inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.872):

Levendood

Stel dat ik me iets herinneren kon
van de tijd voor ik werd geboren
toen ‘k beschermd en aangenaam
volgroeide in het moederlichaam
en niets m’n drijven kon verstoren

Maar al wat ik had raakte ik kwijt
ik werd door de natuur verdreven
mijn angst werd allereerst gebaard
en nadat m’n wegen waren geklaard
ademde ik schreeuwende het leven

Nooit had ik ’t moois kunnen bedenken
dat het bestaan me belangeloos biedt
want ik adem, zie, voel en kan horen
ik kreeg veel meer dan ik heb verloren
aan ’t dobberend zijn dat ik achterliet

Zou ‘t met de dood ook zo kunnen zijn
dat we existeren in een nieuw bestaan
wat meer openbaart als leven op aarde
en wij ervaren als toegevoegde waarde
voor de ziel die van de mens is gegaan

Schrijver: sacrajewa, 10 juni 2004


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 442

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)