Alle inzendingen over natte droom

Dromerig op mijn rug liggend in het gras met moeder natuur en de wind als gezelschap bekijk ik de voorbij drijvende wolken ik zie van die grote witte en iets donkere donderwolkjes er tussen, ze nemen vormen aan ze gaan leven, voor mijn ogen een glimlach kleurt mijn wangen als ik vliegtuigstrepen er een kus zie vormen kruisjes in de lucht…

Een lucht van dromen een geur een kleur een mens een wens inbeelden, zijn onderweg en misschien al geweest mogelijkheden alles kan uniek en enig van mij en de wereld een lucht van dromen samenzijn met mij…

Nog slaperig haar wangen rozig lippenrood de nacht bracht ze niet dus laat ze maar komen dagdromen vol geur en kleur en warme wolligheid aan romantiek handen wrijven over armen langs gesloten ogen rekken strekken de fluister glimlacht begint bij het begin er was eens ……..…

Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

liefkozend op een bed van innemende zorgeloosheid scheiden zich lichaam en geest op zoek naar dromen in een andere wezenlijkheid terwijl het lichaam rust schrijft het zich een draaiboek uitbundig in de nacht beelden uit het leven van toen of van verlangen in de labyrint van slaap…

De maan scheen helder haar rossige gloed boven de oude eik zodat ik de gouden tinten van de boom in de nacht kon zien als ware door toverkracht voelde ik me opgetild worden in een droomwereld waarin alles zo mooi was ik was weer jong zat op een schommel zweefde hoog op en neer vader duwde me moeder stond er lachend bij liefde krulde…

De vlucht in een droom Stroomstoot van fantasie Waardoor alles wat mogelijk lijkt Onmogelijk blijkt Door de gemene chemie Van ratio en vermeende realiteit Doodgeboren Verandert ‘n droom In desillusie Door de lepe fusie Van misverstand, Met benepen besef Dat het zo wel zal horen Dat de vlucht in een droom Zonder afwerpen van schroom…

zwart satijnen nachten met romig kanten broderie verweven puur en schoon warm en donzig lekker ineen gekruld met opgetrokken knieën ondergedompeld in het maanlicht van zoete slaap droomleven in de nacht zwevend stoeien in Morpheus armen…

Uit de dromen van de lente lacht de aarde in bloemen…

het liefste zou ik je uit dromen lichten jij man in mijn verhaal mij blozend aan je op gaan biechten in onverbloemde vrouwentaal mijn bloeiend lijf seringen laten geuren bloedmooi mijn lippen verven en mijn lokken zilverwit als jij dan nog de plooien weg wil strijken dan restaureer ik dit gedicht…

haar handen boetseren zijn gelaat hij is haar droom zijn ogen zijn groen als van de poema de scherpe blik er in van de havik zijn lichaam van de krijger zwarte schaduw is zijn naam ze lieft hem geeft hem de vleugels van de adelaar en hij neemt haar mee in zijn vlucht zij worden gedragen door de wind als in zijn fluister zwevend…

geluk is onderhevig aan ruimte, licht en tijd is zelden overdadig wordt door broosheid geleid ik denk nog aan verleden jeugd waarin toekomst stond voor morgen blind op zoek naar onbekende vreugd; de eeuwige liefde zonder zorgen…

neem een meerschuimen pijp blaas als bezeten dromen naar de wolken zie hoe ze ijl en fragiel uit elkaar ploffen voorspelbare nederlaag tot stukspatten voorbestemd misschien is geluk vorm geven aan de droom…

De opdracht luidt goed en kwaad Ziel balans te brengen, schoonheid Die voor de vaat vroomheid Verlaat voor het te laat Tafel of stoel is Vogel, ranke hinde Nevel, gras, beminde Aan, op, te, be, - zitten Ik wil droom zijn Blad aan boom Duizend kleuren Hoon Verklaar mij voor gek Nog word ik gewekt…

