over scheve daken en in de verte huilt een kind de stemmen hebben over me besloten er zal voor mij geen tweede zijn als jij ze stappen mompelend in…

Renske, lieve, eerlijke, dappere Renske, je lieve naam nu getekend - intens verdriet - vol van lief, eerlijk, echt en blijf bij ons, wil je alsjeblieft echt, altijd bij ons blijven?…

nog staan op het verre strand jouw sporen naar de horizon in drogend zand namen zijn niet meer te lezen maar de print barst nog van het bruisend leven…

Spelend met de klei van onze taal viel me op dat je de naam ‘Komrij’ met een simpele maar slimme omhaal kunt kneden tot het woord ‘Korijm’ En als ik dan wat verder tover - met zijn Hollandse voornaam erbij - hou ik enerzijds ‘Geri’ over maar heb ik anderzijds wel ‘Kortrijm’ Na wat gepuzzel en wat gemijmer leent deze veelzeggende naam zich…

Wind woei haar naam. Hun liefde wordt beschreven in de kraters van de maan.…

De namen van de vaders en de zonen worden kruis aan kruis hier uitgespeld. Altijd nieuwe wind waait over steen en bladert steeds nieuwsgierig weer in kruinen. En lispelt in de stad van stilte de namen van de vaders en de zonen. Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend.…

we liepen samen praatten honderd uit maar alle stappen die we namen brachten ons niet echt vooruit nog keken wij naar een verdwijnpunt in wat nevelig wit droegen argumenten aan consensus hebben we gemist de woorden stokten hun vloed nam af ons aanvankelijk enthousiasme koos steeds het verkeerde pad ik heb je hand genomen jou…

elke dag weer in het nieuws berichten over verlichte geesten en hun exploten in de naam van wiens naam het eerst vergeten niet anders dan ijdel misbruikt gewoon een anagram moet zijn staan ze gedrumd te wachten op hun beurt, onafwendbaar hun lot te verbinden met de wereld van het geloof eerst mijn god, mijn nirwana de geestelijke koffer…

Waar je stem is wil ik zijn zoals op onze eerste dag toen jij aan stilte die hem veilig hield mijn naam ontsloot samen met namen van vogels - mees, jonge merel; bloemen die daar uit het stof ontstonden - krokus, sneeuwklok, narcis - wuifden, geven aan je groet gehoor.…

waar ik tevree mijn naam op kalk ontsluit nu mijn gekwelde geest en laat vrij mijn woorden stromen opdat een ieder die mij leest eeuwig voortleeft in mijn dromen.…

En als die liefde dan jubelend komt en de wereld en al zijn geluiden verstomd dan zal jouw naam op mijn lippen zijn een eeuwigdurend en diep refrein.…

Uitstekend was het drukwerk dus gelukt, De foute naam werd foutloos afgedrukt.…

Met nostalgische blik Terugkijken op wat ooit Het naberschap heette - Buren die Elkaar niet links Lieten liggen En verantwoordelijkheid Namen voor elkaar Uit naam van saamhorigheid Zo was het immers, in De jaren vijftig, toen Geluk nog heel gewoon was In regio's waar het Naberschap leek te zijn Uitgevonden - nu er Meer…