Alle inzendingen over netwerken OR werken

Want altijd scheiding. Altijd weer begroeten, Gedreven door verlangen en gemis. Tot aan het uur van 't eindelijk ontmoeten, Waaruit geen scheiden is.…

De zon is op en 't is hier stil. Alles is fijn als een schil van iets. -…

De zee is één schuim. Kokend van woede. Zij vliegt voort door zich zelf heen. Dolle koppen doelloos krulle' over zich. Zij wordt niet moede holten te maken en holten te stoppen. Tot bergen zet zij om het hoge floppen van water, tot een berg wordt in het licht een flop van water, met glooiingen, zicht van licht schijnt daarin, maar het…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Dat jij aan mij en ik in jou werk…

zal het vat van electro motorische kracht de doos van pandora zijn of hebben wij het ongetemde paard van troije blindelings binnen gehaald zijn wij als onnozele kinderen gaan spelen met deze onschuldig lijkende energie nu hebben zij ons in hun spookachtige greep met een ultra fijnmazig netwerk waarin robotisering spel is geweest…

(zijn mond geurt nog naar tandpasta) Aan het werk dus, aan het werk! De slagen der stomheid zien te verslaan door kakelend op mijn handen te staan. -------------------------------- uit: 'Aan het werk', 1981.…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…

de straten kleuren rood schouder aan schouder scanderen ze de leuzen van de laatste geuzen over arbeidsvreugde en de ethiek van allen samen tegen het patronaat toch, dag na dag jaar na jaar jaagt het verleden hen op onverbiddelijk terug naar het kille land van Daens lange uren, korte nachten leven om te zwoegen voor een zwoerd van het…

hard werken hallo in dit leven krijgt niemand wat kado…

Onze baas mag het nu weten, ons werken was aangenaam Bijkletsen en lachen, onze pret had vaak geen naam. Onze job, deden we prima, we vulden elkaar goed aan Bij het ontwaken dacht ik, yep, naar mijn baan! Daar vond ik jou en onze dag was compleet en goed gevuld We deden alles samen, met liefde en geduld.…

Bij dag buig ik gewillig en strijk loon mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid, mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid. Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht maak ik gedichten zangerig en zacht en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht op hoeken van mijn tafel een…

een lekkere rijpe kolibrie vol met honing vanaf de tong waar waren wij gestopt door diepe groeven klinkt de gong dit werk nooit volmaakt maar naakt voor jou altijd geschreven…

Ik huis niet op deze aardbol, ik huis niet in mijn lichaam, ik vlieg los van mijn hoofd ik ga los van mijn naam, maar in het hart, zetel ik en mijn ziel vliegt hoog, ik weet dat, maar 't is enkel voor het dichten dat ik voor het aardse zwichtte.…

Ik zal zelf moeten werken, om te laten zien, dat ik hoor bij de sterken, om te krijgen wat me is beloofd en waarin ik zelf al die tijd heb geloofd.…

Ik zorg voor jou en voor jouw wezen probeer je lichaamstaal te lezen De voldoening die het geeft als ik plots even zie wie er binnen in jou leeft. -met Liefde-…

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag versaag nooit breek gedachten morgen wordt ooit…

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag en versaag nooit breek gedachten want morgen wordt ooit…

werk het gelaten de deur uit.…

Als Joran van der Sloot zijn vriendenkring Of zakelijke netwerk uit wil breiden Komt Peter R. de Vries steeds tussenbeiden En vult daarmee dan weer een uitzending Het chatten wordt Joran nog eens teveel Want al zijn vrienden blijken virtueel…

Als mijn netwerk nog maar beweegt: 'Slimme Leen neemt weer de benen.'…

het netwerk gloeide aan de hemel waren opwellingen te zien uitlopende kiemen waar je ook ging liggen flonkerde het er ontstonden gebaren uit een rafelige flits van een vrouw die lam van de hitte aan de rand van het water bij elke ademhaling zichzelf leek te beademen als houtskool drie zwarte vlammen nu ze de handen in de…

In eenzaamheid is het verdriet voelbaar tussen het netwerken van mensen lijkt de ziel een frivole schim achter het vitragegordijn schemert een egocentrische wereld vol schijnbeweging en bedrog en wanneer werkelijkheid klaart is wat er overblijft: Bezinning, niet los te krijgen van de ziel die in eenzaamheid verlossing zoekt ver…

Het huiselijke scherm dat nauwkeurig samen werkt met een licht toetsenbord mag rijke kennis aan een ieder geven sterke zegen brengen over heel de wereld maar doortrapt bedrog en boze dreiging scheppen beelden vol bange vragen beroven soms mensen God schenkt ons gaven groots of bescheiden wij -Zijn rentmeesters- mogen ze gebruiken…

ons ontging de logica van het gebeuren maar met behulp van AI ‘s en algoritmes begon de tekening te kleuren die nieuwe invalshoeken toe lieten voor meer dan de voor de hand liggende geijkte interpretaties vele handen en een kringvorm brachten grotere amplitudo’s in elkaar versterkend op de goede weg te zijn naar een fysiek netwerk…

Zo wordt uw netwerk zelfs nog uitgebreid. U leert het allemaal van lieverlee. Straks twittert u gewoon: 'Je maintiendrai!'…

In ijle golven van de zwaartekracht Vergeefs op zoek naar 't buitenaardse leven Zijn Melkwegzoektocht bijkans opgegeven Komt hij in 't netwerk van de Haagse macht Door Kaagse maalstroom moet hij zich gaan persen Een glazen kaasstolp wordt zijn universum...…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk? Zaagt ge immermeer, in 't somber woud verloren, Een droeve geest, die, 't stille graf ontsneld, Aan berg en bos haar weegeklag deed horen, Zolang de nacht haar schaduw…