Engelen vliegen af en aan verbinden hemel met aarde als Jezus nog niet spreken kan doen zij het hoogste woord God geeft het Jozef in de slaap en net als toen die naamgenoot in lang vervlogen dagen is deze meesterdromer geschokt en aangedaan zoon van David ongehoord Jozef stelt geen vragen hij ontfermt zich als een Vader over…

vannacht wil ik dromen diep in slaap diepe, slaperige dromen over lange, lome avonden laat ze komen die nachten ik ben hier en zal wachten tot je er bent mij niet ontkent niet negeert maar mij begeert en mijn zuiverste ziel herkent ach, laat me dromen die slaperige dromen ja vannacht wil ik dromen over jou…

Zeker nu het een Witte Kerst is met al die lichtjes ook zo iets, van jaren gelee komt zij tot hem in zijn dromen vrolijk wuivend in een verlichte arrenslee Maar ach die dromen altijd vervagend en zijn huis blijft kil en leeg hij zou Hem willen vragen laat mij slapen zodat hij altijd in zijn dromen bleef…

Het kan raar lopen. Gisteren nog droomde ik dat ik door het sleutelgat mijn huis uit stapte zonder kleren aan om me te baden in de plassen langs de straatkant eerst zonder door te hebben dat men zich verzamelde om mij en naar me keek. Raar lopen kan het. Gisternacht van schrik ontwaakt en schaamte, en zoiets geks nog en vannacht…

Ver weg van alles, het kritisch gefluister en waar het zo goed is om te dromen.…

je zei me van je te dromen het bed doorwoelt geen Klaas Vaak die zich over me ontfermde de wijzer van de klok tikte secondes weg traag, trager traagst honderden schaapjes sprongen over het hek hun mekkeren deed me wakkeren mijn gedachten gingen wel naar jou naar ons naar de dag van toen we waren jong slank en vooral onbezonnen hebben…

het was stil vandaag ik droomde maar niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou we zwegen nutteloze woorden * het was stil vandaag bij jou…

Wanneer wij samen komen op dat pad waar de bomen scheef zijn gegroeid en als oud romeins bouwwerk gebogen gaat over ons twee pas dan besef ik het doel van mijn droom het is geen eind het is tijd om te leren leven lezen en schrijven verder weg kijken dat is geen einde dat het begin van een nieuw verhaal ......…

met een diepe zucht draait de droom zich om tot een ander woord en ziet zichzelf opgelost in moord...…

Ze keek nog eenmaal om tussen het riet de eerste lentebloemen te ver stond ik om haar dromen te zien verwaaide gedachten stervend in de wind. Ze ving het licht zo ik niet eerder zag we liepen verder en het leven sprak uit onze ogen.…

pas wanneer de zee enkel de glans van de maan lijkt te dragen en jij in je slapen rustig gaat ademhalen heb ik de loopplank ingehaald touwen losgemaakt om in het verstilde mijn hunkerend hopen als dromen in je oor te fluisteren…

Ver boven dieptes en dalen richting dromen vol mooie verhalen.…

Als de onverzadigde zomer wind herfstig de bomen kleurt, en met genadeloze zweepslagen mijn verborgen dromen van de takken slaat, dan zal ik mijn geheimen prijs geven.…

in mijn dromen zie ik jou in mijn dromen zijn we samen in mijn dromen blijf ik hopen in mijn dromen blijf ik geloven soms komen dromen uit…

Ik schets een droom op grote witte vellen, inktloze levens van verlangen. Ze wachten om te mogen. Aangeraakt. Kleine twijfelingen bloeien als winterrozen op mijn bevroren lippen. De tijd smeekt. Mijn hart slaat over. Ik tel mijn uren en sluip uit een huiverende stilte.…

Op het ritme van slaap, met jouw armen om mij heen komen er dromen en zijn wij samen tot de nieuwe morgen.…