Alle inzendingen over nieuw bestaan

Wéér een stap gezet, in mijn nieuwe bestaan. Wederom één en hoeveel nog te gaan? Het moest uiteindelijk zo lopen en niemand treft blaam... Wéér een stap verder in mijn nieuwe bestaan. Wederom één en nog velen te gaan! Voortaan prijkt er, na twee decennia, in mijn paspoort weer m'n meisjesnaam.…

De weg is duidelijk Hoe hem te lopen Waarheen hij gaat Wat op het pad ligt Hoe daarmee om te gaan Hier begint mijn nieuwe bestaan…

Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

Gegeven in een nieuw bestaan zoek ik in hoop naar mensen en zal gaan door duizenden muren Die verlaten stilte van angst stil sluipend in het duister zal ik ooit vinden waar ik al die tijd naar zoek…

Vanochtend toen de zang het bewustzijn prikkelde tot een lach En wind en dauw speelden met de vitrages, heel vilein Verrees mijn lijf, zij het wrang in een nieuw bestaan zo ik gewag Licht de tonen, hoe mooi de beelden om aanvaard op aard te zijn.…

in de luwte van de zonnewind waar veel manen schijnen ben jij mijn kind geboren tussen sterren die verbleken nova gaan expanderen imploderen naar een nieuw bestaan ja licht maar op met jou wil ik in zonnetijd de eeuwigheid met onze liefde evenaren…

Ik wil hier niet meer blijven Ik wil nu zo graag gaan Weggaan en nooit meer terugkomen Op zoek naar een nieuw bestaan Waar mensen me nog niet kennen Waar ik een vreemde ben voor iedereen Alles achter me laten en vertrekken Helemaal alleen...…

in donkere kamers zit ik te schaven aan een nieuw bestaan wijl leven voorbijgaat tot ’t zonlicht door het venster me verplicht om met een glimlach naar buiten te komen de wereld te vertellen dat vanaf nu lente me vergezelt dat wat was voorgoed heb achtergelaten wat me beweegt weer willig liefheb…

Spanning die rond raast in mijn hoofd Legt een band van ongeloof rond mijn hart De waarheid loop ik achterna Waar de werkelijkheid een vaag gegeven blijft Zie ik haar staan in de grijsheid van twijfel Bibberend kijk ik in mijn hart Is er nog iets weg gelegd Voor een nieuw bestaan…

Kijk me aan wanneer de dag naar schemer reikt De avond vallen gaat Blijf bij me Als het donker stiekem en stil langzaam oplost in de dageraad De zon komt op Een nieuwe dag breekt aan Ga maar Ik kan het nu alleen wel aan Met aarzelende stappen, balancerend op een nieuw bestaan Weet ik dat ik nooit alleen zal staan Intens…

Ik ben aan 't bouwen aan een nieuw bestaan. Maar tóch rouw ik, om jou, om wie jij was in mijn ogen en in mijn hart... Ik rouw. Jij leeft je nieuwe leven. In "mijn" oude thuis, met onze kids. Daarom huilt m'n ziel, om mij, om wie ik was in jouw ogen en in jouw hart...…

rode plassen wachtend in de regen tot je naam werd weg gewist Kaal leeg eenzaam sloffend op weg naar je nieuw bestaan Dode blikken lege ogen vermoeid de hoop opgegeven Afgebeuld werden ze doorgestuurd naar een ander kamp waar ze uiteindelijk in rook zouden vergaan…

Naar een nieuw bestaan waar licht en sterren mij ontvangen door licht en warmte omarmd voel ik een eindloos vertrouwen.…

Naar een nieuw bestaan. Ik draaide mij om, om naar de achterblijvers terug te lopen. Dicht bij de plek waar jij nu rust, vloog een vogeltje met ons mee. Het vloog van boom naar boom, van tak naar tak. Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort van blij.…

je schaduwen vervagen door het heldere licht dat anderen aandragen je lieve lach krijgt zonder zorg en pijn weer warmte en kracht ogen lichten op en stralen als de mams uit vroeger dagen in aanpakken zonder dralen jij bent meer dan herinnering leeft weer op tussen ons in samen verder gaan in een nieuw bestaan…

