Alle inzendingen over nieuw licht

De bol kan draaien om zijn as, brengt nieuwe ideeën, maar ontloopt geen kras. Zou het niet fijn zijn als de bol ook rollen mag? Zeg tegen het één hallo, tegen het ander gedag. Nieuwe plekken en nieuwe gezichten. Nieuwe gevoelens en nieuwe lichten. Vul de bol en leef erin, sta er niet buiten en ga er niet tegenin.…

licht zie ik de lentelach weer op je gezicht…

Gebroken beelden, hier in mijn huis op de slaapkamervloer Ze vervagen nu, ik fluister in mijzelf: ik voel het, zij staat nu aan het roer van mijn hart en brengt nieuw licht in het duister Gebroken beelden op de slaapkamervloer Ze verdwijnen Daar waar zij nooit in slaap zal vallen naast mij, ik fluister in haar oor: ik neem die…

ik verwacht... opnieuw de zon de wereld wordt alsmaar beter vraagt het aan moeder of meter of de pasroor, desnoods aan een non ja, ik verwacht... opnieuw die zon dat hoopgevend nieuw licht lach en zing, trek een blij gezicht zowaar, mijn naam is... leuke John…

licht werpt gloort er weer een sprankje hoop…

Al het gelovig licht wat toehapt wordt vol verlangen, gevangen en vervolgens in haar schaduw vertrapt. Met droevige, verlaten, zwart omrande, hunkerende ogen wacht zij tot een nieuwe prooi blijft staan. Zij kijkt hem diep, doordringend aan. Zie haar, opnieuw, met opgeheven handen wachtend, smachtend, tot nieuw licht zal landen.…

Al zoekend langs de horizon ik zoek en vind een ster Als die mij nu eens wijzen kon helaas, hij staat te ver De ster een lichtpunt op mijn pad zorgt dat 'k niet struik'len zal Al leidt hij mij niet naar een schat het is een licht door 't dal En na het dal, de zon komt op het nieuwe licht is daar Ik kan nu klimmen naar de top maar ook…

morgen, luttele uren van heden zal ik nieuw licht ontdekken is hoop de kleur van kwetsbare harten in verwachting waar eens alles gelijk liep in evenwicht met de seizoenen van struiken en bladeren en waar de koude dood sluipend, ondergronds op weg ging naar een aardse wedergeboorte lijkt alles omhuld met de valse zucht…

licht gegund op nu nog onvoldragen dagen…

de zon vervaagt het jaar wordt oud een schilderij zo uit mijn hart de winter zal nog kouder zijn ik voel me verward ganzen vliegen naar de warmte toe verdwijnen langzaam uit het zicht had ik maar vleugels dan vloog ik naar het nieuwe licht als een zonnestraal kwam je in mijn leven maar als een herfstblad vloog je weg met gouden stiksels…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

Als golven die op kiezelstenen stranden als jagend tijdverschijnsel in de stormen zal mijn gedachte strijden tegen banden die leven klemmen tussen oude vormen zo brengt een nieuwe dag het nieuwe licht, maar wel in glans door oude zon beschenen, dat wordt door ‘t oude duister niet ontwricht, het helder schijnsel zal zijn krachten lenen dan…

licht 27 april - 3 mei 2008…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…

Pasen is alweer een tijd voorbij Hoewel het in mijn hart elke dag Nog Pasen is - Tijd voor ruimte, voor toekomst Die in mij allang verdwenen leek - Is er elke dag - Goddank - weer Dat nieuwe licht dat vroeg al Aanklopt aan mijn donkere, Gesloten buitendeur en deze Heel voorzichtig op een kier zet Naar wat nog van dit leven rest;…

water,vuur,licht!…

water,vuur,licht!…

Vandaag veel zon en morgen zeker regen maar misschien is dat zo zeker niet en komt de nieuwe dag met onverwacht toch weer nieuw licht en kan mijn ziel weer zingen. Het heel gewone, dagelijkse leven, het glimt van zin en van een diep geheim.…

o vroege morgen laat mensen wandelen ver over de velden in verse morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid…

Aan het einde van de horizon gloort voor jou een heel nieuw licht je mag nu met de engelen zingen samen voor Gods aangezicht Hij heeft je aardse lijden gezien en gaf antwoord op jouw vragen het was moeilijk afscheid te nemen maar Hij zal je voor eeuwig dragen Rust nu maar uit, je strijd is voorbij je bent nu voor eeuwig thuis God zag…

spinnend aan het wiel der tijden wentelend in het dradenspel lijnen met verzilverde zijden flonkerend in een hemelse hel draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder…

Met goddelijke krachten, door dit universum: het zal de laatste lichtende bloem, nieuwe zonneschijn, nieuw licht geven... om door te dragen, nieuwe manier van leven te vragen van mensen: de wensen van vlinder en bloem, van Petra.…

zij kierde het nieuwe licht in een oogopslag vol verbazing door een vrijwel eerst ontmoeten in wederzijds begroeten wordt behoedzaam getast juist het oude bleek geen last in solide kracht snel parelde de eerste lach door een lucht die eindelijk schoner dan zijn schepping was waar somber stoffig en vervuild het milieu…

Transformeerde diep verdriet en pijn, van mezelf en andere mensen, tot een nieuwe manier van zijn. Een oud gedicht met nieuw licht van getuigenis.…

Maar vooral de liefde die je geeft geeft elke nacht nieuw licht. Het is waar eind een nieuwe start is en ook jij en ik weer zijn verweven. Waar lente de winter weer ontmoet begint opnieuw voor ons een leven. Het is de cirkel van ons leven en als er ergens nog een god is... moet die beslist hebben geweten...…

Een verslagen gezicht werpt nieuw licht op een gestuurde hand die zwicht voor een vurig verleden ooit ontwricht Een moeder met geweekt gelaat smeekt voordat haar laatste traan breekt Liefde bleek anders dan 't eerst leek Dus zakte de troon van vader op zoon Een zorgelijke ziel met zwarte kroon onbewust gemaakt tot een perfecte kloon…

in zijn bek Licht en leven bracht zij mee Het donker begon te wijken De kloof oogde minder zwart en minder diep Rakend aan het nieuwe licht Werd het donk're gat geleidelijk aan geslecht En kwamen de twee koningskinderen Na een lange, zware tocht toch weer Bij elkaar terecht In liefde opgedragen aan Jeannet 1980 - vandaag…

Maar aan de kim verrijst nieuw licht zonnestralen beschijnen de aarde een witte vogel strijkt neer die de eeuwen door vrede bewaarde.…

Een wakend vlammetje dat vanuit de duisternis een nieuw licht wil schijnen op dat wat dreigt weg te zakken in het aardse venijn. Het is daar voortdurend in elk geval van voorkomend leed. Een geestelijke reddingsboei in wat hectisch leven heet. Wanneer op de woelige baren het leven aan ons geen zeebenen heeft gegeven.…

En ook des morgens in het nieuwe licht Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.…