Alle inzendingen over niet te evenaren

Hoe kan ik jouw schoonheid laten evenaren aan de wond'ren van deze hel? Dieper ligt jouw ziel, verborgen onder het ontastbare, stof. Woester dan de zee, meer kracht bezitten jouw woorden die hun teleurgang vinden in het geruis van het nu Hard is het zachte onthuld in zijn zijn en willen zijn.…

Ik vind, jij vindt wij vinden elkaar, op een komma, op een punt, op de evenaar. Ik vind, jij vindt Wij slijpen de messen wij smeden een verbond Vals plat, glad verloren, ik zeg je mijn liefje: ónze wereld is rond.…

Evenaar De poolnacht van een schone lei. Niet, niet doen. Voel je knoken, doe wat je wilt - ik doe het ook. Verwijder dagelijkse smeerboel. Niet, niet doen. Maak je op voor de grote trek.…

vind je het die foto als een draaikolk onder de evenaar richting de andere kant daar zijn wij ooit geweest een riviermonding die uitvloeit in de zee de zee eindeloos zoals dit hart jong maar oud tegelijkertijd alles gaat voorbij hout tafel genoten besloten de duivel speelt en ik blijf nog even…

ook al klinken woorden nergens naar, dit ochtendlicht blijft onderhuids gedragen, meerstemmig en zacht herinnerbaar pastelgeuren, met ons verbonden in een zee aan golven met vredig water gelijkgericht, onder prille kleuren bedolven als magnetische polen zo innig blij eindelijk, de zon is de evenaar voorbij…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

Een moeder heeft een hart voor haar kind dat kind wordt door haar bemind niemand kan haar evenaren zelfs niet het mooiste instrument de viool met haar snaren. Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie.…

Zijn spel kon ik nooit evenaren. Niet goed genoeg, toen. Jack ben ik dankbaar gebleven. Zijn KV 622 is een hemel op aarde. Dankzij hem kan ik weer genieten Van Mozart en van zoveel meer.…

nooit zal jij er in slagen om mij uit jouw mooi hoofdje te verjagen nooit zal jij ervaren hoe het is om met mij de ware liefde te evenaren nooit zal jij voelen wat ik met vurige passie wilde bedoelen nooit zal jij begrijpen hoe het is om met mij de sterrenhemel te bereiken nee...…

ik voelde hoe een koele wind mij plots omgaf wist je lach jij opende deuren die ik nooit zag schaduwde het felle licht met je begrijpende blik in dat goddelijk moment van harmonieuze rust heb ik je gekust de zachtheid van je huid ervaren teder hebben wij ondanks de hitte hemel kunnen evenaren…

Want niemand kan jou evenaren jij moet 's werelds mooiste zijn, daarom koester ik vandaag de dag van Valentijn!…

kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods scheppingsmacht willen evenaren…

Niets kan het evenaren, ontroert je meer en meer. Geen rijkdom en geen roem zijn groter dan die lach, Dat lachje, dat als in herkenning, jouw oog ontmoeten mag.…

o als ik dit in mijn verzen ooit mag evenaren…

zij voelde rond en warm oneindig lief in universele streling zonder oponthoud door breuk vouw of kreuk overzichtelijk tot in lengte van dagen omdat tijd geen deel uitmaakte van maar in rond besloten was zonder begin en einde door ons niet te evenaren omdat wij met ons lichaam helaas niet altijd zo goed konden rondkomen werden…

Jij mijn lege hemel eens straalde in de vele van je sferen een evenaar aan kleuren …. Jij mijn lege hemel, nu zijn er alleen nog puntjepuntjes aan een verdwijnhorizon…

Maar avondgloed te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond laat door geen glorieus verwoest bestaan zich evenaren. Ik aanzie die wondere ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal en keer op keer als voor het eerst zal zijn. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

treinreis zag ik bij oponthoud dat er op een biels tussen de sporen een metalen brilletje lag in zo'n geval gaat m'n fantasie dikwijls met mij op de loop en zie ik in gefingeerde verhalen het één en ander aan mij voorbijgaan het is de geschiedenis van het brilletje dat mij boeit helaas zal zelfs de fantasie de werkelijkheid nooit doen evenaren…

de beitel spleet zag scherpte aan vallende scherven steen venijnige bassen zongen in hameren het donker breken van tijd hoge tonen ketsten in lijden hun schepping voorbij jij verafgoodde god in het pogen zijn volmaaktheid te evenaren liet eva herrijzen maar zij was geknakt door die ene fataal brekende klap…

Voorbij de zwarte vrouwen van de evenaar huilt de hyena nog. --------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Gegroeid, gestreden, oud en wijs en zacht gestemd sterk en onafhankelijk van man en minnaar zonen, dochters, blijft ze zorgzaam langs de evenaar.…

bijzonder aan dichters is hun aparte positioneren op de marktplaats zij staan er altijd los van de vraag is er vraag naar neem van mij aan een type marketeren zonder evenaar geen haring of hemd of het is afgestemd worden behoeften dichterlijk gewekt draagkrachtig en potentieel aanbod overdondert disproportioneel daar komen de curven…

binnen het raam opwarming van de aarde sneeuw in maart weg in een sneeuwstorm zonsopgang en ondergang en zwarte takken spagaat op de brug in een ijzige windvlaag gaat leven omver het leven omver in de diepe zwarte nacht een stom stoepje - de nieuwe ijstijd gaan we met z´n allen te lijf aan de evenaar…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…

als ik miljoenen bezat dan had jij jouw wereld en dompelde je mij onder zinnen met lege woorden zal haar kruistocht evenaren de geur van darmen trotseren met in mijn knapzak een pop voor de troosteloze uurtjes dus jij kwam toch langs op een drafje, amazone jouw houding gaf genot en brak het verzet in mij -------------------------…

ons zag zitten het hoofd schudde bij al dat geredetwist Wat wist de evenaar van trots wrok en argwaan of zelfmedelijden? Welke god of godin zou niet in de kleur van toorn of verdriet langs zo'n hemel rijden? Het alleen werd samen van welke duur... wordt niet gegrift ...in banken.…

al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan poëzie o als ik dit in mijn verzen ooit mag evenaren…

druppel voor druppel verjaart regen in de oceaan atomen van haperend vlees verwarren zon met maan o, hemel nergens zichtbaar in wolkenloos rookgordijn onbeschreven blad, leeg door verregaande letterpijn kantlijn klinkt als evenaar lachen als een hard gelag alle huid, mergel, aarde sterft op deze laatste dag…

haar jurk had een split waaruit een been verscheen ongenaakbaar stapte dat de wereld in zij er achteraan met alles wat ze had ogen vol mensen verhitte wensen een sensuele stem haar borsten daagden uit door zich te open- baren in een niet te evenaren monoloog ze was de koningin de heren in een kring druk doende haar te imponeren…

de geur van bloed overpeinst de straat, met het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind zuigt aan de valreep waar benen zich lossen van het openbaar gewoel want alles lijkt de dood te doen herrijzen als de slagschaduw van de overspelige zon de tijd verduistert en manke nerven vervoederen tot de eenvoud van het dansen aan de evenaar…