Alle inzendingen over omarmen

Op welke wijze ik je klanken beleef met het lichaam van waar einde nog niet in zicht is tegelijk staan alle zintuigen open om menig verandering te omarmen Genietmomentjes van kalmte en rust worden ervaren in wereld vol drukte en hectiek.…

mensen hun ware krijgskleur tonen vervoering op gezichten krijgen de tooi van regenbogen, een permanente liederen ontkiemen op de ranke lende van een vulkaan gewortelde voeten in de levensoceaan een ode aan godvergeten goden en op de longen van de wind perkament getekend in de as van vliegend vuur, schimmen die geblinddoekt elkaar omarmen…

We hebben te lang geslapen besef ik me wanneer jouw omarming me tot diep in m'n hart raakt. Al zwijgend spreken we openhartiger dan ooit te voor. Maar dat laatste stukje blijft verborgen omdat ik je eerder al eens verloor. Nu wakkerder dan een mens kan zijn om 5 uur 's nachts zien we elkaar.…

Het is inderdaad zwart rondom, als ver weg in het ijskoude heelal, zonder hoop op hereniging of iets van milde genade, zo lijkt het, zo schijnt het, maar diep in mijn hart koester ik de stevige omarming, die ik haar meer en meer zo graag wil geven.…

Zelfs al komt de zon nooit meer op, dan nog zal ik je weten te herkennen en diep omarmen in het meest verschrikkelijke.…

het vat Is niet te vullen Nooit erkenning genoeg Om het zelf te geloven Angst voor afwijzing Verleidt ons tot versmelten Met veilige opties Voldoen aan om Jezelf afwijzen zorgt voor afstoten Van onveilige delen Van onszelf De opvatting Te moeten veranderen Om goed, beter, waardevoller Te worden, kern van het probleem Omarm…

toekomst zeker met zijn 'zijn', zijn pijn Ik kwam hem, Ederveen pas tegen op "'t Stenen Hoofd" aan ‘t IJ, Amsterdam; hij met zijn hondjes ik met de mijne: Labrador Mika Ik herkende hem onmiddellijk maar speelde daar niet op in wel op onze mooie honden wat zijn ze lief, wat zijn ze braaf Arjan Ederveen, onovertrefbaar een man om te omarmen…

helder licht zal over de aarde vloeien en warmen Het goddelijk Kindeke zacht Dat op aarde in een kribbe geboren wetend dat weken op Het werd gewacht lieflijk zingen rond hem d’ engelenkoren vrede die voor iedereen wordt gebracht… Een ster die onze harten zal verwarmen en de weg lichten die wij moeten gaan om ieder eenzame liefdevol te omarmen…

Ik zou een helpende hand toegereikt willen krijgen voor mijn reis die mij zal begeleiden tot de laatste oevers worden bereikt Omarm mijn angsten, mijn moed die verbitterd is geraakt door de jaren heen Het gevoel dat iemand mij heeft vastgehouden voor het moment van afscheid; tot ziens.…

Bovendien volgen donkere momenten en regerende schaduwen uit andere tijden haar niet meer achter omdat ze een voor een oplossen in het luchtledige waar zij voortaan geluk in licht en warmte aantrekt om te omarmen, verbinden en delen met een medemens.…

meer aanraken, Voorbij zijn mijn aardse taken, Toch zal ik er altijd voor je zijn, Want je bent een deel van Mij, En al zijn de meeste mensen mij vergeten, Voor jou zal ik blijven schijnen, Net als de ster, Ben ik voor jou niet ver, Je hoeft alleen maar aan mij te denken, En ik zal naar je wenken, Tot het moment dat wij, Elkaar ooit weer omarmen…

manier de restanten van Arthur Rimbaud ik ging alle huizen na waar hij had gewoond en ik probeerde hem daar te zien verschijnen dus ik begrijp die geestdrift van hem wel dat fanatiek zoeken naar plekken waar Vincent welzeker is geweest het tasten naar nog reële overblijfselen en daar blij in hem duiken althans zoveel mogelijk hem stevig omarmen…

Het is het enige siergraf, wat ik omarm en dierbaar kus. Het is duidelijk wie ik als grootste kunstenaar daar adoreer. Zelfs bij de grafzerk van Marcel Proust zwaai ik magertjes. Even denk ik Oscar met veel gedreun uit het grote grafmonument te zien snellen om mij terug te kussen.…

kwijt mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht sluit nog niet jouw rode lippen spreek met mij in het avondlicht over reizen op een ezel voor de volkstelling in Bethlehem hoe er schone liederen klinken die worden gezongen door ’n engelenstem mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht wil je met alle liefde omarmen…

stad niet meer zien’ nu keek ik m’n ogen uit, liep van verbazing naar verbazing wat gun ik dit een ieder die dit leest ook te zien, te beleven Rutte gun ik natuurlijk een glas witte wijn in de grachtengordel want hij, de Minister President en zij Amsterdam de hoofdstad zijn beiden zeer excellent in woorden en daden en volharding zij omarmen…

