Alle inzendingen over omkijken

roept omkijkend de herder keert even terug op zijn schreden geeft de achterblijvende allerkleinste een teder duwtje in de tengere rug -------------------------------------------------------------- nota: geïnspireerd door hetgeen voorbij kwam in het fraaie en attractieve museumdorp Orvelte (Drenthe)…

het is soms moeilijk dingen los te laten al weet je dat ze niet meer weerkeren nooit meer je blijft je immers vasthouden aan een laatste restje hoop nog even omkijken naar wat reeds tot het verleden hoort een laatste diepe ademtocht de afstand wordt al groot wat doet het ook terzake het is het eind van de wereld niet al werd de laatste…

Mijn klok is tijdloos Evenals mijn resterende tijd Omkijkend in het gepassioneerde verleden Ontwaar ik een neergaande trap met kleurrijke treden En wanneer ik hem voorzichtig afdaal Tree voor tree welke ik weifelend bega Probeer ik het rood angstig te vermijden Dat dwingt mij dat ik vele treden oversla Toch weet ik het is zinloos…

ik hoefde jou alleen maar aan te kijken en we lachten jij met een olijke twinkeling in je ogen en ik met mijn soepele mimiek van mond en gezicht waarin oren opnieuw geboren leken te worden wij zochten naar een exposé waarin onze liefde in antwoord zichtbaar groeide geen scheiding maar juist de brug samen nemen en omkijkend…

Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en in woelige tijden van neerslag en tegenwind omkijken naar de zon achter ons die morgen alweer vóór ons oprijst.…

Ik zal struikelen en alles omstoten, alle mensen zullen omkijken en me uitlachen en bespotten en op straat zullen ze me nog dagen herkennen en nawijzen. Maar niets is minder waar: mijn hart bonkt weliswaar alle dagen van te voren, maar elke keer zodra ik jou zie veranderd dat alles.…

selfies vrolijk ogend met gemartelde dieren vanuit het buitenland weet u/ jullie allen martelaren houdt u hiermee in stand moederdieren al verdedigend hun kleine dierbare jong/PANG doodgeschoten te laat het kleintje ondervoed/telkens geslagen doodsbang omkijkend wetend ongehoorzaam zijn wat het te wachten staat bedenk…

ik ben een jochie voel me vrij maar als ik omkijk is de echte wereld te dichtbij ik ben geen schaapje in de kuddes die hun tijd vergrazen onder bazen en steeds mekkeren het is knudde ik wil spelen en me niet vervelen in het kant en klaar van een omgeving haat het voorgekauwd gebaar geef mij een bloementuin daar zoek ik…

Ik durf er vergif op in te nemen dat nu de horeca op slot gaat er een run komt op alcohol in de supermarkten en de slijters ook dat er een run komt op al die ingrediënten voor een diner een diner aan huis of bij de buren als beesten gaan mensen hamsteren schijt aan alles en iedereen wc papier is er al genoeg in huis zelf neem ik natuurlijk…

Denk je aan vroeger Denk je aan nu Denk je aan de dingen die je hebt meegemaakt Of wil je liever vergeten Vergeten waar je vandaan komt Vergeten waar je misschien niet meer naar terug gaat Langzaam weglopend, zonder omkijken Zodat je niet hoeft te zien wat je gaat missen Of rennend Rennend hierheen Terug naar waar je vandaan komt Terug naar…

met hoge snelheid en een fietser steekt zijn vinger naar hen op, leve de vrijheid graffiti schilders zijn druk bezig een grauwgrijze muur te bespuiten met vormen en kleuren, waarop Dali en Picasso van boven al lachend naar hen fluiten in het stadspark lopen kinderen met ijsjes om hun mond besmeurd met moeders die niet meer naar hen omkijken…

laatst fluisterde welterusten schat jouw kant van het bed leeg en koud en onbeslapen alsof je me nooit vurig bemind en met passie in je armen genomen had het leven is anders zo zonder jou ik red me wel laveer tussen euforie van dromen of de harde werkelijkheid elke morgen een nieuw begin met af en toe die fluister van even omkijken…

De waterspiegel die daardoor stijgt, toont omkijkend wat de machtigen niet baat. In kracht gewonnen is het resultaat dat Hij lage streken oningetoomd met een rechtvaardigheidsgolf overstroomt en haar gelouterd weer wegzwemmen laat.…

Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden liefde De strijker is verstreken het rotje is ontstoken het lontje van mijn hart...…

lager energetisch platform en kan de chaos van de dag een paar plaatsen opschuiven in de opslagorde van de dag in de zachte mist van herinnering wordt ik wist morgen weer weten er is zo niets vergeten maar alles heeft direct binding of verbinding gemaakt met al wat van belang is pas als de sleet komt en vergeten ons extra doet omkijken…

door mijn vingers glippen als zandkorrels die ik op het strand door mijn vingers liet glijden achteloos spelend in onbelangrijkheid te kort nu mijn dagen ik speel allang niet meer hervonden geluk ik draag weer de liefde het is zo licht als een veer in hou vast handen te kort toch blijf ik bewaren met een warme glimlach doet ’t omkijken…