Dit gevecht is niet te winnen vanuit een strak verstarde blik in zichzelf gekeerd naar binnen gevangen door een bangerik soms moeten wij buiten spelen om alle angsten te verslaan en de wonden laten helen voor kansen op een nieuw bestaan door het kijken over bergen vallen schellen van de ogen wie ontsnapt aan eigen tergen hoeft zijn tranen…

ik zag de stukjes leven het laken en de nattigheid regen heeft je niets te geven met zon was je nu alles kwijt ik zag het speelgoed en je tranen op een beer grijs was ook je kleding je was toen niemand meer je jeugd droomt van een nieuw bestaan, je spellen zie ik door je handen gaan met ogen vol herinnering je verkleumde door het…

bestaan…

ik heb haar op de gouden rand zien staan van een lichtende wolk met donkere kant omgord met een stralend koord het vlammend zwaard geheven in de laatste dagen van ons leven zij oordeelt niet maar klieft waar goed en kwaad verbonden zijn in pijn heelt zeer om weer naar rein te schonen ooit zal er weer een nieuw bestaan zijn bezieling…

Zolang je nog maar weet waar het noorden is de weg omhoog Vluchtend beland je in het verhaal van een ander weven zich draden over elkaar vormend een grillig patroon zoekend een nieuw bestaan uit onverwerkt verleden in het heden van wie wegtrok met de noorderzon ontladen door een hert ontvouwend je a-vier ontwapent zich de hartstocht…

bestaan U, snel vergrijzend, laat een traan Ik ben mijn eigen metgezel Tot Pierlala zegt- tule, snel…

bestaan…

zet ze als een stut onder een wankel dak ze dragen met gemak de liefde voor een nieuw bestaan…

het is een man gespaard verdriet met rente over rente in 1x van de rekening gehaald & aan geliefden uitbetaald en zijn opgepotte woede verast en verstrooid op de bodem van een nieuw bestaan…

Langzaam volgt de menigte, Schuifelend haar achterna, Het begin van een nieuw bestaan. Die dag vol regen en hagel, Bij het afscheid brak de zon weer door, Rusten zal zij tussen rode rozen, En de liefde van iedere geliefde.…

Kijk ook naar het gedicht: "applaus voor mijn zus" van 20/04/2008 ++++++++++++++++++++++ André is gestorven, André is gegaan, hij mag daar nu leven een heel nieuw bestaan, want al wie hier klein is en vaak zonder eer, ze worden geheven in 't licht van de Heer.…

bestaan ontginnen van wegen in de oudste oorden van het geboorteland als het proppen van vergane dichten en opnieuw beginnen in de geest van de oorsprong…

Zoals de herfst nu bladeren doet dwarrelen en hen doet vergaan om humus te worden voor weer een nieuw bestaan, zo weten we allen wat eenzaamheid is en trachten we weg te lopen van vragen die te groot zijn voor een antwoord.…

Het zigeunergezin arbeidt vlijtig naast de woonwagen bereidt lustig de avondmaaltijd daarbij springt de hamer druk op en neer gaat een oude gebroken stoel te lijf geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan de hoge verlaten molen ziet gelaten op die mensen neer zijn gebroken wieken verlangen vergeefs naar ronddraaiend werk toch is hij blij…

me belangeloos biedt want ik adem, zie, voel en kan horen ik kreeg veel meer dan ik heb verloren aan ’t dobberend zijn dat ik achterliet Zou ‘t met de dood ook zo kunnen zijn dat we existeren in een nieuw bestaan wat meer openbaart als leven op aarde en wij ervaren als toegevoegde waarde voor de ziel die van de mens is gegaan…