Dat bedoel ik niet Tuurlijk is Rotterdam nu mooier Qua uiterlijk Het is schitterend Al dat bruisende leven in de stad Daarin omarmen we het internationale De culturele rijkdom Maar gooi diezelfde stad ook open Voor anderen die niet als toerist, zakenman of reiziger komen Creëer geen schijnbedreigingen Top-(0)10-reisbestemming Steeds meer…

de vindtocht naar het volwassen worden jou leert de geschiedenis van het volle leven dat het perfecte moment zich niet tellen laat dat wat je wilt je vol passie altijd moet doen met de creativiteit van het gezonde verstand nu jij vandaag zo weer een jaartje ouder telt toosten wij met harten vol vreugdewensen dat het leven jou nog lang omarmen…

in ooit het huis van jouw ouders met twee zusjes en zeven broertjes stond zestig jaar terug jouw wiegje nu vieren wij jouw zestigste jaardag maar bovenal wie jij geworden bent een fijne vent met charme en gratie een man met de ervaring van wijsheid van veel geluk ook naast ongelukken van een grote liefde die verloren ging die jij jou te omarmen…

Persvrijheid neem ik genoegen met een duinrups in kameelwoestijnen Vlinders, wolven werden er tien jaar zelden gesignaleerd Voor 'n goodwill dwaalgast was 't de laatste tijd oneindigheid Het lichaam dat het leven van grootmeester Paul gedragen heeft Vers le sud - verhaal dat nimmer eindigt met woestijnkamelen Was voor Tristan en Isolde omarming…

Op welke wijze ik jouw klanken beleef met heel het lichaam van waar het einde nog niet is geschreven tegelijk staan zintuigen open om enig verandering te omarmen die op het pad komt Genietmomentje van stilte waarin rust en kalmte worden ervaren in wereld vol lawaai.…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

schelen schichtig snel langs anderen stuiven voorbijgaand stoer naar iedereen wuiven vlokken vervliegend, samen met vele in eenvormige vrijheid de ruimte delen zacht omfloersend de scherpe randen vallend langs eindeloos steile wanden de koude doet gezichten krimpen maakt hard wat eerder leek te pimpen dat winterse gevoel in vertrouwen omarmen…

Ik sloof me uit met de woorden die ik zeg eindelijk zeg je of ik het nog een keer uitleg Nou dan kort in woorden Ik ben hopeloos verliefd op je geworden Een mooie bouw een mooie bek en kleding vol in stijl En ook al moet ik met je lopen nog een mijl Dalijk zijn we bij elkaar en ik hoop wij maken met elkaar Een liefde die iedereen wil omarmen…

Ik zal je dan stevig omarmen en een welkom thuis gevoel geven. Geloof me lieve kleine meid dan begint pas je echte leven. Tegen alle wetten in proberen krampachtig en verwoed Vervangt nooit dat gevoel tussen ons dat voelde meer dan goed.…

Je mengde je afval met ’t mijne en spitte ’t zo, dat ‘t één berg, één donkere massa nieuw leven, nieuw geven, omarmen, liefkozen weer wordt. samenzitten in de tuin, genieten van bloemen, bomen en fruit.…

Vliegt van licht naar licht in de val, ik omarm al wat mij doden zal. Slechts een eenzame toeschouwer kent verdriet. Helderlicht, verbrand me als ik beef, en verteer me en alles wat ik geef: en het verlamt, maakt blind van staar, maakt gek, maar een mot denkt niet na en denkt alleen: ik leef.…

Openingen zoeken om wel warmte te kunnen omarmen je aan woorden van troost wel te kunnen verwarmen. In tijden van verlies weet je dat anderen je willen verwarmen ook jij ziet door je tranen heen echt wel hun bezorgde armen. Welke mensen ervaar jij echt zwijgend lief heel dichtbij waar je kunt aanmeren als een boot aan een kade langszij.…

Direct en ongehinderd omarm ik de ware ijsgoden van het Hogere Vuur, de Geestelijke Wereld.…

omarm me! aanvaard me! vrij met me! Scheur me desnoods aan stukken, maar doe iets met me! Laat me niet ongemoeid, want dat is het allerergste! Moeders met lekkende borsten spreken mij aan, of ik ook een likje wil, maar zij kwetsen mij.…

Ik wil haar omarmen en beschermen. Weg van dat Achterhuis, dat uitliep op een debâcle. Weg van die verdomde gracht. Liever op een Drentse boerderij in de oerbush. Of bij een kardinaal in Rome, donderdju! Natuurlijk had Otto liever zijn leven gegeven. Hij wist meer, hij betaalde zijn wroeging uit.…