Alle inzendingen over omarmen

Mijzelf vergelijken met anderen is mijn grootste fout Jammer, de bewustwording, het voelt als te laat Mijn hemel, ik sta alleen en het is al zo koud Niemand, niemand kan het weten behalve als ik praat Het geroep om steun naar een God die mij groet Help mij, steun mij, heb mij lief, omarm mij vandaag De kracht in het lichaam het moet terug keren…

Waar water en aarde elkaar zoenen En sensueel omarmen Hier zou je moeten zijn Maar waarom voel ik je niet?…

Eérst een schomlen, traag, schoorvoetend, met heel teder handbewegen, Dán een zweven, hangen, schuiven langs de planken, vederlicht; Straks, een plotsling ópwaartwillen, of zij eensklaps vleugels kregen, Hoog opzwaaiend blanke handen en met stralend aangezicht… Nu, als zomervlinders, flidderfladderend rond rijpe rozen, Zwenken zij, elkaar omarmend…

een volgende carrièrestap vandaag vieren wij jou precies om wie en wat jij bent jouw gevoelens en gedachten de worstelingen ook daarbij oprecht boos, verdrietig en blij vandaag vieren wij jou jouw begrip, geduld en liefde de aandacht ook en attenties die jij anderen graag betoont gewoon omdat jij dat bent vandaag vieren wij jou omarmen…

voelen voel maar aan je handen zeker ook aan je voeten en vooral je grote teen voel vooral ook aan je gezicht maar ook je benen, armen streel je haren en je hoofdkruin vooral ook die stoppels op je gezicht (man) vooral ook je on-effenheden in je gezicht (vrouw) wees oprecht verbaasd over wat recht moet zijn maar krom voelt, aanvoelt omarm…

genoemd maar dood verzwegen de beperkte vaccins hebben de werkende jongere gekregen Vijfentachtigjarige een uur in een lange rij blauw van de kou na urenlang reizen zonder vaccin weer terug naar huis Hoe droevig is ons lot in deze dagen waarop niemand ons bezoekt of met ons spreekt totdat de bel weer rinkelt en wij elkaar kunnen omarmen…

HEBBES Ogenschijnlijk vallende vitaliteit Maar uiteindelijk intens vasthoudend Aan elkander en aan de muziek Weglopende muziek, trekkende muziek Maar steeds weer terug door elkander te vinden Glijdende muzikale schaal tot grootse hilariteit Liefde voor de instrumenten, kusje Klap, klap, klap, la, la, la Sta, val, lig, spring en omarmen…

Je wilt mij omarmen. Je wilt mij dienen. Je wilt mijn nederige slaaf zijn. Ik wil gezag en macht over jou. Ik heb gestudeerd, jij was slechts een schoolkind. Nu ben je volledig krankzinnig. Ik daarentegen ben een volledig gezonde en evenwichtige vrouw. Ik ben sterrenkundige en bioloog.…

'k grijp - gerezen tot u - naar u, zo trouw verwacht, ter vuurge omarming... vruchtloos pogen! Uw vorm is wind... uw schijn is logen... een hersenschim... een droomgedacht... O! heerlijk beeld der ijdle dromen!…

'k Wil niets dan mijn Kloë omarmen! - - - - - - - - K l o ë. Ach, zinken ook nu nog die tronen, Mijn Lykas, of klimt hunne waarde? L y k a s. Zij zijn mij nog minder dan voormaals! 1786.…

en zwaaide wat met me armen Je greep me vast en ik voelde mijn darmen Aan mijn arm trek je me dicht tegen je aan Mijn haren vormen gordijntjes over ons gezicht Jou aroma dringt mijn lichaam binnen ik kan me niet bedwingen mijn lust draait op terwijl ik begrijp dat jij vastgevroren bent iik wend mijn lippen Richting jou wang probeer jou te omarmen…

De laatste omarming van de minnaars voor de dagelikse dood. Ik omhels het geluk dat me verlost uit het tingeltangelleven en uit de paar half-schuine etablissementen, -- een paar danseressen, een danser-diseur, een klein, arm orkest en een familjaire waardin,-- waar mijn leven te zieltogen lag. De zon brandt, de zon breekt, de zon barst.…

Jouw hals is een plek die ik wil omarmen. Samen even in de stilte van het leven en ons wanende op dat ene terras. Een omhelzing in het nu met de gedachten aan het verleden. Alleen wij samen met de zonnestralen op de ziel die is afgesneden van ware liefde, welke altijd onze levensader was. Ik geniet van de melancholiek op je gelaat.…

en daarom haar leven dat God haar tijdelijk schonk met liefde omarmen. Ze ging nu liefdevol zorgen voor haar tijdelijke leven. Haar pijnen omarmde ze. Maar de stekels werden toch nog groter en gevaarlijker in haar hart. De distels leken maar geen bloemen te krijgen. Haar geest werd krankzinniger, zo voelde ze.…

Voor eens voelde je weer de pijn van het afscheid, inplaats van de drang om het onbekende te omarmen.…

lijfelijk orgaan dat altijd waakt over zijn onderdanen Ik ben klaarwakker, helder als kristal Omar Kayyam moet dit zijn opgevallen: ons leven hier op deze blauwe Bal kan als een kurk van de champagne knallen Laat niet je leven leiden door moraal of door de angst voor 'n hypothetisch falen Leef, Dans, Ervaar, Drink, wees niet triviaal omarm…

het is niet makkelijk gedenk dus mijn zoon, de Koning der Joden gedenk ook uw staatshoofd, de koning der Hollanders toen Zijne Majesteit sprak over de beste plek op jullie, mijn aardbol om te leven wie aan dat Koninkrijk bijdraagt draagt ook bij aan dat van mij van der Staaij lever je bijdrage, ga, daal neder ik God vorm je ik zal je omarmen…

Hoog aan de kim vol pracht en praal doet zij rijkelijk statig statig wel subliem haar intrede Glanzende geheimzinnige vrouwe gehuld in sluiers zal hemel en aarde omarmen met fijne schrede.…

Ze hadden van die ouderwetse sterretjes Maar straalden zelf nog meer of beter Tinteling in de ogen van nieuwjaarfrisheid Met de beste voornemens en wensen Niets dan hartelijkheid en warmte, cool Zelfs zonder omarming voelde je de schouder Van die ander, die andere naaste Nederlander Maar toch overheerste de bescheidenheid?…

Omarm mij monnik en zet een krans van madelieven op mijn hoofd. Ik ben een man die de weg kwijt is. Mijn gezicht is van raadselachtig fluoriserend paarlemoer. Ik ben tegen iedereen kuis . Behalve met mij zelf. Ik ben een arme krab. Ik kan amper dansen op mijn rozerode voeten vol zwellingen en vochtophopingen.…

Hij kwam, En toen des avonds door het fluistrend lover De maan hen schalk belonkte, waar ze sluimrend Elkaar in de armen lagen in het lis, Toen kwam de hinde om heure dorst te laven Aan 't meer terug, niet bang meer voor de jager, Daar zij getemd die wist in zoete omarming...…

Rustig zware adem, ligt het land, onder de omarming. Een grijs kleed van een koningsdochter, zo is de slierende smoor, maar de gordijn van de verre regen verbergt niets. Damp van het land, lied van de aarde, levend als geboren gaat de klaarte uit de gulden gorgel van de leeuwerik.…