Alle inzendingen over niet te evenaren

ik wist je altijd blindelings te vinden maar het streepje maan tekende mysterieus je naam volgde het profiel van je gezicht prachtig werden de zachte rondingen scherp uitgelicht we kusten de stilte van een dromend ervaren om het paradijselijke in de schepping samen te evenaren wij hebben sterren gezien maar in het volgen van de…

jouw stem is goud waard geweest met een bereik door bijna niemand te evenaren je raakte door drank en drugs kwijt wat je lief was de klank vernietigd schor zong je de liedjes waarmee je groot werd het publiek joelde je uit nu je overleden bent klinkt overal jouw muziek en zie Je wordt opnieuw de hemel ingeprezen dood doe…

heb me lekker tegen je aangevlijd neem je in me op Je geuren, rondingen en je gezicht maken me gek in mijn kop Geluk is in mijn ogen te lezen ontspannend genieten Niets doet mij weerhouden snel een geluksgebedje te schieten Hoe kan een mens leven zonder dit het besef van liefde te ervaren Het geluk te proeven valt toch door niets te evenaren…

stoelen, theepot, pen, schaar presse-papier en boeken, tot aan mijn denkbeeldige evenaar heb ik het beschreven alles in de kamer tot in de uiterste hoeken zodat ik op deze bladzijde mijn leven verder zal leven met mijn woning als noordelijk halfrond en mijn ziel als 60-watt-lamp trouw aan het plafond [Solipsisme: filosofische leer die stelt…

mooi dat mijn generatie weet dat cape kennedy allang weer cape canaveral heet en dat je daar altijd al sneller dan hier een baantje rond krijgt door meer lokale draaierigheid dichterbij de evenaar mensen op de maan via televisie voor ons niks nieuws onder de zon al schoot jules verne ons per kanon tot hooguit zestig graden onder nul…

Alwetende, dat nooit iets zal kunnen evenaren "het zijn" van de superieure schepping gerustgesteld en overtroffen met deze gedachten.…

Nummer 14 uit Betondorp J.C., slechts magische voetbalkwaliteiten Cruyffiaans, zowel vocaal als aan de bal, slechts een fabuleus fenomeen niet te evenaren, laat staan te overtreffen. Instituut. Icoon Uitmuntende aansturing.…

ik heb je zien stralen in affectie en warmte van binnen uit een oogopslag doorbrak de werkelijkheid ademde scheppingstijd opende in vorm en ruimte de woordloze dialoog die liefde bood wat samen ooit als spel is ervaren zal in verliefdheid die intensiteit snel evenaren in licht fluctueren mogen wij ons geluk en blijdschap…

Ik wou je gewoon zeggen dat ik van je hou zeggen dat ik om je geef zeggen dat ik je nooit kwijt wil jij wou me gewoon zeggen dat je om me gaf zeggen dat niemand dit kon evenaren zeggen dat de wereld onze liefde beneidde maar toen kwam zij gewoon binnengewandel in ons leven alsof zij gewoon alles kon kapotmaken tussen…

ach ik ben oud niet alle wonden kunnen nog helen al meer littekens heb ik nu dan huid maar jij blijft jong althans in mijn ogen ook al evenaar je bijna al mijn jaren je zonnestraalt me door de donkere nacht bedekt rauwe wonden met een fluwelen korst je lach stilt de pijn van botte messen die het lange leven almeer in me stak…

Varend door haar haren Glijd ik langzaam langs haar nek Dit geluk te mogen evenaren Geeft mijn welzijn weer een plek Strelend langs haar benen Voel ik de warmte door haar huid Ik zou haar alles willen geven Voor dat prachtige geluid Haar lach heeft mij bezeten Glimlach met blote tanden En een stem zo zacht De pracht, van diep beneden…

je wuift lente met zomerbloemen bloeiend in je hand jij woonde al jaren aan de andere kant waar wij modderen in sneeuw en ijs geeft winter spaarzaam een groen kleurtje vrij in zon en op jouw zuiden maar bol en knol hebben in herfstig rust elan vitale kunnen vergaren in lentepril gaat onze kleur en geur het jouwe weer evenaren…

Niets zal nooit hun zoenen evenaren, zij hebben dat bereikt waar ruimte tijd en tijd weer ruimte wordt. Hun gebaren in de stilstand stremmen zonder spijt om hun bewegen, vroeger bron van nijd. Strijkt het haar lichaam aan, zijn woord wordt glas: het ziet wat komt, wat is, en wat er was.…

