Alle inzendingen over nat en grijs

Oppervlakkige sprieten bederven mijn uitzicht terwijl ik zoek naar diepgewortelde strohalmen. Aan de rand van het meer zit jij. Stevig geaard. Je ziet mij niet verdrinken. Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken? Vechten tegen de stroom die maar blijft komen. In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

Het was een extreem nare, kille winterdag vond de Generaal, die het slagveld overzag. Kleine wolkjes verlieten telkens zijn mond als hij bevelen naar zijn manschappen verzond. Toen de artillerie gaten in 't ruige grasland boorde en hij niets anders dan ruwe kreungeluiden hoorde zaten zijn gedachten, zoekend naar rust, aan de kust. Op een golf…

Terwijl de herfst reeds volop knaagt aan de bleke natte zomer denk ik aan de lucht zo helder dat het blauw pijn doet aan de ogen aan een warme zon in plaats van steeds kortere grijzige dagen die definitief de zomer troosteloos uitluiden ben nog niet aan donker toe…

Ook hier niet verder gekomen dan de kroeg en het staren naar het water door de natte ramen. In kapitalen een van de bekende namen nog net te lezen op een bootje voor de kade. Dan een massa grijs op grijs en alleen maar beweging in het beeld. Spanning in het zwepend touwwerk. Schuiven op de stoel. Doel van de zondag.…

Het land is nat, het werk is groeizaam vergaan. Het grijs daalt en steelt de lichtpuntjes uit het hart. Het waait maar zij is bewust en maakt een buiging voor de eenzame toeschouwer.…

Je zal toch maar zo’n grijs bestaan moeten leven.…

de pasgeborenen de bijna doden niemand weet waar het heen gaat maar dat wij heen gaan staat buiten kijf uiteindelijk verliezen wij ons lijf…

Als de dagen grijs als lijsteen of nat en zwart als de nacht de wind bomen geselt hun takken nederigheid leert vult zij zichzelf met vurige oranjerode warmgedachten die grasgroene blijbloemen toveren in haar honinggele haar…

Een lindenblad kwam op de valreep nog heel even aan mijn venster kleven nat en glad so long zo heette dat…

Veel volk veel nat er deint een bonte stoet van leuke regenschermen door de stad…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante narigheid, vandaar dat ik stil dichtend prijs dat schitterende, zij het doorgaans natte, grijs.…

Van die fijne, natte regen, die stof lijkt Het is grijs buiten Ik zie de bomen nauwelijks staan Maar ik weet, ze wenen dikke tranen…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

Ik voel me wat lentetriestig Het grijs wordt zwart na een dag van voortdurende zachte regen Door wortels heen stroomt, ruist het vocht, het blad richt zich op De dingen gaan zoals ze gaan als Venus, een inktzwarte stip op de zon en toch waar ben jij wie ben ik word jij als het regent nat?…

nat bewogen de luxe transparante gordijnen in de hybride ruimte tussen nevel en mist waar stilte gekist lijkt te zijn omdat er druppels memoriam met afwaterende geluiden stromend afscheid namen zoals ook het grijs van het moeizaam tot ontplooiing komend ochtendlicht dat al door zon vaal werd uitgelicht…

buiten troosteloos grijs, nat en kil binnen een mooi beeld in mijn hoofd de zee, stralende dag, zon van vuur een zeepbel zweeft door een diepblauwe lucht op weg naar boven steeds hoger en hoger ze springt ik ontwaak als uit een droom en luister lachend naar het ritme van regendruppels buiten…

hij schuifelde zonder houvast geruisloos want de stoep was nat zijn armen onbeweeglijk in een lange regenjas handen in de zak zijn haar grijs artistiek en op de schouders zo kruiste ik zijn pad een trotse kop met felle blauwe ogen een scherpe neus mediteraan gebogen hij lachtte zon en jeugdigheid de regen maakte in zijn…

Deze dag is als een moede man die in een straat grijs en stil, zijn droefheid niet verkroppen kan maar toch niet huilen wil. Over natte wegen zweeft een waas van onverschilligheid, het is net of alles wat er leeft opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.…

buiten zacht of guur, blauw of grijs de hemelboog Avontuur in zon en regen adem je elk droog en nat uur…

De zee is grijs en vlak Slechts een streepje stroom glinstert bij het hoofd Dan wordt het licht gedoofd en schuift een witte muur geruisloos en obscuur over strand en stad Ze maakt m’n huid nat strijkt de dag plat gumt lijnen uit maakt beelden buit Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om ook te verdwijnen…

Lucht naakt het water waar de einder ze vergrijst oplossend ineen.…

het grijze van de ochtend bleef de dag lang hangen in een onbestemd verlangen tot ik plots een maarts viooltje zag in het wit (waarschijnlijk wegens sneeuwgebrek) er verscheen een glimlach op mijn gezicht een grijze dag plots opgeklaard…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

flarden grijze mist dwalend, soms zwart versperren de weg naar herkenning woorden, zijn leeg vormen geen stroom kabbelen weg naar vroeger de uitgestoken hand zweeft doelloos blijft steken als een wapperend blad kijken, en niets zien luisteren, en niet gehoord worden maken de dagen tot ongekende eenzaamheid. voor jou....voor…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis. Ik verdwijn onzichtbaar, in achtergrondruis.…

De lucht is afgezonken als een grijs dok donkere wolken tornen de regen los die striemend valt op de spetterende schaal van de straat haastig golft een veld van paraplus nat opgestoken glimmend overgoten fietsers rijden voorover gebogen in een zorgelijke horde malende pedalen de wind haakt in regenjassen reizigers bij de bushalte.…