Doezelen en dwalen Niet wakker willen worden Niet willen omkijken Naar dat wat er niet meer is Hoofd voelt vol en leeg tegelijk Vol met cognities en verlangens Leeg qua niveau van energie en vreugde Omdraaien en weer wegzakken Soms gelukzaligheid Heel even op gaan in dat moment Vliegend naar de oneindigheid Naar een wereld zonder betekenis…

soms is een berg te hoog om te beklimmen rollen stenen van de top en zeggen de beginner stop maar in omkijken wist ik weer de juiste paden te bereiken zag de overhang die moest worden genomen voor het planten van de vlag jij gaf mij richels aan als voetensteun opende je rots voor grepen ik pickelde en hamerde luste dubbel en…

daar heb je geen omkijken meer naar. en ik? ik richt mijn zaal weer in. helder, zuiver, ontdaan van het muffe kan jij weer aan de muur. tevreden, moe, voldaan zit ik tegenover het mooie portret van jou, de lust voor het oog die ik reeds voorspelde.…

zonder het uit te spreken had ze het zichzelf beloofd ze zou niet meer omkijken naar wijzende vingers ze zou niet meer luisteren naar honende tongen naar pijpen zou ze niet nee nooit meer dansen ze trok het kleed van schuld en boete uit naakt sprong ze in de golven liet zich drijven zeesterren sponnen een nieuw kleed om te dragen…

Bewoonbaar zonder omkijken. In wind en alles. Het vuur, het doven. Ik wil zijn in het verlaten. De verbeelding van warme wind. Tastbaar voor mij en de puurheid van elke vlok waarin zelfs de dood sterft. In de tijd en in het tomeloze volgen van het eigen lot.…

Het stiekem toch blijven stilstaan Voelt als schuld aan het voorbijgaan, Want op uitzwaaien rust taboe, Omkijken verklaart schaamte; Het afscheid onzichtbaar gemaakt, Moeten we opnieuw uitvinden. Omkeren is wat er opkomt, Geconfronteerd met de kus en De hand op de arm die uitbleef.…

wiegend op de golven van warme zomerse tinten net genoeg honing konden vergaren om te leven wij schrokken van het hete zand dat pijn deed aan de voeten uitgeloogd op de scherpste kant we verdwaalden in een wereld die niet meer de onze was waar samen een al geleden verleden was ieder voor een eigen overleven in verdriet omkijkend…

glijvluchten voor de ongeborene show die warm mantel zorgend het groen induikt carambolerend van tak naar tak de mooiste aria’s fluitend met vreemde capriolen besluitend de wereld in alle gekte op de kop van teen tot top energie ontladend uit elan vitale het broedsel hoort en ziet het allemaal ook zij gaan vliegen weten dat omkijken…

Niet omkijkend. Steeds maar rechtdoor. Dat is me zoiets. Een Nederlander op de fiets. Als kleine kruideniers. Of handelaren in oud ijzer. Op twee hoge wielen. Met hulp van de pedalen. Over grijze velden zonder lichtjes. Door een woud van verkeersborden. In rode driehoeken. Van het wetboek van strafrecht.…

Als ik zou fluiten op mijn vingers zul je niet snel op- of omkijken nee, de wereld ken jij al langer ze zullen eerder voor jou moeten wijken Tegendraads zal het niet worden die ingespoten inkt op je schouderblad eigenlijk zijn ook dit slechts woorden toch kun je denken, hoe weet je dat?…

Het einde van jouw epiloog kon je niet ontwijken Strompelend overzag je zijn gruwelijke daad Verwarde toeschouwers die omkijken Een knallend einde aan het verraad Jij verleefde jouw eigen manier Wees op alle onrechtmatige zaken Wat moet je gedacht hebben jouw laatste kwartier Want niets leek jou te raken Eerst begreep ik niets van jouw doen…

Voor het regionalisme dienen aan zij die stilstaan omkijken naar vroeger tijden van opbouw tot trouw, waarvoor aan leiden geen plaats vrij: afwezigen aarzelend waarheid die verdeelt, gemak voor mij die steelt uit landschap's coloriet zo niet van compositie mij verkijk, overal kleurloos schiet.…

In haar wervelden de muzikale klanken omhoog alsof ze opgetild werd gedragen naar verleden omkijkend naar haar lach en haar traan dan om even stil te worden hoopvol haar kijkers in de zijne vol vertrouwen jij ik wij samen doch ook elk apart onze toekomst even knipperend met haar ogen zag ze een vogel met zijn kopje scheef naar…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…