En komen we elkaar vervangen, wordt de hengst van passie als overwinnaar bereden, beteugeld, gevleugeld van verlangen en verschuiven tekens aan de evenaar.…

de boom een groene waas met rode schittering een stal in mos wat beesten en de grote donkere os jozef en maria rond een stralend kind dat in eenvoud zijn geboorte vindt die herinneringen uit het kerkelijk erfgoed warmen nog altijd mijn bloed met zang en gebed heiligen langs hoge pilaren die sfeer is niet te evenaren helaas…

ergens moet ik beginnen met stappen zetten gewoon touwen vastknopen knopen ontwarren blind navigeren zeeën bevaren stranden bij eb ergens moet de evenaar samenvallen met de horizon zodat ik mijn sleutels weer vind Heilige Anthonius goede vrind verre buur, nou ja arbitrair bepaald altijd wat geen einde in zicht boogminuten…

zonder gezicht slechts de voering verwaaide lichtjes in excuserend gebaar toch kende ik haar had de voetstap gemeten maar het gezicht vergeten ze liep door naar de gekozen verte ik probeerde haar te bereiken om tenminste eenmaal in de diepte van haar ogen te kunnen kijken haar ziel te ervaren en zo het leven in zijn volheid te evenaren…

linke lenteleugens kunnen slecht verklaren wat ik met matte middagen in mei precies wil evenaren schuldgevoel, mijn cultgevoel ik neem me zo graag mee bedolven onder golven van een nooit verstilde zee tranen vlokken schuim uiteen onsamenhangend uiteengaan kapot, verspreid altijd terugverlangend naar de stilte na de vloed naar een altijd…

hij was geen tovenaar maar bezat de magie om mensen te bevrijden van de remmingen waaraan zij vaak lijden hij stal hun blikken nam ze mee naar onbekende plaatsen liet ze warmte en dan weer strenge kou ervaren zij zaten op het puntje van hun stoel om als eerste zijn emoties te voelen in een hemels evenaren zij ademden mystiek toen…

als je het met liefde beziet in het zachte kaarslicht kan zelfs ‘t eerste daglicht de warmte niet evenaren…

Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of niet eens evenaar, nee, het is welletjes geweest, ik gooi mijn woorden met liefde als boomerangs terug naar de Bronnen. De onderliggende boodschap bewaar ik om anders en even krachtig uit te delen als een deemoedig paradijsvogeltje.…

De spin, een wonderlijk fenomeen Met fijnzinnige precisie weeft ze met ragfijn zachte snaren een schitterend web om zich heen dat door niemand is te evenaren Ze balanceert onverstoord gedragen door de wind met souplesse op haar zijdezachte koord uren in het rond en is haar creatie volbracht hangt ze boven de grond dan rust ze in het…

Ik verheug mij in de HEER Er is niemand die Hem kan evenaren Hij wil mij in Zijn goedheid bewaren Zijn liefde keert steeds weer. Ik verheug mij in de HEER Hij wil mij bevrijden van alle kwaad Hij is mijn sterke rots en toeverlaat Ik zing een loflied, Hem ter eer.…

Het mooiste voor een moeder is een kind baren, dat kan niets of niemand evenaren.…

die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de paradijzen die gesloten waren door de wens om god te evenaren…

Vandaag kwam gisteren opnieuw tot leven Als long time yesterday in yesteryear Een bomexplosie richtte mijn vizier Op toen, Melissekade Leidsche Rijn Voor mijn verdrongen geestesoog verschenen Castellum Hoge Woerd Heliomare De Dampkring Westerlengte Evenaar Monarchvlinder Partout en Pratumplaats De Réaumur Beaufort en Fahrenheit De Johanniterweg…

wel vertellen En wat misleidend glijden je ogen langs mijn lichaam en je tovert een sierlijk sieraad uit je zak hier, sorry het is niet ingepakt en krijg van jou een halve maan Geruststellend laat je jouw ketting zien met de andere helft van het sieraad en bovendien vertel je me deze twee bijelkaar samen wij een volle maan vanaf de evenaar…

stoelen, theepot, pen, schaar, presse-papier en boeken, tot aan mijn denkbeeldige evenaar heb ik het beschreven alles in de kamer tot in de uiterste hoeken zodat ik op deze bladzijde mijn leven verder zal leven met mijn woning als noordelijk halfrond en mijn ziel als 60-watt-lamp trouw aan het plafond -----------------------------------…

Was ik maar aan de andere kant van de evenaar. Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten. Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donker onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid.…

al van verre jouw warmte in je ogen sprankelden ondeugende beloftes om ooit in dat geluk te mogen spiegelen want uit het diepste zuiden komen altijd de mooiste bruiden we leven in seizoenen vol records de een nog mooier dan de ander alleen liefde heeft zich omgord met spanning en intensiteit van jaren die bijna eeuwigheid evenaren…