Alle inzendingen over omhoog

waarin ik sta vol verwondering tot de laatste schemering, tot het laatste licht dooft en ik met stok omhoog wijzend, gebogen de sterren nog tel, gewoon omhoog kijkend de sterren dank, de maan ook en afscheid neem van dit totaal onvolprezen leven. -…

goedemorgen de zon komt op ik kijk omhoog er vliegt wat tegen het raam dood de dag is begonnen…

ik schop de bladeren omhoog ze ruisen niet dood genoeg er sijpelt nog teveel groen door de nerven…

waarin de vogel vloog omhoog een ademtocht het blauw nabij een laatste zucht naar jou van mij…

Haar handen omhoog naar de regen, de zon streelt haar in het gezicht, door alle regenwolken heen, ziet ze eindelijk weer het licht...…

Jij klaagt steen en been drijft bovenop als schuim De bloemetjesjurk valt ruim wolkt donker om je heen Droefheid hangt in de lucht een glans als van een ster schijnt liefdevol van ver driemaal klinkt mijn zucht Omhoog, omhoog in het licht karbonkel van praal en pracht het hart versnelt zijn plicht de ziel zoekt wie wordt verwacht…

mij lijkt de tijd voorbij wanneer ik omhoog kijk tot een wankelend ogenblik men ogen voor het grenzeloze sluit…

Ja hier is het mooi kijk omhoog al die witte wolkjes op de vlucht naar Egypte weet je toch in de bijbel lees het vlug…

Wenkbrauw omhoog, warrig betoog. Wenkbrauw omlaag, wat was de vraag?…

te gaan uiteindelijk weer terug omhoog doordrongen van het kleinere…

Zijn lippen droog en ook gebarsten kwam hij van zijn kussen omhoog een opleving vlak voor zijn sterven keek hij ons aan en naar omhoog... Toen ging hij liggen zijn tijd was gekomen De engelen namen hem mee Een glimlach verscheen op zijn mond Het werd stil... en wij wisten... Het was nu oke...…

Wind waait wilde wapperharen water fronst zijn diepste rimpels wolken scheren flarden regen blonde pluimen buigen diep Toch blijf ik met lichtheid lopen almaar denkend aan het touwtje dat mijn hoofd iets omhoog trekt waardoor ik balancerend zweef Dat touwtje hou ik zelf omhoog als mijn privé-marionet beweeg ik me door…

Poseidon de grillige god verandert bliksemsnel van grijsgroene tinten naar donkerblauwe dan naar een inktzwart slotakkoord een zompige mist kan boven hem somberen afgelost door een witte bleke nacht nooit is hij dezelfde zie hem ademhalen de watergod omhoog omlaag omhoog een onmetelijke grauwgroene reus in de havens…

Een moment van stilte en op de plaats kijk ik onbewust omhoog waar grote ganzen reeds trekken met winterse tegenzin.…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

De zomer hangt aan zijn laatste draad een spin klimt omhoog.…

Is achttien jaar wel oud genoeg voor haar? Mag zij haar lichaam dan al wel verhuren? Is zij bestand tegen perverse kuren? Ja… nee… tenzij… hoewel…jazeker… maar … Het Haags geneuzel draait op volle toeren om het geliefde thema…: ouwehoeren.…

Ik kocht laatst bij de supermarkt m’n eten, En deed er kaas en wat te drinken bij, Ik pakte nog een appel en een ei, Maar bij de kassa heb ik dat geweten. Ik zag de bon en informeerde toen, Of ik die in termijnen mocht voldoen.…

och, wat een weldaad voor de armen om zich aan het vuur te verwarmen om niet te verkleumen zonder een partner om tegenaan te leunen gaskraan gesloten en nieuwe vuile boten houtemmer en kolenhok zo leeg als de portemonnee armoede in Nederland? aub. nee nee! waar is dit schip gestrand in eertijds welvaart Nederland?…

Waarom zeggen mensen niets als ze in een lift staan Waarom kijken ze omhoog of naar omlaag... waarom kijken ze je niet aan?…

een vrouw inhaleert diep en blaast met haar hoofd achterover verveeld de rook uit die grillig schimmig zichtbaar omhoog kringelt in het schaars verlicht vertrek we wachten zwijgend tot het voorbij is ovens branden een grijswitte dikke pluim rook kringelt met de wind mee omhoog zichtbaar als een kattenstaart tegen de verder strakblauwe…

een tijdje rustig even draaien omhoog geschoten beetje bang angstig gillen en tòch weer nieuwsgierig zijn wàt er is achter die heuvel héél even in de diepte staren...…

Haar prachtige parel houdt zij fier omhoog. Liep zij maar meer om hen heen met een boog want als een glazen bal trachten zij het te barsten tot breken. Nog steeds houdt zij haar mooiste bezit fier omhoog geheven de barsten vol gestopt met lijm wil zij het bij haar houden voor het leven.…

zich zien in zijn gekerfde gelaat hij keek omhoog en fluisterde: behoed me voor de leegte waar ik voorgoed alleen zou zijn…

Gedachten, dwalend uiterlijk Van omhoog gesprongen eikenhout Met een drift Ja de dag zal weer gaan lengen Hoornig verfomfaaid…

De kromme herfstmaan klampt zich vast aan een linde en sleept zich omhoog, traag opent de oude uil zijn spookachtige ogen.…

De zon als enige alleen maar aan de horizon, maar klimt elke dag opnieuw omhoog.…

blauw als water alle kleuren groen zijn je ogen donkerbruin als je omhoog kijkt in de mijne en ik in de jouwe en je onvergetelijk voel…

een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

snuivend omhoog, omhoog vederlicht, de hemel wacht.…